De Psalmen Dauids

Den cxij. Psalm.

Is een leeringe dat wy Godt vreesen, ende vroom zijn souden, alsdan soo wil hy alderhande segheninge geuen, ende de Godloose doen vergaen.

1

VVel dien die Godt den Heere vreest,
Die zeer grooten lust heeft t'allen tijden
In zijn geboden minst' end' meest,
Diens Saet sal op aerd' crachtich bedijden
T'gheslacht der vromen al
Seer ghezeghent zijn sal.

2

Rijcdom menigherhande goet,
Ende de volheyt van alle dinghen
Sal de Heere met ouervloet
In alsulker menschen huys toe-bringhen,

End' hun gherechticheyt

Die blijft in eewicheyt.

3

De geen' die vroem zijn end' deuchtsaem,
Dien gaet het licht verschijnen ghestadich

[p. 307]

 

Inde duysternisse bequaem,

 

Van Godt goedertiren end' ghenadich,

 

Van een barmhertich' Heer'

 

Ende rechtveyrdich zeer.

4

Wel dien die barmherticheyt thoont,
Die gheerne leent, end' can alsoo leuen,
Dat hy nimant met onrecht loont:
Want hy sal eewich zijn sonder sneuen.

Der gherechtighen al

Godt niet vergheten sal.

5

Als een plaegh' comt en vreest hy niet:
Sijn Hert' hoept onuertsaecht op den Heere.
T'is ghetroost in alle verdriet,
Ende het en vreest hem nimmermeere,

Tot dat t'siet zijnen lust

Aenden vyant gheblust.

6

Sijn goet hy wtstroyt end' verbreyt,
Ende gheeft den armen ouervloedich:
Eewich blijft zijn gherechticheyt,
Sijnen Horen wort voorspoedich

Met eeren zeer verhoocht,

End' loffelijc vertoocht.

7

De Godloose sal het sien aen,
T'Sal hem verdriten: Hy sal zijn tanden
Te samen bijten, end' vergaen:
Want all' wat de Godloose (vol schanden)

Gheerne wouden, dat is

Heel verloren ghewis.