Werken. Deel 2: Proza
(1895)– Hadewijch– Auteursrecht onbekend[XVI]Ga naar margenoot+ God si met u ende moeteGa naar voetnoot(4) u leren die gherechte weghe die ter hogher gherechterGa naar voetnoot(5) minnen horenGa naar voetnoot(6). Sijt wacker ende behendech op uwe materie, Ende erenstech in u selven ende in uwen soekene, Ende vast in uwe gheloveGa naar margenoot+op dat ghi ghewarechleke soeket, niet na uwer affectien, mer na den wille gods. soe seldi al vercrighen daer hi uGa naar margenoot+toe ghemint hevet. Ghi selt oec leven hoghe in hope van sterken toeverlate, dat u god gheven sal, hem te Minnen met dier groter minnen daer hi hem selven met mint drievoldech ende enech, Ende daer hi hem selven ewelikeGa naar margenoot+metGa naar voetnoot(7) ghenoech hevet gheweest ende eweleke wesenGa naar voetnoot(8) sal. Met deerre minnen hem ghenoech te doene, daer ommeGa naar voetnoot(9) sijn alle hemelsche onledech ende ewelike zelenGa naar margenoot+sijn. Dat es hare ambacht, dat nemmermeer voldaen en | |
[pagina 53]
| |
wert. Ende dat ghebreken van dienGa naar voetnoot(1) ghebrukene, dat es dat suetste ghebruken. Hier na selen staen de erdsche met oetmoedegher herten, Ende selen dat weten dat si te soe groter minnen ende te soe hogher minnen Ende enen soeGa naar voetnoot(2) onghenoechdenGa naar voetnoot(3) lieve alte cleine sijn om ghenoech te doene met minnen. Ay, dat onghewrachteGa naar voetnoot(4) wercGa naar voetnoot(5) dat sal elke goede ziele verstormen, Ende doen hare af werpen alle overtullecheitGa naar voetnoot(6), Ende al dat oneffeneGa naar voetnoot(7) es, ende al dat men es dan al alseGa naar voetnoot(8) daertoe ghenoech te doene der minnen. Daer ij. dinghen zelenGa naar margenoot+een werden, daer en mach niet tuschen sijnGa naar voetnoot(9) dan lijm daer ment met te gadere bendet. Die bant van lime, dat es minne, Daer god ende de zaleghe ziele in j. met ghebonden sijn. Te desen hoghen toeverlate maent de heiligeGa naar margenoot+minne alle uren de edele zielé fiereGa naar voetnoot(10), diet verstaen willenGa naar margenoot+ende die al af werpen willen om minne, Alsoe alsGa naar voetnoot(11) hiGa naar margenoot+al af warp doe hi ghesent was van sinen vader, Ende doe hi volbrachte dat werc dat hem de minne bevolen hadde te doene, alsoe hi selve seide in die Ewangelie: Vader, de ure comt. Daer in seide hi te sinen vader: Ic hebbeGa naar margenoot+voldaen dat werc dat ghi mi te doene gaeft. Nu merket hoe hi levede, Ende die heilighen die na hem bleven sijn, | |
[pagina 54]
| |
Ende die goede mensche die noch leven, endeGa naar voetnoot(1) die deGa naar margenoot+grote minne die god es, werken selen. Si leven altoes in oetmoedegher herten ende in erenste van goeden werkenGa naar margenoot+sonder sparen. Levet na gherechtecheit, Niet na uwe ghenoeghen, noch na uwe gherieven in ghere wise, dan alsoe vele alse ghi wet dat gode eren ende rechts ghesciet na sijn ghetamen. Verlaet u vaderleke op sine hoghe doghet. Sijt ghereet in rade die goet es ende dien u uwe vriende gheven, die gherne u voerwaert ghaen saghen saghenGa naar voetnoot(2). Ende wie hi oec el es die u goeden raet ghevetGa naar margenoot+ter doghet, dien hoert gherne, Ende al uwe doghen doghet gherne om de minne. Ghi sijt te weec van herten Ende teGa naar margenoot+kinsch in al uwen sedenGa naar voetnoot(3). Ghi sijt te saen droeve Ende onghetempert in al u doen. Wat hulpet, gherekent van allen dinghenGa naar voetnoot(4); houdet u tameleke om de overste werdecheitGa naar margenoot+gods, Ende pijnt u te laboerne. Ledecheit es hardeGa naar margenoot+sorghelec den ghenen dieGa naar voetnoot(5) godlec werden wilt. WantGa naar margenoot+ledecheit es meesterse alre quaetheit. Altoes bedet ochteGa naar voetnoot(6) mint, ochte werct doghet, ochte dient den zieken. OmmeGa naar margenoot+minnen ere verdraghet den erren ende den onwetenden.Ga naar margenoot+Sijt blide in den gheeste gods, om dat hi hem selven allene ghenoech ende minne es. Sijt altoes blide onder uwe gheselscap, Ende al hare pine si de uwe, Alsoe sente pauwelsGa naar voetnoot(7) seghet: Wie es siec ende icke niet. Alle uwe | |
[pagina 55]
| |
worde huedet alsoe ghewarechlike alse vore Christo ghesproken te sine, die selve de waerheit es. Dat ic u soe vele predeke, dat mach u pinen, van seden die ghi selveGa naar margenoot+wel wet ende alle hebbet. Mer ic doet om een vermanenGa naar margenoot+van der waerheit, dat soe wie die minne hebben sal, dat hijs beghinnen moet ane die doghede, daers god selve ane began ende sine heilighen, alsoe men leset vanden mertelaren, dat si metten ghelove verwonnen deGa naar margenoot+conincrike. Menne seghet niet metter minnen. Dat es daer omme, want dat ghelove stedeghet de minne, Mer de minne vierechtGa naar voetnoot(1) dat ghelove. Alsoe moeten de werke met dien ghelove vore de minne zijn, soe saelt de minne vierech maken. Daer omme latet u genoeghen, want ict u inGa naar voetnoot(2) goede screef.Ga naar margenoot+ |
|