De Psalmen Dauids

Den xc. Psalm.

Is een gebet Mose, ende een clachte dat wy om der sonden wille soo een cort, ellendich, ende een gheplaecht leuen hier op der aerden hebben: daer na is het een gebet, dat ons Godt sulke catijuicheyt terecht wil leeren kennen, ende dat hy ons daer teghen dan ooc helpen ende vertroosten wille.

1

HEer' Got, ons toevlucht voort end' voort ghy zijt.
Eer de Berghen werden, eer d'Aerde wijt.
Ende de werelt wert geschapen
Sijt ghy een Got in alder eewicheyt,
Ghy die steruen laet end' ontslapen
De menschen inden

[p. 245[249]]

 

doot, en sprect bereyt

 

(Hoe wel sy al liggen daer neder)

 

Ghy menschen kinderen comt weder.

2

Want duysent Iaer die zijn voor v gewis,
Als den dach die gist'ren voorleden is:
End' als de waek' van eenen nachte.
Ghy laetse Heer' daer henen varen ras,

Als den Stroom, end' zijn in t'ghedachte

Als eenen slaep, ooc ghelijc als een Gras
Dat haest verwelct ende verdwijnet,
Al ist dat het heel groen verschijnet.

3

Dat daer vroech bloeyt end' ghering verdort,
Ende des auonts afgehouwen wort.
Dat maect dijnen toorne warachtich,
Dat wy alsoo haestelijken vergaen,

Ende dijn grimmicheyt onsachtich,

Die heeft sekerlijken alsulx ghedaen:
Dat wy (O Heer') soo met beswaren
Onuersiens daer van moeten varen.

4

Want ghy settet voor v all' ons misdaet,
Ia, ooc ons onbekende sonde quaet
In t'licht voor dijnen Aensicht, Heere.
Daeromme soo varen daer henen bloot

All' onse daghen snellijc zeere,

Door uwen toorne crachtich ende groot,
Wy brenghen onse Iaren mede

[p. 250]

 

Ouer, als een onnutte Rede.

5

Ons leuen dat duret seuentich Iaer,
Alst hooch comt, soo en zijnt tachentich maer:
Ende wanneert gansch costelijke
Ende heerlijc gheweest is vroech end' laet,

Soo ist last, moeyte van ghelijke,

End' enkel arbeyt gheweest metter daet,
Want het vaert snellijc wech daer henen,
Als oft wy vloghen ist verdwenen.

6

Maer wie gelooft het, als dat soo zeer ghy
Toornet? Ende wie vreest hem doch voor dy,
Oft voor sulk' dijn grimmicheyt crachtich?
Leert ons bedencken dat wy moeten noch

Steruen, Sulx laet ons zijn indachtich,

Op dat wy heel verstandich worden doch.
Heer', keert v we'er tot ons weldadich,
Ende zijt uwen knecht ghenadich.

7

Vervullet ons doch vroech in rasser spoet
(O Heere) met uwer ghenaden goet,
Soo willen wy roemen end' prijsen,
Gantsch vrolijc zijn ende maken iolijt,

End' ons leefdaegh' blijschap bewijsen.

Ons-liden nv wederomme verblijt,
Na dien ghy ons plaecht langhe tijden,
Na dien wy soo langh' ong'luc lijden.

8

Bewijst uwen knecht dijne Werken, Heer',
End' hunne kinderen ooc v Eer'.
De Heer' onse Godt will' ons wesen
Heel goedertiren ende vrindelijc,

End' voordere by ons (midts desen)

Het werc onser Handen alle ghelijc:

[p. 251]

 

Ia wilde doch in onse Landen

 

Voorderen het werc onser handen.