De Psalmen Dauids

Den ciiij. Psalm.

Is een dancsegginge voor alle dat Godt geschapen heeft, dat hijt so wonderbaerlijc regeert, ende alle creaturen segent.

1

MIjn Sile, loeft den Heere,
Heere mijn Godt ghy zijt
Groot ende Heerlijc seere
Ghy sijt schoon, end' altijt
Verciert end' fray bereydet.
Claer end' licht is v cleet,
Den Hemel ghy wtbreydet
Ghelijc als een Tapeet.

2

Ghy welft het (na-behaghen)
Bouen met water claer,
Ghy vaert als op een Waghen
Op-de Wolken: Ghy daer

Gaet op s'wints vlogh'len varen.

V Enghelen maect ghy
Tot wint, End' v dinaren
Tot vier-vlammen daer-by.

3

Ghy die fondeert t'aertrijke
Op zijnen bodem breet,

[p. 279]

 

Dat het blijft eewelijke.

 

End' ghy, als met een cleet,

 

Bedect het daer-beneuen

 

(Heer') met die diepten saen,

 

End' de wat'ren verheuen

 

Bouen de Berghen staen.

4

Maer van v schelden machtich
Vliden sy (Heer') altijt,
Voor uwen donder crachtich
Varen sy daer na wijt.

De berghen hun hooch stellen,

End' de dalen, t'dier stont,
Hun leech daer onder vellen,
Daer ghijse hebt ghegront.

5

Ghy hebt hun gheset, Heere,
Een Pale, daer sy // niet
Ouer en comen meere,
Noch moeten we'er vry // niet

D'aerd' decken noch omringhen.

Ghy laet fonteynen (siet)
Inde leechten wt-springhen,
Dat t'Water henen vliet.

6

Dat op t'velt alle diren
Drincken, ende het Wilt
(Veel in alle maniren)
Sijnen dorst blust end' stilt.

Daer by ooc sijn gheseten

De Vogh'len in t'saysoen,
T'singhen sy niet vergheten
Onder de tacken groen.

7

Heer', aen alle ghehuchten

[p. 280]

 

Vochticht de Berghen ghy,

 

Ghy maect het Lant vol vruchten,

 

Die elc ontfangt van dy.

 

Ghy laet wassen (na wenschen)

 

Gras voor t'Vee, tot nut groot,

 

Ooc het Saet voor de Menschen,

 

Dat ghy wt d'aerd' brengt Broot.

8

End' dat de Wijn het herte
Vanden Mensche maek' bly,
End' zijn Ghedaent', in smerte,
Heel schoon worde daer by,

Van Oly, soo ghegheuen:

End', dat het broot sterc maek'
Des Menschen hert' end' Leuen,
In sijnes honghers saek'.

9

Dat de boomen des Heeren
Vol Saps staen op t'droogh' Lant,
De Cederen vermeeren
Op Liban, die hy plant.

Te nestelen ghewennen

Hun de Voghelen daer,
Ooc woonen op de Dennen
De Reyghers daer eenpaer.

10

T'ghebercht' hooch bouen maten
Der Ghemsen toe-vlucht is
Diesghelijcx de Steen-gaten
Der Conijnen ghewis.

Ghy maect de Maen' bequamich,

Daer na te deylen t'Iaer:
Den onderganc betamich
Weet ooc de Sonne claer.

[p. 281]

11

Ghy maect ooc duysterhede,
Dat het daer van word' Nacht
As-dan tot elker stede,
Verroeren hun ter Iacht

Alle de wilde Diren.

De ionghe Leewen fel
Na roof brullen end' tiren,
Soeken van Godt Spijs wel.

12

Maer als de Sonn' gaet schijnen,
Maken sy hun daer-van,
Ende laten hun vijnen
Haest in hun holen dan.

De Mensch' als-dan vrymoedich

Tot zijnen arbeyt gaet,
By zijn acker-werc spoedich,
Tot aen den auont-laet.

13

Hoe groot zijn al-ghelijke
End' veel v wercken, Heer'?
Ghy hebtse wijsselijke
Ende wonderlijc seer

Gheordonneert warachtich,

Ende met ouer-vloet
Is d'Aerd' (door v Hant crachtich)
Vol van v groote goet.

14

Inde Zee groot end' wijde
Daer crielt sonder ghetal
T'ghediert' aen elke sijde,
Beyde groot ende smal.

De schepen gaen daer-inne:

Daer zijn Walvisschen groot,
Die ghy maect dat met sinne

[p. 282]

 

Sy daer-in spelen bloot.

15

T'wacht all' op v ghestadich,
Dat tot zijnder tijt ghy
Hun Spijse gheeft ghenadich.
Dan vergaderen sy,

Wanneer ghy goedertiren

Heer' v Hant open doet,
Soo wort in veel maniren
Elc-een versaet met goet.

16

Ist dat ghy wilt verborghen
V Godlijc aensicht claer,
Als-dan, van grooter sorghen
Verschricken sy voorwaer:

Ghy neemt van hun onsachtich

Den Adem, sy vergaen,
Ende worden onmachtich
Weder tot stof verdaen.

17

Als ghy Heere verheuen
Vwen Adem wt-laet,
Soo vercrijghen sy t'Leuen,
Ghy vernieut met-der daet

De ghedaente der Eyrden.

Eewich is s'Heeren Eer',
End' zijn werken vol weyrden
Die behaghen hem seer.

18

Als hy d'Aerde siet ane
Soo beeft sy, Als hy ooc
T'ghebercht' roert, men siet gane
Van hun op grooten rooc,

Ic wil den Heere singhen

In all' de daghen mijn,

[p. 283]

 

End' mijnen Godt lof bringhen

 

Soo langh' als ic sal zijn.

19

Mijn Woort hem gheualle,
In Godt ic my verbly.
Een eynd' der Sondaers alle
Haest op der Aerden sy,

End' de boose niet meere

En sy voor ofte na:
Loeft mijn Sile den Heere,
End' singt Alleluya.