De Psalmen Dauids

Den xxvij. Psalm.

Is een gebet dat ons Godt leyden, beschudden, ons by sijn Woort behouden, ende voor de vyanden bewaren wille.

1

GOdt is mijn Heyl ende mijn Licht,
Voor wien soud' ic dan beuen?
Voor wiens macht ofte wreet ghesicht
Soud' ic vreesen end' sneuen?
De Heer' die is mijns leuens cracht,
Voor wien soud' grow'len mijn gedacht:
Ic blijf met Godt verheuen.

2

Daeromme, soo de Boose noch,
Weersegghers end' Vyanden
Aen my willen met valsch bedroch,
Mijn vleesch (O wreed' verstanden)

T'eten end' te verslinden fel,

[p. 74]

 

Soo moeten sy aenloopen snel,

 

End' vallen heel in schanden.

3

Oft hem schoon een Heyr teghen my
Leydde met alder machten,
So sal hem doch mijn herte vry
Voor alle vreese wachten:

Oft daer Crijch teghen my op-stondt,

Soo verlaet hem mijns herten grondt
By Godt, by dach end' nachten.

4

Eenderley bidd' ic vanden Heer',
Het selue hadd' ic gheerne,
Dat ick in t'Huys Godts (t'zijnder Eer')
Mocht blijuen, sonder weerne

Mijn Leefdaegh' lanck, om te sien aen

Den schoonen Godts-dienst: End t'vermaen
Sijns Tempels niet t'onbeerne.

5

Want in zijn Hutt' ter booser tijt
Bedect hy my vredsamich:
Heymelijck verbercht hy met blijt
My, in zijn Tent' betamich.

End' hy verhoocht my (dat ickt merck')

Stantvastich op een Rootse sterck,
Daer houdt hy my bequamich.

6

Ende hy sal verhooghen fijn
Mijn hooft voor mijn Vianden,
Ouer hun die rontom my zijn:
Soo wil ic sonder schanden

Lof off'ren in zijn Hutte schoon:

End' hem prijsen in zijnen throon,
Lof-singhen met verstanden.

7

Heer, als ic roep' mijn stemme hoort:

[p. 75]

 

Verhoort my, sijt ghenadich

 

Mijn herte houdt v voor dijn Woort,

 

Och Heer', och Godt weldadich,

 

Ghy soudet soecken mijn aensicht,

 

Daeromme soek' ic ooc in t'licht

 

V aenschijn heel ghestadich.

8

Verbercht niet voor my t'aensicht recht,
En verstoot doch niet mede
Heel inden toorne dijnen Knecht:
Ghy zijt mijn hulp' in vrede:

Verlaet my niet doet my bystant,

End' en trect niet, van my v Hant,
O Godt, mijn Salichede.

9

Want mijn Vader, end' Moeder (siet)
Hebben my gansch verlaten:
Maer Godt, neemt my op van t'verdriet.
Heer', wijst my t'uwer straten,

Op rechter banen my doch leydt,

Om mijn vyanden will': En beydt
Niet langh, want sy my haten.

10

En gheeft my inden wille // niet
Mijns vyants met verflauwen,
En voert my in t'gheschille // niet
Met hun die t'quaet behouwen:

Want veel valsche Ghetuyghen staen

Teghen my, End' sy doen my saen
Groot onrecht sonder schouwen.

11

Maer ic weet, end' ghelooue doch,
Als dat ick sal verkeeren,
End' sien Godts goet ten Lande noch
Der Leuenden, in eeren.

[p. 76]

 

Verbeyt des Heeren, sijt ghetroost,

 

End' onuersaecht in t'goet propoost,

 

Verwacht den Heer' der heeren. 1. Gloria.