De Psalmen Dauids

Den viij. Psalm.

Is een prophetie van het lijden ende heerlijcheyt Christi, oock hoe dat hy hem vande onmondighe kinderen een Kercke vergaderen sal.

1

HEer' onse heerschapper bequaem,
Hoe groot in allen Steden,
Ende landen is uwen Naem,
Daermen v soect in vreden,
Ende danct inDen Hemel claer,
V lof-singhet in t'openbaer,
Ende soect met ghebeden.

2

Wt der iongher kinderen Mondt,
End' suyghelinghen teere,

[p. 28]

 

Ghy uwen lof end' prijs oorcondt:

 

Van daer soo hebt ghy Heere,

 

V toeghericht een groote macht,

 

Om uwe vianden met cracht

 

Te verdoen in oneere.

3

Want v Hemelen sal ic sien,
All' uwer Handen wercken,
Die ghemaect zijn door v ghebien,
Soo-men zeer wel can mercken,

De Sterren, Sonn' ende de Maen',

Wat-men aen t'firmament siet staen,
Aen all' des Hemels percken.

4

Wat's de Mensch', dat ghy zijns gedenct,
End' dat ghy wilt aenveyrden
S'menschen kint: hem Ghenade schenct?
Ghy sult hem op der Eyrden

Van Godt zijn eenen cleynen tijt

Verlaten: Maer eerlijc met vlijt
Sult hem croonen in weyrden.

5

Tot eenen Heer', machtich end' groot
Sult ghy (O Godt) hem stellen:
De werken uwer handen bloot
Sult ghy onder hem vellen.

Schapen, Ossen, end' diren al,

Der Zee Visschen in groot ghetal,
De Vogh'len niet om tellen.

6

O Heer', die ons' Heerschapper zijt,
Heerlijc is uwen Name
In alle Landen, breet end' wijt:
Dijn werc verbreydt v Fame.

Laet soo worden vermeert v Woort,

[p. 29]

 

Soo blijft de Waerheyt onuerstoort:

 

Och Godt, oft daer toe quame. 1. Gloria.