De Psalmen Dauids

Den xliiij. Psalm.

Is een ghebet teghen de vyanden, datse Godt keeren ende veriaghen wille.

1

Godt, wy hebbent met onsen ooren ghehoort:
T'is ons Voor-vaders vertellen,
Wat ghy deedt t'hunnen tijt van outs verstoort.
Ghy hebt door dijns hant bestellen
De Heyd'nen openbaer
Wech verdreuen voorwaer,
Maer hun hebt ghy t'lant vercregen,
End' inghestelt aldaer
De volken hebt ghy versleghen,
Maer hun wtghebreydt te deghen.

[p. 123]

2

Want sy en hebben t'Landt niet door hun selfs sweyrt
Ingenomen, noch door crachte
Huns arms: Maer v rechte hant heeft dat aenveyrt,
Vwen arm seer groot van machte,

End' t'Licht dijns aenschijns soet

Heeft dat volbrocht met spoet,

Want sy behaechden v seere.

De self' mijn Coninck goet

Sijt ghy die daer hulp' (O Heere)
Toe-seght Iacob t'zijnder eere.

3

Voor v willen wy onse vyanden slaen:
In uwen Naem t'onder treden
Alle die hun teghen ons setten voort-aen.
Want op mijnen Boogh'(met reden)

En verlaet ick my niet.

Noch mijn Sweyrt (soomen siet)

En can my helpen noch baten.

Maer hulpe ghy ons biet

Teghen hun, die ons seer haten,
Welck' ghy brengt tot schand' verwaten.

4

Dus willen wy dagelijcx roemen van Godt,
Dijnen Naem Eewelijc dancken. Sela.
Waerom verstoot ghy ons dan nv t'eenen spot,
Ia, tot een schandich vercrancken?

End' voor ons niet en trect,

Noch ons Heyr op en wect,

Ghy laet ons voor ons' vyanden

Wech-vliden heel perplect,

Dat wy vallen (tot veel schanden)
In onsen beroouers handen.

5

Ghelijc Schapen laet ghy ons opslocken al:

[p. 124]

 

Verstroyt onder de Heydenen.

 

Ghy vercoopt v volc om niet (O welck misual)

 

Ghelijck de afghescheydenen,

 

End' en neemt daer niet veur.

 

Ghy brenght ons in ghetreur,

 

Tot spottingh' onsen geburen,

 

Een versmaetheyt by heur

 

Die om ons zijn: Salt langh' duren,

 

Dat wy dat sullen besuren?

6

Ghy hebt ons een byspraek' op t'volx tong' gemaect,
Ende tot een hooft-schuddinghe
Der Heydenen. Versmaetheyt my daghlijx naect,
Mijn aensicht is sonderlinghe

Vol schanden. Want ic moet

Hooren (t'welc my wee doet)

De lasteraers end' de scheynders:

Ia moet sien, heel verwoet

De wraec-ghirighe vercleynders:
Wie sach ooc oyt vileynders:

7

Dit is ons al ouercomen, nochtans wy
En hebben ws niet vergheten,
Noch ooc ontrouwelijc gehandelt daer by
In v verbont end' secreten.

Van v en viel ooc noyt

Onse Herte, noch oyt

En is onsen ganc gheweken

Van uwen wech, verstroyt:

Sulx en is noch niet ghebleken,
Want wy mijden dees' ghebreken.

8

Dat ghy ons slaet onder de draken subiect,
Met druck end' tribulatie,

[p. 125]

 

End' met de duysternisse ghy ons bedect:

 

Hadden wy ws Naems gratie

 

Vergheten met der daet,

 

Ons' Handen vroech end' laet

 

Gheheuen (als de verblinden)

 

Tot vremde Goden quaet,

 

Dat conde ghy Godt wel vinden:

 

Ons Hert' wy v nv ontbinden.

9

Want wy worden Heere (dit is v wel cont)
Gheheelijc om uwen wille
Daghelijx verstroyt, verworght ende ghewont,
Gheacht als Slach-schapen stille.

Op Heer', wy zijn betraept,

Waerom ghy doch nv slaept?

Waect ras op tot v ghenooten,

Want de verslinder gaept:

Wilt ons niet soo heel verstooten,
Noch van v ghenade blooten.

10

Waerom O Heere verbergt ghy v aenschijn,
End' vergheet onser Ellenden?
Want onse Siel' is gebuycht ter aerd' met pijn,
Tot druc moeten wy ons wenden:

Onsen Buyc vast aencleeft

Het Aertrijc, t'Herte beeft.

Maect v op, helpt ons te tijde,

Ons verlossingh' gheeft,

Om v goetheyt will': Maect blijde,
End' trect met ons ten strijde.