De Psalmen Dauids

Den lxxxv. Psalm.

Is een ghebet dat hem Got ouer zijn Kercke ontfermen, ooc wederom genadigen vrede, ende seghen gheuen wille:

1

HEer', ghy die voormaels v laut geweest zijt
Genadich, end' hebt verlost crachtich
De gheuanghenen van Iacob met vlijt.
Ghy die vergheuen hebt warachtich
De misdaet dijn volc voormaels zeer bevlect,
End' alle hunne sonden heel bedect.

[p. 235]

2

Ghy die all' uwen Toren voormaels wel
Hebt (O Heere) gansch wech ghenomen,
End' v geweynt vanden grim dijns Tor'ns snel.
Troost ons, Godt ons' Heylant volcomen,
End' van dijner onghenaden aflaet,
Die gheheel ouer ons is met der daet.

3

Wilt ghy Heere dan eewelijc ghestoort
Toornen ouer ons soo versmadich?
End' uwen tor'n altoos voort ende voort
Gaen laten gheheel onghenadich?
Wilt ghy ons niet we'er verquicken nv?
Dat dijn volc verheughen mach ouer v.

4

Heer', toont ons dijn Ghenaed', end' helpt ons doch.
Ach dat ic mochte hooren mede,
Dat de Heer' spraek', dat hy toeseyde noch
Sijn volc end' zijn Heylighen vrede,
Op dat sy op een dwaesheyt comen niet,
End' alsoo vallen in seer groot verdriet.

5

Doch is immers zijn hulpe dien na seer,
Die hem vreesen van s'herten gronde,
Dat in onsen Lande woone groot' Eer'.
Dat goetheyt end' trouw' t'elker stonde
Malcand'ren ontmoeten, dat daer tussen
Gherechticheyt end' vrede hun cussen.

6

Dat trou' op d'aerd' wasch', Gerechticheyt vroet,
Merk' ooc vanden Hemel verheuen.
Ende dat ons doe Godt de Heere goet,
Op dat ons Lant zijn vrucht mach gheuen.
Dat nochtans Gherechticheyt voor end' na
Altijt voor hem blijf', end' in het werc ga.