De Psalmen Dauids

Den lvij. Psalm.

Is een ghebet teghen de vianden, dat Godt die veriaghen wilde, alsdan soude hy hem van Godts hulpe beroemen.

[p. 156]

1

SIjt my genadich Godt, zijt my genadich,
Want mijn siel vast op v betrout,
Ende toevlucht stout
Hebb' ic onder de schaduwe (gestadich)
Vwer vleugh'len, tot dat den druc
Ende t'ongeluc
Voorby gaet, end' van my wijct onbeschadich.

2

Ic roep' tot Godt d'alderhoochste verheuen,
Tot Godt die mijns drucx d'eynde maect,

Daer mijn Siel' na haect.

Hy seynt vanden Hemel end' comt my gheuen
Sijn hulp' inde versmaetheyt snel

Mijns versinkers fel. Sela.

Godt seynt zijn goetheyt end' trou in dit leuen.

3

Heer', ick ligghe met mijnder Silen bange
Onder veelder Leewen gheschal,

S'menschen kind'ren al

Vlammen zijn, Hun tanden zijn Pijlen stranghe,

[p. 751[157]]

 

Hun toghen scherpe sweyrden bloot.

 

Heer', verheft v groot

 

Ouer Hemel: Op d'Aerd' sy v eer' langhe.

4

In mijne Gangen soo stellen sy Netten,
End' mijn Siel' neder-drucken sy:

Sy grauen voor my

Eenen Cuyl' daers' in-vallen selfs vol smetten
Mijn Hert' is bereyt, Godt, tot dy,

T'is bereyt end' bly,

Dat ic singh' end' loue, sonder beletten.

5

Waect op mijn eere, psalter wilt opwaken
Mijn Herp' waect op sonder bedwanc:

Vroech wil ic eer lanc

Op-waken. Ic wil v dancken, end' maken
V grootouder de Liden seer,

Ic wil v, o Heer',

Lof-singhen onder t'volck in alle saken.

6

Want uwe goetheyt is soo wijt beuonden
Soomen siet dat den Hemel is.

V Waerheyt ghewis

Alsoo wijt als de Wolken gaen int'ronden.
Godt ouer de Hemelen wijt

V verheft altijt,

End' v Eer' sy ter Werelt t'allen stonden.