De Psalmen Dauids

Den xxij. Psalm.

Is een prophecije van het lijden, ende de verrijsenisse Ihesu Christi.

1

MIjn Godt mijn Godt, waerom hebt ghy
Vergeten, end' verlaten my?
Ic huyl' tot v, end' weene,
Maer mijn hulp' is noch clee-

[p. 61]

 

ne.

 

Mijn God, des daegs ic roepe, siet,

 

Alsdan en antwoort ghy my niet:

 

S'nachs ic ooc niet en swijghe,

 

Gheenen troost ic en crijge.

 

Maer ghy sijt heylich, ghy di woont

 

Onder Israels Lof ghecroont.

 

Ons voor-vaders hopten op ou,

 

Doen sy hopten holpt ghijs' wt rou:

 

Ghy brochts' op rechten wege.

2

Tot v soo ripens' ouerluyt,
End' sy werden verlost daer wt:
Sy hopten op v handen,

[p. 62]

 

End' werden niet te schanden.

 

Maer ic ben een worm, end' gheen Mensch:

 

Eenen spot na veel liden wensch,

 

Voor t'volck een groot verachten,

 

Die my saghen belachten

 

My, end' sperden op hunnen Mont:

 

Sy schudden den cop t'alder stont.

 

Hy claghe sulx aenden Heer' vast,

 

Die help' hem wt, end' breng' wt last:

 

Wilt hy zijns anders achten.

3

Want ghy hebt my (O Heer' lofsaem)
Door v goetheyt het wt lichaem
Van mijn Moeder ghetoghen,
Ghy waert met groot vermoghen,

Heer', mijn toeuerlaet op den dach

Doen ick aen s'Moeders borsten lach.
Wt haer lijf, ben ick teere
Op v gheworpen, Heere:

Van mijns Moeders lichaem ghy zijt

Mijn Godt end' mijnen troost altijt.
En weest (O Heer') niet verr' van my,
Want siet, den anxt die is na-by:
Hier is gheen helper meere.

4

My omsinghelen Verren groot,
Vett' Ossen omringhen my bloot,
Teghen my sy op-speyren
Haer keel, om my te deyren:

Ghelijc brischende Leewen sel,

My te grijpen is hun opstel.
Als water ick met eenen
Ben wtgheschut: mijn Beenen

[p. 63]

 

Oock verdeylt ganschelijken sijn,

 

Benaut soo is het Herte mijn:

 

T'welc is in my gheworden ras

 

(Van Anxten) als ghesmolten Was:

 

O Godt, aen-siet mijn Weenen.

5

Mijn Crachten die sijn heel verdroocht,
Als een pot-scherf t'welc niet en doocht,
Mijn tongh' cleeft aen mijn rake:
Ghy legt my in s'Doots kake.

Want honden hebben my omvaen,

De boose Rotten om my staen,
Mijn voeten, end' mijn handen
Door-groeuen sy ter schanden.

All' mijn Beenen ic tellen mocht,

Hunnen Lust is aen my volbrocht,
Sy deylen mijn Cleed'ren voor haer,
T'Lot worpens' om mijn Haue daer,
Dees' boose van verstanden.

6

Maer ghy Heer', weest niet verr' voorwaer:
Mijn Stercte, haest v, helpt my claer,
Trect mijn Siel' vanden sweyrde,
Mijn eensaem' houdt in weyrde

Vanden Honden. End' helpt my wel

Wt de kaken der Leewen snel,
Vrijdt my vanden Eenhoorne:
Houdt my van sijnen toorne.

Prediken wil ic uwen Naem

Onder mijn Broeders, heel bequaem,
Ic wil in-de Ghemeynte goet
V roemen, ende prijsen vroet,
Heer', by v wtuercoorne.

[p. 64]

7

Roemt den Heere ghy die hem vreest:
Hem eer' alle saet Iacobs meest,
Israel voor hem schroeme.
Want hy noyt (t'sijnen roeme)

En heeft versmaet, noch ooc veracht

D'ellend' des armen: Sijn ghedacht,
Noch t'aensicht hem verborghen:
End' doen hy riep met sorghen,

Dat hoorde hy, end' holp' hem ooc.

Ick wil in-de Ghemeynte groot
V prijsen: Mijn ghelofte meer,
Voor alle die v vreesen seer,
Wil ick voldoen eer morghen.

8

D'ellendighe sullen versaeyt
End' huns honghers worden ghepaeyt:
End' die na den Heer' vraghen,
Sullen hem prijs na-draghen:

V hert' eewelijc leuen sal.

Dat d'eynden vande Werelt al
Alsulx werden ghedachtich,
Dat sy tot Godt almachtich

Hun bekeeren. T'Heydens gheslacht

Voor hem t'aenbidden hebb' goed' acht,
Want de Heere die heeft een rijck,
Ende hy heerschet wonderlijck
Onder de Heyd'nen crachtich.

9

Alle die zijn op aerden vet
Sullen eten, end' na sijn Wet
Hem bidden: voor den Heere
Sullen buyghen, in Eere,

De knien die gheleghen // sijn

[p. 65]

 

In stof, in d'Aerd' versleghen // zijn,

 

End' becommerlijck leuen.

 

Een Saet sal hem aencleuen,

 

Dat hem dient: Vanden Heer' altijt

 

Salmen tot kints kinde met vlijt

 

Spreken. Sy sullen comen (hoort)

 

End' segghent den nacomers voort,

 

Dat Godt sulx all' can gheuen.