De Psalmen Dauids

Den lviij. Psalm.

Is een vertroostinghe, dat Godt de Godloose, ende meest die met valsche leere omgaen, castijen, onuersiens te niet doen maer dat hy de vrome verlossen sal.

1

SIjt ghy dan heel stom, dat ghy niet
En wilt wat

[p. 158]

 

recht is spreken,

 

End' rechten recht t'recht dat ghy siet,

 

Gy menschen vol gebreken?

 

Ia moetwillich gij onrecht doet

 

Inden lande, gheheel onvroet

 

Gaet ghy voort met v handen

 

Veel quaets te doen met schanden.

2

De Godloose die zijn verkeert
Van s'moeders lichaem ane:
De Loghenaers zijn ooc verweert
Van s'Moeders lijf te gane

Heel verdoolt. Hun woeden ghewis

Als t'woeden eender Slanghen is:
End' ghelijc een doof' Ad're,
Welk' stopt d'ooren te gad're

3

Datse de stemme niet en hoor'
Des Tooueraers onsachtich,
Ende des besweerders verstoor,
Dise besweert aendachtich.

Godt, breect in haren Monde fel

Haer tanden? Stoot in stucken snel
All' de Bac-tandenseere

[p. 159]

 

Der iongher Leewen, Heere.

4

Als water sullen sy vergaen,
T'welc vloeyt in corter wijlen:
Sy micken om te schiten saen,
Maer dan breken hun Pijlen.

Sy vergaen soo een Slec versmacht,

Ghelijc een ontijdighe dracht
Een der barender Vrouwen
Sy de Sonn' niet aenschouwen.

5

Eer uwe doornen aenden Struyc
Rijp worden om af-lesen,
Sal een toornicheyt van t'misbruyc
Versch wech rucken hun wesen.

De Gherechtighe sal hem, siet,

Verheughen, als dees' wraec gheschiet,
End' zijn voeten met spoede
Baden in hunnen bloede.

6

Dat de Liden vry sullen al
Segghen ter seluer vren
De Gherechtigh' des ymmers sal
Gheniten met verduren,

Godt is ymmers op aerden wijt

Noch rechter, die hy blijft altijt:
Hy is ooc vroech end' spade
Een Heer' seer wijs van Rade.