De Psalmen Dauids

[p. 180]

Den lxviij. Psalm.

Is een prophetie vande Verrijsenisse Christi ende hoe dat hy zijne vianden verstroyen, hem een Kercke door het Euangelium vergaderen, ten Hemel varen, ende den Heyligen Gheest den geloouigen schenken sal, maer dat hy de ongeloouige laten varen, ende de Heydenen aennemen sal.

1

GOd die sta op, dat worden verstroyt
Sijn vianden: End' wech vliden
Die hem haten. Verdrijft se benoyt,
Als rooc wiltse doch wtwiden:
Gelijc t'was smilt van het vier saen,
So moeten voor den Heer' vergaen
Alle de godloose liden.

2

Maer de gherechtighe moeten haer
Voor Godt ganschelijc verblijden:
End' hun verheughen van herten claer.
Singt Gode lof t'allen tijden,
Maect dien de baen' die saecht hen' vaert:
Hy heet Heer', voor hem blijschap baert,

[p. 181]

 

End' wilt hem ghebenedijen.

3

Die een Vader alder Weesen is,
End' een richter gansch ghenadich
Van alle de Weduwen ghewis:
Voorwaer gheheelijc ghestadich
In zijn Heylighe Wooning' vry
Een Godt end' sterke Heer' is hy,
End' ooc een helper weldadich.

4

Een Godt, die allen eensamen gheeft
T'huys vol Kind'ren menichvuldich,
End' den Vromen gheeft daer hy by leeft,
Die ter rechter tijt gehuldich
De ghevanghenen met der daet
Voert wt, end' d'afvallighe laet
Blijuen in t'dorre beschuldich.

5

Godt, doen ghy troct als een Leyts-man sterck
Voor v volc inde Woestijne. Sela.
Doen beefde d'Aerde, groot was v werc,
End' schrickelijc t'dien termijne,
De Hemelen die dropen zeer
Voor desen Godt, Israels Heer',
In Sinai, groot van schijne.

6

Maer nv gheeft ghy Godt den Regen soet
Der g'naden, tot s'Lants verquicken.
Waer door dat ghy uwe Diren doet
Bequame wooningh' beschicken,
D'Ellendighe ghy Heere laeft
Met dijnen goeden hooch begaeft.
Den weeldighen tot verschricken.

7

De Heere gheeft het crachtighe woort,
Met Euangelische scharen.

[p. 182]

 

De Coninghen zijn t'samen ackoort

 

De Huys-eer sonder beswaren

 

Deylt den Roof wt. Als ghy v hout

 

Te velde, soo blinket als Gout,

 

End' duyuen schoon in t'verclaren.

8

Wanneer Godt gins end' weer onder haer
Coninghen wt-set in Eere,
Soo wort het geheel verlicht voorwaer,
Ende claer hoe lancx hoe meere
Waert duyster ende doncker is.
Des Heeren Berch die is ghewis
Een gheberchte vruchtbaer zeere.

9

Wat huppelt ghy, O ghy berghen groot?
Godt de Heer' heeft lust te woonen
Alleenelijc op desen berch bloot,
Hy blijft ooc daermet verthoonen.
Der waghens Godts veel duysent zijn:
Godt is by hun in t'Heyl'ghe fijn,
In Sinai om verschoonen.

10

Inde hoochte gheuaren zijt ghy,
End' hebt t'Gheuang'nis gheuanghen:
Ghy hebt gauen voor de menschen vry,
Ooc voor d'affalligh' ontfanghen,
Dat de Heer' nochtans openbaer
Vastelijc sal blijuen aldaer,
Allen vromen tot verlanghen.

11

Ghelouet sy daghelijcx de Heer',
Godt leyt ons op (in t'beproeuen)
Eenen Last, maer hy tot elken keer
Helpt ons ooc we'er na behoeuen. Sela.
Wy hebben een Godt, die daer helpt,

[p. 183]

 

End' den Heer', Heer' die droefheyt stelpt,

 

End' vrijt van des doots bedroeuen.

12

Maer Godt sal den kop in stucken slaen
(Met hun haerschele, zeer nette)
Sijns vianden, die sondich voort-gaen.
Doch spreect Godt: onder de Vette
Wil ic som' halen met beschee:
Ick wil som' wt t'diepe der zee
Halen, dat icks' oprecht sette.

13

Daeromme soo sal oock in het Bloet
Van allen uwen Vianden
Haest geverwet worden uwen Voet,
Ende tot eewigher schanden
Soo sullen uwe honden daer
Het self' oplecken openbaer:
Sy sullen zijn in v Handen.

14

Men siet Godt, hoe ghy daer henen trect,
Hoe ghy Heer' end' Coninc machtich
Trect in het Heylichdom onbevlect.
De Sanghers die gaen voor sachtich:
Daer-na de speliden ydoon,
Onder de maechdekens zeer schoon,
Die daer bommen welbedachtich.

15

Voor de Fonteyn' van Israels reyn,
Loeft Godt den Heer' inde Kercke,
Aldaer heerschet de Ben-Iamin cleyn:
Iuda met zijn hoopen stercke,
Ooc de Vorsten Sebulon vry,
De Vorsten Napthali daer by:
T'welc my verheucht als ict mercke.

16

Dijn Godt die heeft dijn Rijc op-gerecht,

[p. 184]

 

D'self' wilt ghy Godt ons vermeeren,

 

Want t'is dijn werc, maket vast gehecht.

 

Te Ierusalem, ter eeren

 

Ws tempels, daer sullen met spoet

 

De Coninghen gheschencken goet

 

Toe voeren v Heer' der Heeren.

17

Berispt doch Heere het Dier in t'Riet,
Ende de hoopen der Ossen
Onderal hun Calueren (siet)
Die daer vertreden end' trossen
Om gelts will': Hy verstroyt end' blust
Der Volken macht, welk' hebben lust
Tot Crijch: Soo can Godt verlossen.

18

Comen sullen wt Egyptenlant
De Vorsten: Mooren-lant mede
Sal tot Godt wtstrecken zijne hant.
Ghy Coninc-rijken in Vrede
Op-der aerden v doch verneert,
Singht Gode Lof, veriubileert,
Lofsinght den Heer' t'elker stede. Sela.

19

De self'die daer inden Hemel vaert
Ouer all'van aen-beghinne:
Siet zijnen Donder hy crachtich baert.
Gheeft Godt de macht, Hert' end' sinne,
Sijn hoocheyt is in Israel,
End' zijn macht inde Wolken snel:
Hy heerschapt ouer all' inne.

20

Godt de Heer' is in zijn Heylichdom
Wonderlijck met all' zijn wercken,
Hy is een Godt Israels, daerom
Wilt op zijn moghenheyt mercken:

[p. 185]

 

Gheloeft sy Godt met alder cracht,

 

Hy sal den volke gheuen macht,

 

Ende met crachten verstercken.