De Psalmen Dauids

[p. 17]

Den iij. Psalm.

Is eenen Psalm van Dauid, doen hy vloot-voor zijnen Sone Absolon, ende het is een ghebet om van zijne vianden beschut ende beschermt te worden.

1

O Heer', mijn vianden zijn veel',
Die hun tegen my stellen,
Sy seggen noch (t'welc ic bequeel)
Om mijn sile te quellen,
Datse van Godt verlaten is,
Maer ic weet seker end' gewis,
Dat ghy hun macht sult vellen.

2

Want ghy Heere zijt mijnen Schilt,
Die my in eer' doet leuen,
End' recht mijn Hooft op als ghy wilt.
Mijn stemm' sal sonder sneuen
Den Heer' om hulpe roepen aen,
Die my dan sal verhooren saen,

[p. 18]

 

Van zijnen Berch verheuen.

3

Ick ligg' end' slaep', end' ben ontwaect,
De Heer' heeft my behouwen.
Van-de vreese ben ic gheraect
Der Vianden, die wouwen
Omringhen my in eyghen schans,
Ia, wel met hondert-duysent mans:
Want Godt was mijn betrouwen.

4

Dus staet op, end' helpt my, O Godt,
Want ghy slaet mijn vianden
Op hun kinnebacken tot spot,
Breect in stucken hun tanden.
By-den Heer' alle hulpe staet,
End' ooc v Segheninghe gaet
Tot v Volc inde landen.