De Psalmen Dauids

Den lxxiiij. Psalm.

Is een ghebet voor de Christelijke Kercke, om vrede, ende teghen de vianden bescherminghe te hebben.

1

VVaerom O God Almachtich
Verstoot ghy nv ter tijt
Ons soo geheel onsachtich?
Daerenbouen oock zijt
Soo grimmich tornich zeere
Op de Schapen verstroyt
Dyner weyden, O Heere,
De welk' zijn heel benoyt.

[p. 203]

2

Laet v doch zijn indachtich
Vwe ghemeynte vroet,
Die ghy van outs warachtich
Hebt verworuen, Heer' goet,

End' tot erfdeel daer neuen

V verlost ongehoont,
Aen den Berch hooch verheuen
Sion, daer ghy op woont.

3

Treetse met voeten crachtich,
Hun heel te gronde stoot:
In t'Heylichdom heeft prachtich
De Viant alles bloot

Verdoruen. De quaed' brullen

In uwe Huysen claer.
De-selue sy vervullen
Met afgoden voorwaer.

4

D'axen blicken om hooghe,
Soomen hout in een Wout.
Ende sy (met vertooghe)
Houwen in stucken stout

Sijn tafel-werc met Bijlen.

T'heylichdom branden sy:
S'ontwijen onderwijlen
T'huys ws Naems te grond' vry.

5

In hun Herte sy spreken:
Laets' ons roouen ter schandt,
Sy verbranden end' breken
All' Godts huysen in t'Landt.

Wy ons teekens verheuen

Niet sien, gheen Propheet (Heer')
En predict meer daer neuen,

[p. 204]

 

Gheen Leeraer leert ons meer.

6

Och Godt, hoe langh' sal scheynden
De weerspannighe quaet?
Dijnen Naem sonder eynden
Lasteren vroech end' laet?

Waerom v handt ghenadich

Weynt ghy af, Heere groot,
End' v Rechte-handt dadich
Soo heel van dijnen Schoot?

7

Maer Godt van outs vol weyrden
Is mijnen Coninck goet,
Die alle hulp' op Eyrden
(Dier gheschiet) altijt doet.

Ghy verdeylt door v crachten

De Zee: End' breect met vlijt
T'hooft der draken met machten
In het water altijt.

8

De coppen der Waluissen
Doorslaet ghy, end' gheeft fijn
Die tot spijs' (sonder missen)
Den Volck' inde Woestijn.

Beken ende Fonteynen

Heer', ghy wt-springhen laet:
Ghy verdroocht tot vercleynen
Sterke stroomen met daet.

9

De dach end' nacht is dijne:
Dat Sonn' end' Sterren claer
Ghewissen loop end' schijne
Hebben, maect ghy voorwaer.

Eenen yegh'lijken Lande

Sijne palen sedt ghy:

[p. 205]

 

Ghy maect oock met verstande

 

Somer, winter daer by.

10

Soo denct dies, dat den Heere
Scheyndt de Viant vol blaem,
Een volc dwaesachtich zeere
Lastert ooc uwen Naem.

Ws Tortelduyfs siel' teere

Gheeft niet het Dier ten deel,
Wilt niet vergheten meere
V arm' diren soo heel.

11

Aen het verbont ghedenket,
Want t'Lant zeer verheert is:
De Huysen zijn ghecrenket
Ende ghescheurt ghewis.

Laet de cleyne met schande

Niet wech gaen onbequaem,
Want d'Arme met verstande,
Die roemen uwen naem.

12

Maect v op, Godt, bewaret
V saek': Denct aen den smaet
Die v daegh'lijx we'ervaret
Vande dwaes' met der daet.

Des roepens weest indachtich

Dijn viants, t'rasen boos
Van v weerparty prachtich,
Dat wort grooter altoos.