De Psalmen Dauids

Den xxxvij. Psalm.

Is een leeringhe teghen de ghemeyne erghernisse, dat het den boosen inde werelt wel gaet, ende dat de Christenen veel benautheden lijden moeten.

[p. 101]

Den derden Toon.

1

VErgramt v niet // Om het verdriet,
Dat v aendoet de boose:

Niet nijdich zijt // T'eeniger tijt //

Heel ouer de godloose.
Want gelijc t'gras // Worden sy ras
Gemaeyt en afgehouwen,
End' als het cruyt // Twelc groen comt wt
Sullen sy haest verouwen.

2

Roept op Godt vroet // End' doet het goet.
Neert v red'lijc ten Lande.
Hebt uwen lust // Aen Godt gherust,
Want hy (als goederhande)

Sal gheuen v // Wat v hert' nv,

End' altijt wenscht voor saken.
Beueelt den Heer' // V weghen teer',
End' hoept, hy salt wel maken.

3

Als t'licht hy sal // Voort-brenghen al
V gherecht'heyt: daer neuen
Sal het recht dijn // Oock altijt zijn
Als de middach verheuen.

[p. 102]

 

V stille hout // Den Heer' betrout,

 

End' willet op hem wachten:

 

Weest niet verstoort // Op dien, die voort

 

Gaen met hun quaed' ghedachten.

4

Ws Torens aert // End' gramschap spaert:
Hout v van grimmen stille,
Dat ghy onvroet // Gheen quaet en doet.
Want de boose t'onwille

Wordt wtgheroeyt: // Maer die hem moeyt

Des Heeren te verwachten,
Die sal het landt // Tot onderstandt
Eruen met zijn gheslachten.

5

Noch cleyne tijt // Sonder respijt,
Is de Godloos' voor-handen:
End' als ghy ras, Siet waer hy was,
Soo is hy wech ter schanden.

Maer d'Arme vry // D'ellende bly

Sullen het landt beeruen,
End' hebben bloot // In vrede groot
Lust: Dien sy ooc verweruen.

6

De boose dreycht // Hy bijt end' neycht
Sijn tanden op den vromen.
Maer Godt zijns lacht // Huns hy niet acht:
Hy siet zijnen dach comen.

De Godloos' trect // Het zweyrt wtstrect,

Den Bogh' sietmen hem stellen,
Op-dat hy saen // D'ellend' mach slaen,
D'armen end' vromen vellen.

7

Maer hun Sweyrt haest // Dat sal verbaest
Hun selfs herte doorsteken,
Hunnen bogh' fel // Ghespannen snel

[p. 103]

 

Die sal in stucken breken.

 

T'weynich ghewis // Veel beter is,

 

T'welck aencleeft den oprechten,

 

Dan t'groote goet // (T'welc comt met spoet)

 

Veelder godlooser knechten.

8

Want den acht boos // Van t'volc godloos
Die sal breken in stucken:
Maer de Vrom' zeer // Bewaert de Heer',
Nimant cans' hem ontrucken.

De Heere kent // Hem zijn ontrent

De daghen end' t'bedrijuen
Der vromen al: // End' hun goet sal
Inder Eewicheyt blijuen,

9

Sy worden (siet) // Te schanden niet:
Hoe quaet ooc zijn de daghen:
Al comt de tijt // Met boos verwijt,
Godt behoetse van plaghen.

In dierten groot // End' honghers noot

Salse de Heer' bevrijden:
Hy salse voort // (Aenmerct end' hoort)
Met volheyt heel verblijden.

10

T'godloos geslacht // Omcomt door macht,
Met alle Godts vianden:
Al waren sy // Costelijc vry
Als een Valley voor-handen,

Soo sullen doch //De-selue noch

Omcomen end' verdwijnen:
Sy sullen ooc // Vergaen als rooc,
Met allen hun bewijnen.

11

De Godloos' borcht // End' niet en sorcht
Om zijn schult te betalen:

[p. 104]

 

Maer de vrom' zijn // Barmhertich fijn,

 

End' milde sonder falen.

 

Want die met vlijt // Ghebenedijt

 

Sijn, de-self' t'landt beeruen:

 

Maer t'volc vervloect // In t'quaet vercloect

 

Roeyt Godt wt met verderuen.

12

Sulcx mans ganc zeer // Vordert de Heer':
Hy heeft lust aen zijn weghen.
Ende valt hy // Godt is hem by,
Hy laet hem niet verleghen.

Ooc niet en wort // De-self' vercort,

Wech gheworpen tot schaden:
Want Godt hem hout // (Hy maect hem stout)
Byder handt onbeladen.

13

Eens ionc ic was // Out op dit pas,
End' en sach noyt verlaten
Den vromen vroet // In teghenspoet,
Godt quam hem oyt te haten,

Oft ooc zijn zaet // Gaen vroech oft laet

Om broot: Hy is barmhertich,
End' leent altijt // Sijn saet wort wijt
Gheseghent ontfarmhertich.

14

Laet af van t'boos' // T'goet doet altoos,
End' wilt eew'lijc daer blijuen.
Want Godt lief heeft // Dien die recht leeft,
Sijn volc sal vast beclijuen:

So die bewaert // End' eew'lijc spaert:

Maer het saet der Godloosen
Wort wtgheroeyt // Van Godt verfoeyt,
Verstroyt sonder verpoosen.

15

De mensch' gherecht // Blijft vast gehecht

[p. 105]

 

In t'Landt' t'welc hy beeruet.

 

Desseluen mondt // Wijsheyt oorcondt,

 

Die hy van Godt verweruet,

 

Sijn tong' t'recht leert // T'welc hy vermeert:

 

Sijns Godts Wet is verheuen.

 

Heel in zijn hert' // Sijns voeten tert

 

Slibbert niet daerbeneuen.

16

De boose loert // T'welc hy besoert)
Om d'oprechte te dooden.
Maer Godt en laet // Niet metter daet
Hem in zijn handt benooden:

End' het oordeel // Is hem voordeel

Als de boos' hem verdoemen:
Laetse vry doen // Ghy sult beuruen
Dat sy hun t'onrecht roemen.

17

Op den Heer' wacht // Hebt goede acht
Op zijnen wech vrymoedich,
Soo sal hy dy // Verhooghen bly,
Dat ghy t'landt erft voorspoedich:

Seer haest ghy sult // Dat sien veruult,

Dat de Godtloos' onsachtich
Verdaen sal zijn // End' zijn bewijn
All' wtgheroeyt warachtich.

18

Ic sach eens aen // Seer wijt ontdaen
Een boos', die was vermeten,
Groen in t'vertoon // End' was soo schoon
Als een Laurier gheseten:

Doenmen voorby // Ghonck, doen was hy

Wech: Ic vraechde na desen,
Doen wert hy (siet) // Gheuonden niet,
Nerghens en was zijn wesen.

[p. 106]

19

Blijft Vrom, t'recht hout // De valsheyt schout
Want sulken salt op t'beste
Int eynd' vergaen. // Maer de boos' saen
Worden verdaen in t'leste,

De Heer' die sal // De sondaers al

Wtroeyen met malcand'ren:
De boose fel // Die sullen snel
Gheheel tot niet verand'ren.

20

Maer de Heer' helpt // De droefheyt stelpt
Hy van d'Oprechte herten.
Hy is ter noot // Hun stercte groot.
Godt en sals' in hun smerten

Gheensins afgaen // Maer vast bystaen,

Verlossen, end' behouwen.
Hy helpts' altoos // Van t'volc Godloos,
Want sy op hem betrouwen.