De Psalmen Dauids

Den lix. Psalm.

Is een ghebet teghen de vyanden der Kercken, die met loghenen ende moorden omgaen.

[p. 160]

1

VErlost my (Godt almachtich)
Van mijn vyanden quaet,
Wilt my beschudden crachtich
Voor die, die vroech end' laet
Hun sterc tegen my setten.
Vande quaetdoenders Heer'
Verlost my, Wilt beletten
De bloet-ghirighe seer.

2

Want siet, op mijn Siel' loeren:
O Heer' dese party':
De Stercke niet beroeren
Die staen op teghen my,

End' versamen hun prachtich,

Nochtans sonder mijn schult
End' misdaet heel onsachtich
Wort dit van hun veruult.

3

Sonder mijn schult sy loopen:
Ende bereyden haer
Crachtich met groote hoopen:
Waect op, O Godt lof baer,

Ende wilt my ontmoeten,

[p. 161]

 

Siet doch by tijts daer-in,

 

Wilt sulken quaet versoeten,

 

Helpt my dat ic ghewin.

4

Ghy Heere Godt almachtich,
Godt Zebaoth voorwaer,
Godt Israels warachtich,
Waect op, end' besoect daer

De Heydenen te deghen:

Neemt gheen in Ghenaed' aen
Van dien, die soo verweghen
In t'quaet-doen blijuen staen. Sela.

5

Wederom ooc als Honden
Hun s'auonts huylen laet,
End' loopen t'allen stonden
Ront-om in t'Sadt tot smaet.

Siet, te samen sy spreken,

In hunne Lippen zijn
Sweyrden die seer scharp steken:
Wie hoort sulc ons bewijn?

6

Maer ghy sult hunder, Heere,
Lachen, end' t'sijnder tijt
Der Heyd'nen spotten seere.
Voor hunder macht, met vlijt

Soo houd' ic my ghestadich

Tot v: Want Godt ghewis
T'alder tijt my ghenadich
End' mijn beschutsel is.

7

De Heer' ooc daer-beneuen
Verthoont my rijkelijc
Sijne goetheyt verheuen,
Alsoot is blijkelijc:

[p. 162]

 

Godt, laet aen mijn vyanden

 

My aensien mijnen lust,

 

Dat sy worden te schanden:

 

T'welc mijn begheerte blust.

8

En wiltse niet verworghen,
Dat sulx niet ongheacht
Ende gansch sonder sorghen
Gae wt mijns volcx ghedacht:

Maer verstroytse met eenen

Door v macht, Heer' ons' Schilt,
End' hun tot groot vercleenen
Heel t'onder brenghen wilt.

9

Hun Leer' is enkel Sonde,
In eenen hoomoet groot
Steect hun herte van gronde,
Sy volheyrden ter doot

In hunne hooueyrdije,

Ende prediken voort
Enkel vloecken, daer bije
We'erspreken onghehoort.

10

Vermelts' in onghenade,
Verdelchtse, dat sy niet
En zijn met hunnen sade,
Laetse beuinden (siet)

Dat Godt heyrscher sy crachtich

In Iacob met bescheet,
Ende de Heere machtich
In all' de Werelt breet. Sela.

11

S'auonts laets' oock als Honden
We'er huylen met gheschal,
End' loopen onghebonden

[p. 163]

 

Inde Stadt ouer al.

 

Laetse hier end' daer loopen

 

Om Spijs' door all' de Stadt,

 

Ende morren met hoopen

 

Als sy niet en sijn sadt.

12

Maer ic wil altijt singhen
Van uwe macht, O Heer',
End' roemen sunderlinghen
S'morghens v goetheyt seer:

Want ghy zijt mijn beschutsel,

End' toevlucht inder Noot,
Mijn Sterct' end' mijn behutsel:
Op v betrouw' ick bloot.

13

Ic wil singhen alleene
V mijn Godt t'alder tijt
Vwen Lof schoon end' reene:
Want ghy, O Heere, zijt

Mijn beschutschutsel weldadich,

Mijn hulp' end' mijn bystant,
Ende mijn Godt ghenadich,
Ghy hout my bijder hant.