De Psalmen Dauids

[p. 112]

Den xl. Psalm.

Is een prophetie dat Christus na sijn verrijssenisse het Euangelium inde heele werelt sal laten verbreyden, op dat God van veel menschen geloeft mocht worden, ende al ist dattet wel veel hun hope op hem setten mochten, nochtans soo soude het Iodendom ende de Gods dienst Moyse een eynde nemen.

1

IC verbeydden des Heeren vry,
Hy neychde hem seer haest tot my,
End' verhoorde mijn kermen.
Hy troc my wt het modder vuyl,
Ende van-der grousamen Cuyl:

Hy setten (om beschermen)

Op eenen Steen mijn Voeten vast,
Dat ic ghewiss' tred' sonder last.
End' geeft in mijnen monde
Een nieu Liet tot onses Godts Eer':
Dat sullen veel sien,

[p. 113]

 

end' den Heer'

 

Vreesen tot elker stonde.

2

Wel dien, die zijn hoep' op Godt set:
Noch met houeyrdighe besmet
Niet en is daer-beneuen,

End' om en gaet met leughens bloot:

Heer' mijn Godt, v wond'ren zijn groot,
V ghedachten verheuen,

Die ghy aen ons bewijst met cracht,

Daer en is niet ghelijc v macht.
Ick wils' eere bewijsen,

Die vercondighen vroech end' laet,

Hoe wel sy gheensins met der daet
Niet en zijn om volprijsen.

3

Off'randen noch spijs-offer, siet,
En behaghen v Heere niet:
Maer Godt ghy hebt my d'Ooren

Open ghedaen. Brant-offer, noch

Sond-offer en begheert ghy doch.
Doen sprac ic na t'behooren:

Aensiet, ic com': Inden Boec is

Daer gheschreuen van my ghewis.
Vwen will' doe ick gheerne,

Mijn Godt: End' ic hebb' uwe Wet

In mijnder herten vast gheset,
Om die gantsch niet t'onbeerne.

4

Ic wil gherechticheyt met vlijt
Doen condt inder ghemeynten wijt:
Siet, ic en sal warachtich

[p. 114]

 

Vast laten stoppen nimmermeer

 

Mijnen mont, dat weet ghy, O Heer'.

 

Ic en bergh' niet aendachtich

 

In t'Hert' de Gherechticheyt dijn,

 

Van v Heyl' end' v Waerheyt fijn

 

Spreek' ic: End' en sal helen

 

Vwe goetheyt noch ooc v Trou,

 

Inde groote Ghemeynte nou,

 

Maer doen na v Beuelen.

5

Aen my v barmherticheyt meert,
Heer', de self' niet van my en keert:
Dat v goetheyt my hoede,

End' v trauw' beware my wel.

Want omringt heeft my Lijden fel,
T'welck my geheel maect moede.

Mijn Sond' heeft my ghegrepen aen,

Dat mijn ghesicht moet heel vergaen,
Blint ben ick bouen maten.

Haerder veel meer gheworden zijn

Dan het hayr op den Hoofde mijn:
Mijn hert' heeft my verlaten.

6

Heer', v doch welbeuallen laet,
Dat ghy my verlost met der daet:
Haest v neemt my in Handen.

Schamen soo moeten sy hun al,

Ende worden in groot ghetal
Gheheelijken te schanden,

Alle die na mijn Sile staen,

Op-dat sy die ombrenghen saen:
Sy moeten in onmachten

Te ruggh' vallen, tot schand' end' smaet

[p. 115]

 

Worden, all' die my gunnen quaet,

 

End' al die my verachten.

7

Verschricken in schand' moeten sy
All' die ouer my roepen vry:
Daer daer. Het moet' verblijden,

Ende vrolijck zijn in t'ghemoet,

T'volc dat na v vraecht, Heere goet:
Ooc moet tot allen tijden

Die segghen, die dijn Heyl bemint:

Godt sy Lof, zijn Eer wel versint.
Ick ben arm end' Ellendich,

Maer Godt de Heere voor my sorcht:

Ghy zijt mijn verlosser end' Borcht:
Toeft niet, O Godt behendich. 6. Gloria.