De Psalmen Dauids

Den cxiij. Psalm.

Is een dancsegghinghe voor de genade Godts, ende

[p. 308]

voornemelijc dat hy hem der verdructen aenneemt ende verlost.

1

LOuet ghy knechten des Heeren,
Loeft end' danct des Heeren naem.
Geloeft sy Godts Naem met eeren,
Nu end' eewichlijc bequaem.

2

Vanden opganghe der Sonnen
Tot aen haren nederganc,
Sy den lof zijns naems begonnen,
Seght hem ouer alle danc.

3

De Heere die is verheuen
Ouer de Heydenen hooch:
Sijn Eer' is soo wijt bedreuen
Als den Hemel in t'vertooch.

4

Wie is als Godt onse Heere,
Die soo hooch zijt bouen al?
End' op t'leegh' siet t'elken keere,
Ia hemel end' t'aertsche dal.

5

Die op-richt door zijn ontfarmen,
Den cleynen wt aerden-stof,
Ende verhoocht ooc den armen
Wt den drec, tot Eer' end' Lof.

6

Dat hy hem sette beneuen
Den Vorsten, in grooten staet,

[p. 309]

 

Bij-den Vorsten hooch verheuen

 

Sijns volcx, in eeren, wt smaet.

7

Die ooc maect dat d'onvruchtbare
Inden huyse woonen vry,
Soo dat sy (t'welc wel blijct clare)
Wort een Kinder-moeder bly. Haleluia.