De Psalmen Dauids

Den xxxiij. Psalm.

Is een dancsegghinghe voor alderhande weldaden, die Godt op t'aertrijc tot het lichamelijc leuen gheeft.

1

GHy rechtveyrdigh' v doch verheucht
In Godt: Hertelijck sullen
Hem de Vrome prijsen met vreucht.
Wilt zijnen loff vervullen
Met harpen, end' lofsinget wel
Van thien snaren op Psalters spel.
Een niue

[p. 90]

 

Liet hem singet:

 

Op snaer'spel luyd' volbringet.

2

Want s'Heeren Woort warachtich // is,
Hy sal voldoen end' houwen
(Ghemerct dat hy warachtich // is)
Wat hy toe-seyt in trouwen.
De Gherechticheyt hy bemint,
Tot den Ghericht is hy ghesint:
D'aerd' is veruult met Eeren,
Ia, vol goetheyts des Heeren.

3

Den Hemel is door t'Woort // ghemaect,
All' zijn Heyr is met eenen
Door den Gheest zijns Monts voort // geraect
In d'Zee sonder vercleenen
Hout hy te samen t'Water al,
Als in een led'ren Flessche smal:
End' hy leyt in t'verborghen
De dipte, door zijn sorghen.

4

All' wat wat hem ter werelt verthoont
Godts vrees' altijt behouwe:
End' wat op den aert-bodem woont
Voor hem altijt hem schouwe.
Want soo hy spreect ende ghebiet,
Dat selue oock alsoo gheschiet:
Soo hy dat beueelt crachtich,
Soo staet het daer warachtich.

5

De Heer' te niete maect den raet
Der Heydenen, End' weyndet
De ghedachten der volcken quaet.

[p. 91]

 

Maer Godts Raet onvoleyndet,

 

Ende vast staen eewelijc blijft,

 

Sijns hertzen voornemen beclijft,

 

Eewich blijft zijn ghedachte,

 

Van gheslacht tot gheslachte.

6

Wel den volck', diens de Heere goet
Eenen Godt is ghenadich:
T'volc dat hy tot een erue vroet
Vercoren heeft weldadich
De Heere vanden Hemel schout,
Der menschen kind'ren menichvout
Aensiet de Heer' warachtich:
Sy zijn hem al indachtich.

7

Van zijnen vasten Throon siet hy
Op all' die op d'Aerd' woonen.
Hy buycht hun ooc het Hert' daer by:
End' hy merct met verthoonen
Op all' hun doen, hun werc hy acht.
Een Coninck en helpt niet zijn macht:
Een Reus' wort (met betrachten)
Niet verlost door zijn crachten.

8

Ooc en helpen de Peerden niet,
Niet en verlost hun stercte.
Siet, des Heeren Oogh' wel aensiet,
Op hun neemt hy ghemercte
Die hem vreesen, end' hopen bloot
Op zijn deucht. Dat hy vander Doot
Hun siel' verloss' end' hoede,
End' in dierten die voede.

9

Onse siel' wacht op Godt met vreucht:
Ons hulp' is Godt de Heere:

[p. 92]

 

Want ons Herte hem zijns verheucht:

 

End' wy betrouwen zeere

 

Op zijnen Heyl'ghen Naem, bekent.

 

V goetheyt, Heer', sy ons present,

 

Ghelijc als wy beradich

 

Hopen op v ghestadich.