De Psalmen Dauids

Den lxix. Psalm.

Is een ghebet ons Heeren Iesu Christi tegen de ongeloouighe Ioden ende dat hem Godt verlossen wilde.

1

GOdt helpt my, want het water gaet
My heel tot aen de sile.
Ick sinck in slijm diep sonder maet.
Een grondeloose wile
(Och Heere) my heel verdrinken wilt.
Ic riep my heesch, Maer ben nv gestilt,
Want mijn keel' die is moede,
Mijn gesicht vergaet, t'opsien my schilt,
Dat ic lang toef' t'onspoede,
Eer my God comt te goede.

[p. 186]

2

Die my sonder saek' haten daer,
Dier isser al veel meere
Dan op mijnen Hoofde het Haer.
Die my onbillic, Heere,

Viant zijn end' verderuen ter doot,

Die zijn gheheel machtich ende groot,
Ic moet alsulcx betalen

Het welc ic gherooft en hebbe noot.

Godt, ghy weet mijn sot dwalen,
End' mijn schult sonder falen.

3

En laetse niet worden aen my
T'schanden die ws verwachten,
Heer', Heer' Zebaoth, t'staet aen dy,
En laetse (tot verachten)

Gheensins doch worden van schaemten root

Aen my, Die v, O Heere minioot,
End' Godt Israels, soecken.

Want om v draegh' ick mijn aenschijn bloot

Vol schanden, Veel' my vloeken,
Met smaet sy hun vercloeken.

4

Van mijn broeders ben ic vervreemt.
Onkent mijns Moeders kind'ren
Elc een zijn kenniss' van my neemt,
All' mijn vrinden vermind'ren.

Want ic yuere my ter doot schier

Heer' om v Huys, T'smadelijc bestier
Dier die v schenden zeere

Valt op my. Ick ween' end' vaste hier,

Bitterlijc t'elken keere,
Men spot mijns daer toe, Heere.

5

Ic troc een Sac aen, t'was hun spot.

[p. 187]

 

Gheclap sulk' my nadraghen

 

Die inde Poort' sitten, O Got:

 

Men spot mijns in ghelaghen.

 

Maer tot v ter aenghenamer tijt

 

Bidd' ic Heere, Verhoort my met vlijt

 

Door v goetheyt end' trouwe.

 

Verlost my (eer ic versinc) subijt

 

Wt het slijc end' den rouwe

 

Mijns haters straf end' bouwe.

6

Dat my niet en versuyp' de Vloet,
End' dat de diepten selue
My niet en verslinden met spoet,
End' de cuyl hem toewelue.

Verhoort my Heere, want v goetheyt

Is troostelijc, v tot my bereyt
Door v barmhertichede.

En verberght niet v aensicht planteyt

Voor dijn Knecht, haest v mede,
My is ancxt, hoort mijn bede.

7

Heer', v tot mijnder silen maect,
Ende wiltse verlossen:
Om mijn vianden wil' doch waect
Voor my, t'zijn schalke Vossen.

Ghy weet mijn schande, schaemt' ende smaet:

Voor v sijn all' mijn we'ersegghers quaet.
Smaet breect mijn Hert' in stucken:

Ic wachten, maer daer en quam geen baet,

Gheen troost mocht my ghelucken,
Ic bleef heel in t'verdrucken.

8

Sy gheuen my (teghen natuer')
Galle t'eten onreyne

[p. 188]

 

Ende te drincken Edick suer

 

(Tot versmaetheyt certeyne)

 

Gheuen sy in mijnen grooten dorst,

 

Om daer-mede te lauen mijn borst.

 

Hun Tafel (tot vercrincken)

 

Moet hun t'eenen stric worden geschorst,

 

Dat sy (ten loon) vermincken,

 

End' als in een Vall' sincken.

9

Hun Ooghen (dat sy niet en sien)
Moeten verduystert worden:
End' laet hun lendenen (midts dien)
Alsoo gheheel ontgorden

Dat sy wagghelen als een swac Riet.

Op hun doch dijn onghenade ghiet,
Dat hun grijp' uwen Thoren.

Hun Wooninghe moet verwoesten (siet)

End' in hun Hutt' vercoren
En woon' gheen mensch' gheboren.

10

Want sy veruolghen dien ghy Heer'
Hebt gheslaghen, end' rommen,
Als dat ghy de dijne slaet zeer.
Laetse van d'een sond' commen

In d'andere tot zeer grooten val,

Datse niet en comen in t'ghetal,
T'uwer gherechtichede.

Veechts' wt den Boeck der leuenden al.

En schrijftse niet (tot Vrede)
Byden gherechten mede.

11

Maer ick ben ellendich end' wee:
Godt dijn hulp' houd' my bouen.
Ic wil Godts naem in lief in lee'

[p. 189]

 

Met een Liedt des dancx louen.

 

Dat sal beter gheuallen den Heer',

 

Dan eenen Verre ghehorent zeer':

 

D'Ellendighe verblijden

 

Als zijt sien, ofte hooren in eer':

 

End' die Godt soect by tijden,

 

Diens hert' leeft in bevrijden.

12

Want de Heere d'Arme verhoort,
End' hy merct op hun clachten,
Sijn ghevanghenen rechteuoort
Heeft hy in gheen verachten.

Dat hem doch loue den Hemel hoog

Ooc d'Aerd' ende de zee, met vertoog,
End' all' wat daer is inne:

Elc-een hem tot zijnder eeren yoog'

Met ganschen hert' end' sinne
Soot was vanden beghinne.

13

Want Godt sal helpen Sion doch,
End' timmeren de steden
Iuda, datmen daer woone noch,
End' die besitt' in vreden.

End' zijn knechten sullen dit iuweel,

Besitten tot een eewich erfdeel
Met allen hunnen Sade:

End' die zijnen naem bemint geheel

Sal daerin vroech end' spade
Blijuen, door Godts ghenade.