Werken. Deel 2: Proza
(1895)– Hadewijch–
Auteursrecht onbekend[XXXI]Ay lieve kint, dat beste leven dat es: Dat es daer naGa naar margenoot+te stane, gode met minnen ghenoech te doene ende hemGa naar margenoot+te ghetrouwene boven al. Want met toeverlate comt men hem alre naest. Want hi seide selve tote enen mensche, dat gherecht ghebet el niet en ware dan hogheGa naar margenoot+toeverlaet te hem zelven, met volcomenre trouwen hem te betrouwene met al dat hi es. Want hi seghet selve: Die liede die mi niet en kinnen ende mine goetheit, wie ic ben, die dienen mi met vastene ende met wakene, ende met menegheranden arbeite. Ende met dien arbeide verlaten si hem op mi. Mer mi en mach niet soeGa naar margenoot+na bedwinghen alse volcomene toeverlaet van hogher trouwen. Die hongher diere zielen, zeghet hi, doet mi di al ghereiden, dat ic dine sal sijn, dat ic ben. Omme dinen hongher van mi ghenoech te sine, daer met volwasti, ende sijt mi alse ic. Dine doot ende de mine selen j. sijn. Daer omme selen wi met enen levene leven, ende ene minne sal onser beider hongher saden. Daer omme vertelle | |
[pagina 118]
| |
ic u dese blijscappe, die onse here seide om dat ghijsGa naar voetnoot(1) te bat gheloven seltGa naar voetnoot(2), ende ghedinken ende weten Dat toeverlaet ende trouwe die naeste volcomenheit es, daer men gode volcomenlext ende best met voldoen mach. Hier bi mane ic u ter alre volcomenster vriheit der minnen, Omme dat mi hier voermaels van u droemde, dat ghi mine tekene sout leren; soe vermane icker u. Want dese houdi mi liefst boven alle saken. Haest u ter doghet in gherechter minnen, ende siet dat god gheeert si van u ende van alle dien daer ghijt af vorderen moghet met crachte, met coste, met rade ende met al dien dat ghi gheleisten moghet sonder sparen. AMENGa naar voetnoot(3). |
|