De Psalmen Dauids

Den xliij. Psalm.

Is een gebet dat Godt Dauid tot sijn Kercke wederom wilde laten comen.

1

REcht my o Godt, End' voert doch wel
Mijn saeck' wt, t'uwer Eere,
Teghen het volc valsch van opstel,
T'welck is onheylich seere:

Ende verlost my door v macht

Vander valscher Lie-

[p. 121]

 

den geslacht,

 

End' vanden Boosen, Heere.

2

Want van mijnder stercheyt ghy zijt
De Godt end' Heer' verheuen:
Waer-om verstoot ghy my soo wijt?
Waer-om ooc daer-beneuen

Laet ghy my Heer' soo treurich gaen,

Wanneer my mijn vyant dringt aen
Om my heel te doen sneuen?

3

Seynt dijn licht end' v waerheyt claer,
Dat sy my oprecht leyden:
End' my brenghen in t'openbaer
(Heer', sonder te verbeyden)

Tot uwen Berch heylich end' schoon

End' tot uwer wooninghen Troon,
Sonder daer af te scheyden.

4

Dat ick in-ga tot Godts Altaer,
Tot den Godt groot van machte,
Die mijn vreucht end' ghenucht' voorwaer
Is: End' v Godt van crachte

Vrymoedich opter Herpen danck',

End' lof-singhe met spel end' sanck.
(Mijn Godt) dach ende nachte.

5

Mijn Siel', waerom ghy v bedroeft,
End' zijt soo heel verslaghen?
Wacht op-den Heer', die v nv proeft,
Want ic sal met behaghen

Hem dancken noch, dat hy altijt

Mijns aensichts hulp' is breet end' wijt,

[p. 122]

 

End' mijn Godt t'allen daghen. 1. Gloria.