Werken. Deel 2: Proza
(1895)– Hadewijch– Auteursrecht onbekend[X]Ic was opgenomen indenGa naar margenoot+geeste in sente ians daghe ewangelists inde kerstdaghe. daer saghic ghereiden ene stat nuwe, alse iherusalemGa naar margenoot+hetende endeGa naar voetnoot(2) alsoe ghedaen; die cierde men met allen nuwen gherede dat onseggheleke scone was. ende die daer inGa naar voetnoot(3) dienden, waren de alre scoenste vanden hemele, ende alle van dien namen auriolam ende eunustus ende alle die gheheilechde van minnen. si cierdense met alden levenden, ende daer ontbodense alle die nuweGa naar voetnoot(4) wondere die met nuwen wonderen gheboren werden. ende in | |
[pagina 154]
| |
midden der hogher stat vloech i. aer roepende met eenre groter stemmen: Ghi alle herenGa naar voetnoot(1) ende heerscappen, hier seldi bekinnen die ewecheit van uwen heerschape. Ende anderwerf vloech hi dore die stat roepende: Het naket dien tide; ghi alle levende ghebruket der levenden metten levene. Ende derdewerf riep hi ende seide: O ghi dode, comt int licht ende int leven, ende alle ghiGa naar voetnoot(2) ongerede die niet te naect en sijt onse brulocht te bekinne, comt in onser saden ende bekint die bruut, die bi minnen dore kint heeft alle node hemelsche endeGa naar voetnoot(3) aerdsche. Si es soe met node dore kint int vremde lant, dat ic hare nu sal tonen hoese es ghewassen int lantscap der deemsternessen; ende si sal wesen groot ende si sal hare raste sien ende die stemme dies moghens sal hare al sijn. Hier na quam i. ewangeliste ende seide: du best hier ende men saldi tonen de glorie dijns ellenden; ende die stat die du hier sies gheciert, es dine vrie conscientie; ende dese hoghe cierheit die hier es,Ga naar margenoot+dat sijn dine menechfoudeGa naar voetnoot(4) doeghde met vollen doghene; ende die omhanc es dijn viereghe vlijt, die di verwonnen heeft boven alle vernoye dine onbekinde doechde met nuwen erenste. dat sijn die menechfoude cierheide, die de stat cieren. Dine ghebrukeleke ziele, dat es die bruut vander stat. hier es dat hoechste gheselscap, die gheheel leven in minnen ende inden geeste vander hoechster doghet. Alle die ghene die ghi hier siet, eunustus ende auriolas ende alle die ghehele menechde der hoechster moghentheit, die sijn hier comen, hare heerscap te heb- | |
[pagina 155]
| |
bene met dijnre brulocht. Daer na alle die levende des hemels ende der erden selen hare leven vernuwen in diere brulocht. Die dode sonderen die buten hope sijn comen ende bi diere kinnesse sijn verlicht, ende sijn in begherten van gratien ochte in purgatorien, die i. deel cleven ane die doghet ende niet te naect en sijn, sine gheloven uwer beider enecheit, si selen gesaedt werden ute uwer brulocht. Doe hoerdic alsoe lude i. stemme roepende: vrede si u allen nuwe ende alle nuwe blijscap; Siet hier, dit es mine bruutGa naar voetnoot(1), die heeft dore gaen alle uwe ambachte metter volmaecter minnen, Wies minne es soe sterc daerse bi alle dus wassen. Ende hi seide: sich hier, bruut ende moeder, die heves mi alseGa naar margenoot+allene god ende mensche connen leven. Wat dunket di die alre erdscher rasten eunustus sijn, wat werden si dat bestu hem allen; i. noch nie en smaecte di erdscher poisoen; I. doch soe hevestu ommenscheleke vele onder de menschen ghedoecht. Du salt al ute doghen ten inde met dat ic ben ende wi selen i. bliven. Nu ghebruke mijns dat ic ben, metter cracht dijns verwinnens ende die ghesade selen eweleke leven ute di. Ende die stemme omvinc mi met enen onghehoerden wondere, ende ic viel in heme, ende mi gebrac des geests meer te siene ende te hoerne. Ende ic lach in dien ghebrukene ene halve ure, mer hier was de nacht al over, ende ic quam weder iammerleke claghende mine ellende, alse ic al desen winter hebbe ghedaen. Want ic hebbe wel na al desen winter alsoe ghedaenre dinc gheploghenGa naar voetnoot(2). ic lacher toe alleGa naar margenoot+ | |
[pagina 156]
| |
uren ende oefende minne ochte revelatien ochte iet anders sonderlincs dat mi minne gaf. |
|