De Psalmen Dauids

Den lxxvij. Psalm.

Is een gebet dat Godt zijn arme Kercke, verlossen ende onderhouden wille, waerin wy ooc gheleert worden dat wy in allen ongeluc ons troosten ende int gelooue stercken souden.

1

IC roep' tot Godt end' schrey met vlijt,

[p. 210]

 

End' hy hoort my in Eere.

 

Ic soek' den Heer' in mijns Noots tijt,

 

Des nachts wt-gestrect zeere

 

Is mijn handt, End' en houd' niet stil,

 

Want mijn sile haer niet en wil

 

Laten troosten, O Heere.

2

Wanneer ick ben in droeffenis,
Soo word' ic Godts indachtich:
Wanneer mijn hert' in ancxsten is,
Als-dan spreeck' ic aenclachtich. Sela.

Ghy houdt wacker mijn ooghen teer:

Ic en can gheensins spreken meer,
Soo heel ben ic onmachtich.

3

Des ouden tijts ghedenk' ic nou
End' der voorleden Iaren.
Ic ghedencke des nachts met rou
Ooc aen mijn spel van snaren,

Ende spreck' met mijn herte meest:

Ondersoeken moet mijnen Gheest,
Tot troost van mijn beswaren.

4

Sal dan de Heer' in eewicheyt
Verstooten heel versmadich?
Sal hy gheen ghenade bereyt
Meer bethoonen weldadich?

[p. 211]

 

Is dan met zijn goetheyt voorwaer

 

Gansch wt: Heeft de belofte claer

 

Een eynd', soo onghenadich?

5

Heeft dan Godt al vergheten hier
Sijn Ghenaed' oueruloedich?
Sluyt hy zijn barmherticheyt dier
Voor toren onbehoedich? Sela.

Doch sprac ic: T'self' ic lijden moet,

De rechte Hant des Heeren goet
Cant all' verand'ren spoedich.

6

Daeromme ghedenk' ic verblijt
Aen Godts daden end' wercken:
Aen dijn wond'ren voorleden wijt
Ghedenk' ic met aenmercken.

Ic spreke van v wercken, siet,

End' v doen en verswijgh' ic niet
Heerlijc niet om verstercken.

7

Godt, uwen wech gansch heylich is,
Waer is een Godt soo machtich,
Als ghy Godt zijt? Ghy zijt ghewis
De Godt end' Heer' warachtich,

Die seer veel wonder wercken doet,

Ghy hebt v macht bewesen vroet,
Onder de volcken crachtich.

8

Gheweldichlijc verlost hebt ghy
Dijn volck, de Kind'ren (Heere)
Van Iacob ende Ioseph vry. Sela.
De Wat'ren (Godt vol eere)

Saghen v de Wat'ren voorwaer

Saghen v end' beanxten haer,
De diepten raesden seere.

[p. 212]

9

Wolke n dick goten Water claer,
Wolken donderden prachtich,
De stralen voeren henen daer.
T'donderde seer onsachtich,

Op d'Aerd' gaf uwen blixem schijn,

T'aertrijc hem roerd' op dat termijn,
End' was daer af beefachtich.

10

Vwen pat (Heer') inde Zee was,
In groot water v Weghen,
Men speurde doch niet op dat pas
Van uwen voet de steghen.

Ghy leyt v volc ghelijcmen doet

Een cudd' schapen, door Moysen goet
End' Aaron te deghen. 1. Gloria