De Psalmen Dauids

Den lxv. Psalm.

Is een dancsegginge voor alderhande gauen, ingelijx om dat Got de zonden vergeeft, zijn woort onderhout, ons verhoort ende dat hy ons vrede, den zegen ende alderhande vruchten geeft.

1

GOdt, men loeft v in stilheyt te Sion

[p. 174]

 

V betaeltmen Gheloften in t'saysoen.

 

Ghy verhoort Heer' de gebeden,

 

Daerom comt alle vleesch hem t'uwaerts spoen.

 

Ons misdaet druct ons beneden,

 

Vergheeft doch ons boose seden.

2

Wel dien die ghy verkiest end' ongeschilt
Hem tot v laet, Dat hy alsoo hy wilt
Heer' in uwe Houen woone,
Die heeft zeer rijken troost van dijn Huys milt,
Dijnen Heyl'ghen Tempel schoone,
End' uwen heerlijken throone.

3

Na der wonderlijker gherechticheyt
Verhoort ons, Godt onse Heyl niet en beyt,
Ghy die daer zijt altijt sachtich
Een toeuerlaet, end' vaste Hulp' bereyt
Alder op aerden aendachtich,
End' verr' aender Zee warachtich.

4

Die de Berghen vast set in zijnder cracht,
Ende gherustet is met grooter macht.
Ghy die daer stilt der Zee Baren,

[p. 175]

 

End' belet haer bruyschen by dach end' nacht,

 

Ooc het rasen end' t'beswaren

 

Der volken zeer groot van scharen.

5

Dat hem ontset, die aen t'self eynde woont,
Voor al de teekenen die ghy verthoont:
Vrolijc sietmen v ooc maken
Beyde s'morghens end' s'auonts onghehoont
Wat hem roert: All' s'werelts saken
Moeten door v wel gheraken.

6

Ghy besoect ende maect zeer rijc het lant,
Ende ghy wateret tot onderstant:
Godts spring-born heeft ouervloedich
Water, Ghy laet hun Coren door v hant
Wel gheraken, Want so spoedich
Bout ghy het lant gantsch behoedich.

7

Ghy drenct zijn voren ende maectse nat,
Dat gheploecht is maeckt ghy met reghen plat,
Ende ghy seghent zijn vruchten.
Ghy croont het Iaer met uwen goeden Schat,
V voetstappen (sonder duchten)
Maken vet alle gehuchten.

8

De wooninge der woesten zijn ooc vet,
Dat sy druypen, Ooc de Hemelen net
Sijn ront-om lustich t'aenschouwen.
De velden vlac zijn vol Schapen beset,
T'Coren in de leegh' Landouwen
Staet dic, Dies elc vreucht gaet houwen.