De Psalmen Dauids

[p. 299]

Den cix. Psalm.

Is een ghebet teghen de ongheloouighe Ioden (midts dien dat sy het Euangelium soo hertneckich veruolghen) datse Godt hoe langher, hoe diper doch in dwalinge wil laten vallen.

Den seuensten Thoon.

1

COmt mijnen roem, en zwijgt niet voortaen:
Teghen my hebben sy opghedaen
Hunnen valschen end' godloosen monde,
Spreken met quay Tonghen teghen my.
Ouer al spreken verghiftich sy,
Bestrijden my sonder saek' oft gronde.

2

Voor de vrientschap, die ic tot hun draegh',
Sijn sy teghen my van daegh' tot daegh',
Maer ic bidde den Heer' goedertirich.
Sy bewijsen my veel quaets voor goet:
Voor voordeel ontfangh' ic teghenspoet,

[p. 300]

 

Ia, Haet ende nijdt voor liefde virich.

3

Settet ouer hem Godloose saen,
Satan moet t'zijnder rechter-hant staen.
Wie dat hem vanden seluen laet leeren,
Diens leuen ende wandel on-vroet
Altijt gheheel godloos wesen moet,
End' zijn ghebet moet in sond' verkeeren.

4

Sijn daghen moeten zeer haest vergaen,
End een ander moet zijn Ampt ontfaen.
Sijne Kinderen in corter stonden
Moeten weesen worden allegaer,
Sijn Wijf ooc gansch niet beter en vaer',
Maer moet Weduwe worden beuonden.

5

Sijn kind'ren moeten verdwaelt, verstroyt
Bed'len gaen, verbijstert end' beroyt,
Soeken als die, die zijn in t'verderuen.
De woekeraers moeten al wat hy
Heeft wt-suyghen: De vremde daer-by
Moeten zijn goet roouen end' verweruen.

6

Nimant en wt-strecke hem den arm,
Sijnder Weesen hem gheen mensch' ontfarm'.
Sijn nacomelinghen moeten worden
Ganschelijc vernielt end' wtgheroeyt:
Hunnen naem moet ooc wesen verfoeyt,
In t'weede lidt verdelcht end' vertorden.

7

All' sijnder Vaderen misdaet groot
Moet voor den Heer' ghedacht worden oot,
Sijns Moeders sond' werd' niet wtgedane.
Godt en laets' wt d'ooghen nimmermeer,
Hun ghedachteniss' moet snellijc zeer
Op d'Aerd' wtgheroeyt worden voort-ane.

[p. 301]

8

Om dat hy noyt barmhertich en was,
Maer veruolchde d'Armen snel end' ras
Den Ellendighen hy ooc benoodde,
End' daer-en-bouen, soo vroech als laet,
Was hy wt (na zijn vermoghen quaet)
Om den bedroefden, dat hy hem doodde.

9

Ende hy woude hebben den vloec,
Die sal hem comen na zijn versoec:
Ende dat aen hem soude beclijuen
Den Seghen, dat en woude hy niet:
Alsoo sal ooc tot zijns groot verdriet,
Den seluen seer verre van hem blijuen.

10

Als zijn hemde tooch hy den vloec aen,
End' is in zijne binnenste ghegaen
Als Water, end' Oly' in zijn beenen.
Als een cleet dat hy draegh' hy hem word',
End' als een riem daer med' hy hem gord':
Hy sy hem altijt tot groot vercleenen.

11

Alsoo gheschide dien vanden Heer',
Die my teghen zijn, end' quellen seer,
End' spreken quaet tegen mijn Siel' smadich.
Maer ghy Heer' Heere, weest ghy met my,
Om ws Naems wil want v Ghenaed' vry,
Is mijnen troost: Verlost my weldadich.

12

Want ic ben arm, ellendich, vol smert',
In my is seer verslaghen mijn Hert':
Ic vaer' wech in mijnen druc end' tranen
Als een schaduwe die haest vergaet,
Ic worde (sijnd' in alsulcken staet)
Smadelijc veriaecht als de sprinchanen.

13

T'vasten maect mijn knien heel ontset,

[p. 302]

 

Mijn vleesch is magher, t'en heeft gheen vet.

 

Ic moet hunnen spot zijn, met verwijte:

 

Daer-en-bouen met schand' ende smaet,

 

Wanneer sy my sien, t'sy vroech oft laet,

 

Schudden sy den Cop tot mijnen spijte.

14

Staet my by, Heere mijn Godt, t'is noot:
Helpt my doch na v Ghenade groot.
Dat sy ghewaer worden end' beuinden
Als dat dit sy uwe stercke hant,
Dat ghy den quaden doet wederstant:
Het welk' ghy doet voor v wel-beminden.

15

Vloeken sy-liden, soo seghent ghy:
Ist dat sy hun setten teghen my,
Soo moetense worden ras ter schanden:
Maer daer en teghen moet uwen Knecht
Hem seere verheughen aen het recht,
T'welk' ghy Heer' betoont aen zijn vyanden.

16

Mijn teghen-partijders valsch end' quaet
Die moeten becleet worden met smaet.
End' sy moeten worden aen-ghetrocken,
Met hun-lider eyghen schande boos,
Daermed' aen-ghetoghen zijn altoos,
Ghelijc met cleederen oft met rocken.

17

Ic wil den Heere tot alder stont
Louen end' dancken met mijnen Mont,
End' onder veel hem zijnen roem gheuen.
Want hy d'Aarmen ter rechter-hant staet,
Op dat hy hun helpe met-der daet
Van dien, die veroordeelen zijn Leuen.