De Psalmen Dauids

Den xxiiij. Psalm.

Is een prophecie van t'rijc Christi ouer de geheele Werelt,

[p. 67]

dat alle Godtsalige leuen, ende den Heere aennemen sullen.

1

DAerd' is des Heeren, end' wat daer
In is: End' van ghelijke
Den ganschen aertbodem voorwaer,
Ooc wat woont op Aertrijke.
Want hy heeft hem aen d'Zee geleydt,
End' aen de Wateren bereyt,
Daer gefondeert heerlijke.

2

Wie sal op s'Heeren berghe gaen,
End' in zijn Heyl'ghe Stede?
Diens handen noyt hebben misdaen,
Diens herte reyn is mede,
Die niet en heeft lust vroech oft laet
Na de dwase leeringhe quaet,
Noch en sweert met valschede.

3

Die sal den Seghen Godts ontfaen,
Gherechticheyt des Heeren,
Des Godts zijns Heyls vercrijghen saen.

[p. 68]

 

Dat is t'gheslacht met eeren:

 

Dat hem begheert, end' na hem vraecht,

 

T'welc v aensicht soect (onuersaecht)

 

Iacob, sonder verseeren.

4

Maect doch de deuren breedt end' wijt,
Des werelts poorten hooghe,
Dat de Coninc der Eeren rijt
Daerin, end' hem vertooghe
Segt wie de selue Coninc is?
Het is de Heere, sterc ghewis:
Machtich in strijts ghedooghe.

5

Maect de deuren wijt ende breet,
End' s'werelts poorten machtich
Hooghe, dat de Coninc ghereet
Der Eer' intreck' warachtich.
Wie is der Eeren Coninc doch?
Het is de Heer' Zebaoth noch,
Hy is de Coninc crachtich. Sela. 1. Gloria.