De Psalmen Dauids

[p. 320]

Den cxix. Psalm.

Is doorgaens een ghebedt, dat ons Godt in zijn woort ende genade leyden, ooc de vianden des woorts keeren wille, want het woort is den edelen schat, daer wy troost, leeringhe, ende onderwijsinghe af hebben.

1

VVel den genen die sonder vlecke leuen,
Die in Godts Wet wandelen met vlijt.
Wel dien die hun tot zijn getuyg'nis geuen,
Die hem van herten soeken altijt.
Want welke wandelen op zijn weghen.
Die en zijn tot geen quaet-doen geneghen.
Ghy hebt ons ernstich (Heere God)
Beuolen end' ghedaen ghebodt,
V beuelen vlij-

[p. 321]

 

tich te houden.

 

Dat wijse niet afgaen en souden.

2

O, dat mijn leuen behile warachtich.
Met ganschen ernst v rechten alleen,
Wanneer dat ick mercke geheel aendachtich
O Heer', op uwe gheboden reen,

Soo en coem' ic niet tot schand' noch smerten.

Ic danc v Heere van rechter herten,
Dat ghy leert end' in my verbreyt

Het recht uwer gherechticheyt.

V Wetten wil ic houden Heere:
En verlaet my doch nimmermeere.

II.

3

Hoe sal een ionghelinc na v behaghen
Op zijnen wech onstraffelijc gaen?
Als hy hem na v woorden recht wil draghen.
Ic soek' v gansch van herten voort-aen,

Maeckt dat ick aen v ghebodt niet fale.

V woorden Heer', behoud' ick altemale
In mijnder herten, Dat van my

Gheen Sond' en werd' ghedaen voor dy.

Gheloeft zijt ghy Heer' t'elker steden:
Leert my doch v rechten end' zeden.

4

Ic wil Heere met mijn lippen vertellen
Alle de Rechten van uwen mont:

[p. 322]

 

Soo langh' als ic leue, sal ic-se mellen.

 

Ic verheughe my tot alder stont

 

Des weechs uwer ghetuychenis, Heere,

 

Als ouer rijcdom end' s'werelts eere.

 

Ick spreek' al wat is v beuel,

 

Ende sie op v weghen wel.

 

Tot v Rechten hebb' ic behaghen,

 

V woort bewaer' ic t'allen daghen.

III.

5

Doet wel uwen knecht, op dat ic mach leuen,
End' v woorden houden nacht end' dach.
Opent my d'ooghen, wilt my ghesicht gheuen,
Dat ick t'wonder aen v Wet sien mach.

Ick ben een gast end' heel vreemt op eyrden:

En wilt niet verberghen met onweyrden
Voor my uwe gheboden goet.

Mijn sile leeft in teghenspoet:

End' is verslaghen door t'verlanghen
Na v rechten ende dijn ganghen.

6

Ghy scheldt de stouten: Ende die daer falen:
Vwer gheboden die zijn vervloect.
Keere van my smaet, verachtingh' ende dwalen.
Want ic blijue ganschelijc vercloect,

Om v ghetuycheniss' te bewaren.

De Vorsten Heer' hun ooc openbaren:
Sitten end' spreken teghen my,

Maer v knecht spreect van v Wet vry.

Tot v rechten end' v ghebiden
Hebb' ick lust, sy zijn mijn Raetsliden.

IIII.

7

Mijn sile leyt in t'stof: verquict my zeere

[p. 323]

 

Heer', na uwen woorde rechteuoort.

 

Ic vertelle mijn weghen, End' ghy Heere

 

Goedertierlijken my verhoort,

 

Vwe rechten my doch leert ghenadich.

 

Den wech ws beuels wijst my weldadich,

 

Soo wil ic spreken dach end' nacht

 

Van v wonderen ende macht.

 

Ick lijd' druc, dat mijn hert' versmachtet:

 

Sterct my na v woort: Op my achtet.

8

Willet my van-den valschen wech bevrijden:
End' ghunt my v rechten end' v Wet.
Ic verkies' der waerheyt wech t'allen tijden:
V rechten hebb' ic voor my gheset.

Ic hangh' vast aen v ghetuyghenissen:

Heer', en laet my v hulpe niet missen:
Dat ic ter schanden worde niet.

Wanneer ghy mijn hert' troost aenbiet,

Als-dan loop' ic den Wech vrijmoedich
Vwer gheboden, Heere goedich.

V.

9

Leert my doch, Heere, den wech uwer rechten,
Dat ic-se bewaer' tot aen mijn eyndt.
Wijst dat ic v Wet in my soo mach hechten,
Dat ic-se behoude onghescheyndt,

End' die van ganscher herten sla gade.

Voert my op uwer gheboden pade:
Want ick hebb' grooten lust daer aen.

O Heere, neycht mijn herte saen

Tot v ghetuygheniss' ghemeyne,
End' niet tot ghiricheyt onreyne.

10

Van onnutte Leere weynt af mijn ooghen,

[p. 324]

 

Maer op uwen wech mijn Siel' verblijt.

 

Willet doch alsulx uwen knecht ghedoogen,

 

Dat hy v Ghebot houd' vast al-tijt

 

Voor v woort: Dat ic v vreese, Heere.

 

Weynt van my den smaet, dien ic schouw' zeere:

 

Want lieffelijc v rechten zijn.

 

Siet, ic begheer' de Wetten dijn:

 

Wilt doch in my blijschap beschicken,

 

Met v gherechticheyt verquicken.

VI.

11

Heere, laet my ghebeuren v ghenade,
V hulpe, na uwen woorde claer.
Dat ic antwoorden mach vroech ende spade
Vrymoedichlijc mijnen Lasteraer:

Want op v woort ic my vast verlate.

En neemt doch niet tot mijnder onbate
D'woort der waerheyt wt mijnen mont:

Ic hoep' op v Wet t'alder stont.

V rechten wil ic al-ghelijke
Houden altoos end' eewelijke.

12

Ic wandel' vrolijc: Want v wet ick soeke.
Van v ghetuyghenissen ic spreek'
Voor de Coninghen, Daer ic my vercloeke,
Dat ic my schaemde, sulx noyt en bleek.

Ic hebbe lust met herten end' sinne

Aen v gheboden die ic beminne.
End' ic heff' op de handen mijn

Tot v Wetten, die my lief zijn:

End' onder v dinaers end' knechten
Spreck' ic daghelijcx van v rechten/

VII.

[p. 325]

13

Gedenct dijns knechts doch na v woort, O Heere,
Op het welcke ghy my hopen laet.
In mijnder ellenden troost my doch zeere:
Want v woort verquict my metter daet.

De stoute hunnen spot met my drijuen:

Nochtans en doet my dat niet af-blijuen
Noch ooc wijken van uwe Wet.

Heer', als ic gedenk' ende let.

Op v oordeelen van t'beghinne,
Soo crijgh' ic troost in mijnen sinne.

14

Ic ben ganschelijc ontsteken van binnen
Ouer de Godloose met verdriet,
Die v Wet verlaten end' niet beminnen.
V Rechten zijn in mijn Huys mijn liet.

Heer', ic denk' des nachts aen uwen Name,

Ende houde dijne Wet lof-same.
Dat is mijnen schat end' mijn goet,

Waer-op dat ic draegh' eenen moet,

Dat ick, O Heere hooch verheuen,
Houde t'Beuel van v ghegheuen.

VIII.

15

Ic hebb' gheseyt: Heer', dat sal mijn erf' wesen,
Dat ic uwe weghen wel bewaer'.
Ic smeeke zeer voor v aensicht ghepresen
Van geheelder Herten openbaer:

Weest my na uwen woorde ghenadich:

Ick bedencke mijn weghen ghestadich,
End' leyde mijn voeten ghewis

Vrolijc tot v ghetuyghenis,

Ic haest', end' versuym' nimmermeere
V Gheboden te houden, Heere.

[p. 326]

16

My berooft der Godloosen grooten hoope:
Maer uwes Wets en vergeet ic niet.
Midder-nachts stae ic op, ic spoey, ick loope
V te dancken voor de Rechten, siet,

Vwer gherechticheyt alghelijke.

Ic houd' my tot dien (end' niet en wijke)
Die v van herten vreesen wel,

Ende die houden v beuel.

Heer', d Aerd' is vol uwer goethede,
Leert my v rechten, end' v sede.

IX.

17

Ghy doet goet end' weldaet met grooter eeren
Heer', na uwen woorde dijnen knecht.
Heylsaem seden willet my doch leeren,
Ende daer-toe ooc kennisse recht:

Want ic gheloof' v Wetten Heere.

Eer ic vernedert werd', doeld' ic zeere:
Maer nu houd' ic v woorden vry.

Gheheel goedertiren zijt ghy,

Ende vriendelijc bouen maten:
V rechten leert my sonder laten.

18

De stoute teghen my leughens versiren:
Maer ic houd' van herten v ghebot.
Hun hert' is zeer dick in alle maniren
Ghelijc Teyr: Maer ic, O Heer mijn Got,

Hebbe lust aen uwe rechten verheuen.

Het is my lief dat ghy daer beneuen
My soo hebt verootmoedighet,

Dat ic leeren can dijne wet.

Ic houde die van meerder weyrden,
Dan all' t'Gout end' t'Siluer der Eyrden.

X.

[p. 327]

19

Ghemaect end' bereyt hebben my v handen:
Onderwijst my, dat ic leere vry
Vwe gheboden met rechte verstanden.
Die v vreesen sien my, End' zijn bly:

Want op uwen woorde hoep' ic zeere.

Ic weet dat v oordeel recht is, Heere.
Ende ghy hebt my trouwelijc

Verootmoedicht, sonder bezwijc.

Soo ghy toeseyt, moet v ghenade
Mijnen troost zijn vroech ende spade.

20

Doet my barmherticheyt, dat ic mach leuen:
Want ic hebbe lust tot v Wet.
Och, dat alle de stoute moesten sneuen,
End' te schanden worden onbelet

Die my met leughenen neder vellen:

Maer v beuelen wil ic vertellen.
Och, dat hy hem hile tot my,

Die v Wet kent, end' vreeset dy.

In v rechten blijf' trou mijn herte,
Dat ic niet en coem' toe schand' end' smerte.

XI.

21

Mijn siel' heeft na v heyl zeer groot verlangen,
Ic hoep' op v woort end' blijf daer by.
Mijn ooghen haer neyrstich aen v woort hangen:
End' segghen: Wanneer troost ghy my?

Als een huyt inden rooc ben ick // Heere,

V Wet en vergeet ic nimmermeere.
Hoe langhe sal toeuen v knecht?

Wanneer wilt ghy wel end' te recht

Oordeelen alle mijn Vianden,
Mijn veruolghers brenghen ter schanden.

[p. 328]

22

Cuylen grauen my de stout' end' de bouwe,
Die gheensins en zijn na dijne Wet.
V ghebot is enkel waerheyt end' trouwe:
Sy veruolghen my door valsch op-set

Met leughenen: helpt my doch genadich.

Sy hebben my op aerden handadich
Schier omghebracht door nijt end' haet:

Maer v Wet ic niet en verlaet.

Verquict my dat ic t'elker stonde
Houde het woort van uwen monde.

XII.

23

Heere, dijn woort sal in eewicheyt blijuen:
Soo wijt als den Hemel is verbreyt.
V waerheyt sal ooc voort end' voort beclijuen:
Ghy hebt, Heer' d'Aerde gansch wel bereyt,

Ende sy blijft staende sonder wijken.

T'blijft daghelijcx na v woort van gelijken,
Want t'moet v all' dinen een-paer.

Soo v wet niet gheweest en waer

Mijnen troost, Soo waer ic warachtich
In mijn ellend' vergaen onsachtich.

24

Ic en wil v Wet nimmermeer vergheten:
Want ghy verquict my daermede fijn.
Ic hoor' v toe, helpt my: want (onuerweten)
Soek' ic, Heere, de Beuelen dijn.

De Godloose vlytich op my wachten,

Op-dat sy my vernilen met machten,
Daer-en-teghen merk' ic met spoet

Op v ghetuyghenissen goet.

Alle dinc sie ic ten eynd' gaende:
Maer v ghebot blijft eewich staende,

[p. 329]

XIII.

25

Hoe heb ic v Wet soo lief end' weyrt zeere,
Daghlijcx sprek' ic daer-af vroech end' laet,
Ghy maect my met v Ghebot wijser, Heere,
Dan daer zijn all' mijn vianden quaet:

Want het is mijnen schat t'allen tijden.

Ic ben gheleerder (ic moet t'belijden)
Dan mijne Leeraers: Want ghewis

Dijne Wet mijne reden is.

Ic ben verstandigher dan d'Oude,
Want ic Heere dijn beuel houde.

26

Van alle boose weghen ic af-keere
Gheheel ernstelijken mijnen voet,
Dat ic houde dijn woort end' Leere.
Ic en wijck' niet van v rechten goet,

Want ghy leert my Heer' tot alle stonde.

V woort is soeter in mijnen monde,
Dan Honich oft Honich-graet.

V woort maect my cloeck, dies ic haet'

Van ganscher herten onuerzweghen
Alle valsche ganghen end' weghen.

XIIII.

27

V woort is mijnen voeten een Lanteerne,
End' op mijnen wech een licht bereyt,
Ic zweer', ende wille het ooc houden geerne,
Als dat ic uwer gherechticheyt

De rechten wille vast houden vroedich.

Ic ben verne'ert end' gemaect ootmoedich,
Heer', na v woort verquict my nu.

Laet doch, O Godt, behaghen v

Mijns monts willighen Offer reyne,

[p. 330]

 

Leert my v rechten groot end' cleyne.

28

Ic drage, Heer', mijn siel' in mijnen handen,
V Wet ic niet wt t'gedacht en stel.
De boose legghen my stricken ter schanden
Maer ic en dool' niet van v beuel.

V Wetten zijn eewelijc mijn Erue:

De selue niet gheren ic en derue,
Want mijns herten ghenoecht' zijn sy.

Heer', ic neyghe mijn herte vry,

Om na uwe rechten verheuen
Altoos end' Eewelijc te leuen.

XV.

29

De Fladder-gheesten ic van herten hate,
Ic hebb' lief v wet, soot wel behoort.
Ghy zijt mijn bescherminge schilt end' bate,
Ic hope ghestadichlijc op v woort.

Ghy boosachtighe, wijct van my spoedich:

Godts Ghebodt wil ic houden vrymoedich.
Behout my door v woort voort-aen,

Dat ic leef' end' vast blijue staen,

En laet my niet worden te schanden
Ouer mijn hoep', in onuerstanden.

30

Sterct my, dat ic genees' in corten daghen,
Soo wil ick aen v rechten end' wet
Hebben al-tijt mijnen lust end' behaghen.
Die v rechten feylen ghy verplet:

Want hun bedrighen is enkel leughen.

Ghy worpt op d'Aerd' wech na vermeughen
Ghelijck schuymsel de boose snel,

V woort beminn' ic daer-om wel.

Ic vrees' voor v, dat ic beef' zeere

[p. 331]

 

End' ontsett' my voor v Wet, Heere.

XVI.

31

Ic houd' ouer het recht, ende wil blijuen
Vast by-de gherechticheyt ghestelt:
En gheeft my niet ouer, dien die bedrijuen
Willen aen my cracht ende ghewelt.

Helpt uwen knecht, troost hem, dat t'oneere

My de stoute gheen cracht en doen meere.
Mijn Oogh', na v heyl wacht end' beyt,

Na t'woort uwer gherechticheyt.

Doet met v knecht na v ghenade,
Leert my v rechten vroech end' spade.

32

Ick ben v knecht, leert my, O Godt vol trouwen
Dat ic v ghetuyghenissen ken.
T'is tijt dat de Heer' daer op neem aenschouwen
V Wet is gheheel verscheurt van hen.

Daerom ic ooc v ghebodt beminne,

Ic achtet weyrder in mijnen sinne,
Veel meer dan siluer ende gout,

Bouen den fijnen goud' ic hout.

Daerom houd' ic v Wet end' Leere:
Allen valschen wech haet ic zeere.

XVII.

33

V ghetuyghenissen zijn wonderlijken:
Daeromme houdt-se mijn siel' altijt.
Wanneer-men v woort openbaer siet blijken,
Soo maket de cleyn' wijs end' verblijt.

Ic doe open mijnen mont ghestadich,

End' beghere dijn ghebodt weldadich,
Want my daer na verlanghet nv.

[p. 332]

 

Weest ghenadich, tot my keert v,

 

Als ghy dien pleecht te doen bequame,

 

Die daer beminnen uwen name.

34

Laet in v woort gewis wesen mijn treden,
Gheen onrecht ouer my heerschen laet.
Helpt my vander menschen vermetentheden,
Verlost my doch daer af met der daet:

Soo wil ic houden sonder vertraghen,

V gheboden in alle mijn daghen,
Laet lichten ouer uwen knecht

V aenschijn, end' leert my v recht.

Met water vliten bey mijn ooghen,
Datmen v wet niet wil ghedooghen.

XVIII.

35

Heer' ghy zijt end' blijft eewichlijc rechtveyrdich,
V Woort is recht, ooc wat het toe-seyt.
Ghy hebt de ghetuychenis eerweyrdich
Vwer waerheyt end' gherechticheyt

Hart gheboden end' belast warachtich.

Ic yuer' my schier ter doot onsachtich,
Dat alle mijn We'ersegghers boos

V woorden vergheten altoos.

V woort is wel ghewatert Heere,
Ende dijn knecht beminnet zeere.

36

Ic ben zeer verstooten, veracht end' cleyne
Maer ic en vergheet' niet v beuel.
V gherechticheyt blijft eewich certeyne,

Ende dijn Wet, Heer, is euen-wel

Tot allen tijden waerheyt volcomen.
Ancxt end' noot heeft in my plaets ghenomen,

[p. 333]

 

Maer ic hebb' lust aen v Ghebodt.

 

De gherechticheyt, O mijn Godt,

 

Ws wets is eewich, sonder sneuen:

 

Onderwijst my, soo sal ic leuen.

XIX.

37

Ic roep' van herten Heer', wilt my verhooren,
Dat ic v rechten houde ghewis,
Ic roep' tot v, helpt my, neycht doch v Ooren,
Dat ic houde dijn ghetuyghenis,

Ic coem' vroech, end' doe tot v mijn clachte,

Ic schrey, End' op v woort, Heer', ic wachte,
Ic hoep' daer-op des auonts laet,

End' s'morghens voor den daghe-raet.

Altijt geheel vroech ic op-wake,
Om van v woort te houden sprake.

38

Na v ghenade hoort mijn stemme clachtich,
Heere, na v rechten verquict my.
Mijn veruolghers quaet ende zeer boosachtich
Wouden my toe, end' aen-vallen vry,

End' sy zijn verr' van v wet ghevloden.

Heer', ghy zijt heel na, end' v Gheboden
Sijn enkel waerheyt openbaer.

Maer ic weet te voren voorwaer,

Dat ghy v rechten al-ghelijke
Vast ghefondeert hebt eewelijke.

XX.

39

Siet aen mijn ellend', end' verlost my Heere,
Helpt my wt, keert mijns viants bedroch,
Want ic en vergheet v Wet nimmermeere.
Voert mijn saek' ende verlost my doch:

Wilt my, Heere, door v woort verblijden.

[p. 334]

 

V salicheyt is tot allen tijden

 

Verr' van der Godloosch gheslacht,

 

Want hunder gheen' v woort en acht.

 

Heer', groot is v barmhertichede:

 

Verquict my na v Wet, in vrede.

40

Mijn veruolgers, Heer', zijn seer groot van hoope
Mijnder we'ersegghers ooc vele zijn,
Maer ic van v Wet niet en wijk' noch loope.
De verachters zijn voor mijn aenschijn:

Ende het doet my wee bouen maten,

Dat sy v woort soo geheel verlaten.
Siet, ic beminne dijn beuel:

Na v ghenaed' verquict my wel.

V woort was oyt waer, eewich mede
Duert t'recht uwer gherechtichede.

XXI.

41

De Vorsten veruolghen my sonder sake,
End' mijn hert' vreest voor v woorden heel.
Daer ic my in verheugh' ende vermake,
Als een die grooten buet crijcht te deel.

Ic ben gram de leughenen onsachte,

Voor eenen grouwel, Heer', ic die achte:
Maer tot v wet ic liefde draegh'

Ic loef seuenmael alle daegh'

V om de wet will' wtghelesen
Vwer gherechticheyt ghepresen.

42

Veel vrede hebben die v woort beminnen,
End' sy en sullen struyckelen niet.
Heer', ic wacht' op v Heyl met hert' end' sinnen
Ende doe alle wat ghy my ghebiet.

Mijn siel' hout v wetten, groot end' cleyne,

[p. 335]

 

End' bemintse zeer met herten reyne.

 

Ick houd' v beuelen, O Godt,

 

V ghetuycheniss' end' ghebodt:

 

Ic ben geheel daer toe gheneghen,

 

Want voor v zijn alle mijn weghen.

XXII.

43

Heere, laet doch voor v comen mijn claghe:
Leert my doch na uwen woorde goet.
Dat mijn smeeken voor v coem' alle daghe:
Na v woort verlost my doch met spoet.

Mijn lippen sullen louen end' eeren:

Wanneer ghy my v Rechten sult leeren.
Mijn tonghe sal met ganschen vlijt

Haer spreken hebben t'alder tijt

Van v Woort Heer', met wel-gheualle:
Want recht zijn v Beuelen alle.

44

Laet v Hant my bystaen, want ic hebb', Heere,
Op v Beuelen mijn Hert' gheset.
Och Heere, na v heyl verlanght my zeere,
End' ic hebbe lust aen dyne Wet.

Laet mijn siel' leuen, dats' v mach prijsen,

End' dat v rechten my hulp' bewijsen.
Ic ben als een schaepken verdwaelt,

T'welc verloren zijn weghen faelt:

Soect uwen knecht, doet my doch wete,
Want v Wet ic niet en verghete.