De Psalmen Dauids

Den iiij. Psalm.

Is een ghebedt ende vertroostinge, dat ons Godt in het lijden (als wy maer inde hope vastelijc en blijuen) onderhouden wil.

1

ALs ic roepe, my dan verhoort
Godt mijn Rechtveyrdichede,
Ghy die my helpt wt lijden voort,
Ontfermt v na mijn bede,
Hoe

[p. 19]

 

langh' sult ghy heeren verblint

 

Mijn eer scheynden, end' zijn ghesint

 

Tot leugen end' valschede.

2

Kendt doch dat Godt wonderlijc leyt
Sijn Heylighen vercoren.
De Heer' hoort my doer zijn goetheyt.
Sondicht in uwen toren
Niet: Spreect met berou in t'ghedacht,
In v slaep-camer troost verwacht,
T'ghebet blijft niet verloren.

3

Offert rechtveyrdicheyt, end' blijft
Byden Heer'. Vele vraghen
Wat goet thoont dees' ons, t'welc beclijft?
Maer laet v sulx mishaghen,
Keert van ons niet v aenghesicht,
Maer verheft ouer ons v Licht,
Tot blyschap onser daghen.

4

Alsulk' op hunnen rijcdom staen,
Hun vrecheyt noyt en blusten,
Sy zijn veruult met wijn end' graen:
Maer mijn hert' Heer' met lusten
Doet ghy verheughen in v woordt.
Ghy laet my seker niet accoordt
Op mijnen legher rusten.