De Psalmen Dauids

Den ij. Psalm.

Is een prophecie van Christo dat hy Gods Sone is, ende

[p. 15]

daeromme soo soude hem alle man gehoor gheuen, ende aennemen, oft anders soo sal men verdoemt wesen.

1

VVaeromme de Heydenen boos
Dus rasen, ende de liden
Soo te vergheefs spreken altoos?
De Coninghen doen ghebiden,
Ia, raetslaghen tegen den Heer':
Sijnen Gesalfden tot oneer',
Siet-men wederstant geschiden.

2

Laet ons hun banden onghehoort,
End' zeelen in stucken trecken,
Maer die daer inden Hemel woont
Die salse seer haest begecken.

Met hun soo sal hy spreken eens,

Hun verschricken met veel gheweens,
Ende sijn gramschap wtstrecken.

3

Maer siet, ick hebb' inne gheset
Mijnen Coninc in dit leuen,
Op Syon reyn end' onbesmet,
Den Heylighen Berch verheuen.

[p. 16]

 

Op-dat ic wijs' ende verthoon'

 

Mijn heerlijcheyt seer groot end' schoon,

 

Die ic hem eewich sal gheuen.

4

Ic wil prediken heel correct
Van alsulker wijs' ghemeene,
Dat de Heer' sprac tot my perfect:
Mijn sone sijt ghy alleene,

Die ic heden hebbe ghebaert:

Op-dat mijn rijc werde bewaert
Van v, end' van anders gheene.

5

Eysschet van my, soo wil ick dy
Gheuen tot een Eerf' ghepresen
De Heydenen ouer al vry,
V tot een Volc wt-ghelesen,

Ende noch tot uwen berom

De werelt tot een eyghendom,
End' al wat daer is in t'wesen.

6

Ghy sult-se met een Roede slaen
Van yser, ende hun drucken,
Ghelijc eenen Pot-backer saen
Sijne potten breect in stucken.

Soo laet v nv wijsen (t'is tijt)

Ghy die d'aertsche regeerders sijt,
Dat het v wel mach ghelucken.

7

Dinet den Heer', ende hem vreest,
Ende weest met beuen blijde:
Cust den Sone, dat sijnen Gheest
V niet toornich en bestrijde,

Noch v op den wech en verslaet,

Want sijn gramschap als vier op-gaet:
Wel hem die betrout te tijde. 1. Gloria.