De Psalmen Dauids

Den xxvi. Psalm.

Is een ghebedt dat ons Godt beschudden, ende voor erghernisse bewaren wille.

1

O Heere bestelt my doch Recht,
Want ic ben heel onschuldich.
Mijn hoep' is vast aen God gehecht,
Daerom sal ic geduldich:
Niet vallen. Proeft, ondersoect my:
Reynicht O Heer' mijn Niren vry,
End' mijn hert' eenvuldich.

[p. 72]

2

Want v goetheyt end' weldaet groot
Die is voor mijnen ooghen:
End' ick wand'l in v waerheyt bloot.
Ick en sitt' (om verhooghen)

Byden ydelen Liden niet,

End' en hebb' gheen ghemeynschap (siet)
Met hun die t'quaet ghedooghen.

3

De vergaderingh' ic seer haet'
(Och Godt) van allen boosen,
End' ick en sitt' vroech ofte laet
By eenighen Godloosen.

Ic wasch' mijn handt met onschult claer,

End' houd' my tot uwen Altaer,
Heere, sonder verpoosen.

4

Daermen des dancx de stemme hoort,
End' daermen predict Heere
All' uwe wond'ren rechte-voort.
O Godt, ick hebb' lief seere

De schoone stede van v huys,

End' de plaetse (sonder abuys)
Alwaer dat woont v Eere.

5

Mijn Siel' niet met den Sondaers quaet
Wech en raept: wilt ghedencken,
Dat ghy met het bloet-dorstich saet
Mijn leuen niet doet crencken.

Welke met veel valscheyts bestaen

Met boose tucken omme gaen,
End' nemen veel gheschencken.

6

Maer ic wandel' onschuldichlijck:
Heere, weest mijns Ghenadich
End' verlost my eenvuldichlijck,

[p. 73]

 

Weest my stedes beradich.

 

Richtich gaet mijnen voet altijt,

 

In v Ghemeynt' wil ic verblijt

 

V Heer' louen ghestadich. 1. Gloria.