De Psalmen Dauids

Den cxiiij. Psalm.

Is een dancsegghinghe voor alle t'gene dat God so wonderbaerlijc gheschapen heeft, t'selfste noch regeert, ende alle creaturen seghent.

1

DOen Isr'el troc sonder we'erstant
Wt Egypten met al zijn machte:
T'Huys Iacobs (door Gods stercke Hant)
Wt vremt volc end' t'Heydens gheslachte.

2

Doen wert Iuda t'Heylichdom groot,
End' Israel zijn Heerschappije.
De Zee die sach het, ende vloot,
De Iordaen' keerde haer t'dien tije.

3

De Berghen spronghen op end' ne'er
Als de Lammeren euen zeere,

[p. 310]

 

De heuuelen ghins ende we'er,

 

Ghelijc de ionghe schaepkens teere.

4

Wat was v Zee, dat ghy soo saen
Vlodet? wat mocht v doch ghebreken?
End' wat letten v ghy Iordaen,
Dat ghy te rugghe zijt gheweken?

5

Ghy Berghen dat ghy soo opspronght,
Ghelijc de Lammeren rond-omme?
Ghy heuuelen op end' neer' gonght,
Ghelijc de schapen ionc end' domme?

6

Voor den Heer' heeft d'Aerde ghebeeft,
Voor den Godt van Iacob alleene.
Die de Rootzen verandert heeft
In d'Zee, in Fonteynen den steene.