De Psalmen Dauids

Den xvi. Psalm.

Is een ghebedt Christi, mitsgaders een prophetie tegen de Ioden van zijn lijden ende Verrijsenisse.

1

BEwaert my Heer', want ic betrou
Op v. Ic heb volheyrdich
Geseyt tot Godt in vreucht end' rou:
Ghy zijt ia de Heer' weyrdich:
Om v Heer' goet, Ic lijden moet.
Aen

[p. 43]

 

die hun heerlijc dragen,

 

De heyl'gen dijn // die op d'Aerd' zijn,

 

Heb ic all' mijn behagen.

2

Maer die een ander na-loopt (siet)
Crijcht herten-leet certeyne:
Ic en wil ooc offeren niet
Haers Dranc-offers onreyne
Met het Bloet al // Noch oock en sal
Mijnen mont gheensins voeren
Vroech ofte laet // Hunnen Naem quaet,
Ia, in t'minste niet roeren.

3

Maer Godt is mijn goet, end' mijn Deel:
Ghy onderhout mijn Erue.
T'goet Lot is my gheuallen heel:
T'Schoon Erf-deel ic verwerue.
Den Heer' ick danck'// Ic loef' met sanck,
Die my sulx heeft gheraden:
Mijn Niren vry // Castijen my,
Des nachts sy my beladen.

4

Voor ooghen hebb' ic Godt al-tijt,
Want hy is mijn beclijuen:
Ter Rechter-hant hy my bevrijt:
Daerom sal ick wel blijuen.
Hierom verheucht // Mijn hert' met Vreucht,
End' vrolijc is mijn Eere:
Ooc sal mijn Vleesch // (Na mijnen eesch)

[p. 44]

 

Heel seker ligghen, Heere.

5

Want ghy en sult mijn Siel' (O Godt)
Niet inder Hellen laten,
Noch sien dat v Heyl'ghe verrot:
Ghy comt my haest te baten.
Gy doet my condt // Door uwen Mondt
Den Wech heel totten Leuen:
Veel vreuchts bereyt // In Eewicheyt
Is by v, Heer', verheuen. 2. Gloria