De Psalmen Dauids

Den lxxxiiij. Psalm.

Is een dancsegghinghe, dat Godt zijn Woordt in zijn Kercke onderhoudt, oock dat hy altijts het volck daer toe roept: daer na is het een ghebet, dat Godt zijn Woort ende ons voordaen onderhouden wille.

1

HOe lieffelijc Heer' Zebaoth machtich
End' schoon dijne Wooninghen sijn:
Mijn sile verlanght end' sucht aendachtich
Na des Heeren voor-houen fijn:
Mijn lijf end' sile hun t'allen tijden
In

[p. 233]

 

den leuendighen Godt verblijden.

2

Want de Voghel heeft een huys geuonden,
End' haren nest de Swal'we vroet,
Daer sy haer Iongen wtbroeyt t'dier stonden,
Namelijc, v Altaren goet
Heere Sebaoth zeer hooch in Eeere,
Mijn Coninc, mijn Godt mijn Heere.

3

Wel hun die in uwen Huyse woonen,
Die louen v altijt met danc. Sela.
Wel den menschen, welke met verthoonen
V houden all' hun leuen lanc
Voor hun stercheyt, end' v daerbeneuen
Van herten na wand'len, Godt verheuen.

4

Die door t'Iammer-dal gaen, end' daer maken
Fonteynen, End' de Leeraers vry
Vercrijgen veel seghens end' schoon saken.
D'een ouerwinningh' houden sy
Na dander, Datmen sien moet, midts desen,
T'Sion sy de rechte Godt ghepresen.

5

Heere Godt Zebaoth heel ghenadich,
Hoort mijn ghebet in desen noot:
Verneemt het, Got Iacobs heel weldadich. Sela.
Godt onse Schilt end' stercte groot,
Siet aen, ende willet doch aenschouwen
Het rijke dijns Ghesalfden vol trouwen.

6

Want eenen dach in uwe Voorhouen
Beter dan ander duysent is:
Ic wil liuer wachten darenbouen

[p. 234]

 

De deur in mijns Godts huys ghewis.

 

Dan langhe wooninghen (met verpoosen)

 

Inde hutten van alle Godtloosen.

7

Want Godt is de sonn' ende schilt crachtich:
De Heere gheeft ghenaed' end' Eer':
Den vromen sal hy geen goet warachtich
Laten ontbreken nimmermeer.
Heere, salich wort de mensch' beuonden,
Die hem op v verlaet t'allen stonden.