Werken. Deel 2: Proza
(1895)– Hadewijch– Auteursrecht onbekend[XV]Ga naar margenoot+ Neghene poente horen tenGa naar voetnoot(2) pelgherijm die verre teGa naar margenoot+Ga naar margenoot+vaerne hevet. Dat eerste es dat hi omme den wech vrage.Ga naar margenoot+Dat ander es dat ghi goede geselscap kiese. Dat derde esGa naar margenoot+dat hi hem hoede voreGa naar voetnoot(3) dieve. Dat vierde es dat hi hemGa naar margenoot+houde van overate. Dat vijfte es dat hi hem hoghe scurseGa naar margenoot+ende vaste gurde. Dat sesteGa naar voetnoot(4) es, alse hi den berch opsGa naar margenoot+gheet, dat hi sere nicke. Dat sevende es, alse hi den berchGa naar margenoot+neder ghaGa naar voetnoot(5), dat hi dan rechte ga. Dat achtende es datGa naar margenoot+hi goeder liede ghebet beghere. Dat neghende es dat hiGa naar margenoot+gherne omme gode spreke. Alsoe eest oec met onser godlikerGa naar margenoot+peregrinatien, daer wi dat rike gods in soeken selen ende sine gherechtecheit in volcomenen werken der minnen. Dat ierste es: ghi selt vraghen omme den wech. DatGa naar margenoot+seghet hi selve: Ic ben de wech. Ay na dien dat hi de wech es, soe merket sine weghe die hi ghinc; hoe hi wrachte, Ende hoe hi berrende in caritaten van binnen, | |
[pagina 49]
| |
Ende in werken van doechden van buten te vrienden ende te vreemdenGa naar voetnoot(1), Ende hoert hoe hi gheboet de mensche,Ga naar margenoot+hoe zere si minnen souden haren god van alre herten endeGa naar voetnoot(2) van alre zielen, endeGa naar voetnoot(3) van alre cracht, Ende datse dies nemmermeer en vergheten mochtenGa naar voetnoot(4), slapende noch wakende. Nu besiet hoe hi dit selve dede, die nochtan selve god was; hoe hi al gaf ende hoe hi al levede ter rechter minnen sijns vader Ende ter caritaten der menschen. Hi wrachte met wakender caritaten, Ende hi gaf ter minnen al sijn herte ende al sine ziele Ende al sine cracht. Dit es de wech dieGa naar voetnoot(5) jhesus wiset, Ende selve es, ende dien hi selve ghinc, Daer dat eweghe leven in leghet Ende die ghebrukenesse der waerheit sijns vader glorie. Daer na vraghet omme den wech sinen heilighen,Ga naar margenoot+die hi ghehaelt hevet, Ende dien die hier noch bleven sijn, Ende sinen navolgheren in volmaectenGa naar margenoot+doechden, die hem ghevolghet sijn opten berch van hoghen levene uten diepen dale der oetmoedecheit, ende sijn op gheclommen die hoghe berghe met sterken ghelove ende met hoghen toeverlate der contemplatien der herteleker sueter minnen. Ende noch vraghetGa naar voetnoot(6) omme den wech, dien die bi u sijn ende dien ghi sietGa naar voetnoot(7)Ga naar margenoot+Ga naar margenoot+dat sine weghen nu alre gelijcst gaen ende hem gehorsam sijn in allen arbeide van doechden. Dus volghet hem die selve die wech es, Ende hem dien ghegaen hebben, ende nu ghaen. Dat ander es, ghi selt goede geselscap kiesen.Ga naar margenoot+ | |
[pagina 50]
| |
Dat es de heileghe ordene daer ghi menechs goets delachtech wert, Ende te alre vorst, metten heileghen minnarenGa naar margenoot+gods, daer god meest af es ghemint ende geheeert; Ende daer ghi af ghevoelt dat ghi meest niet gheholpen wart, Ende daer uwe herte meest met gheenecht ende op gheheven wert te gode, Ende diere worde ende gheselscap u meest trecken ende vorderen te gode. Mer scuwet hier inGa naar margenoot+sere uwe raste ende uwe onste. Ende merct nauwe van mi ende van allen menschen, daer ghi trouwe in soeket, wie si sijn daer ghi af ghebetert wert. Ende merct wat hare leven es, want diere es nu over lettel in ertrike dieGa naar margenoot+gewareghe trouwe hebben connen. Want alle die lieden wel na willen nu van gode ende vanden menschen dat hem ghenoeghet ende dat si begheren, ochte si ontberensGa naar voetnoot(1).Ga naar margenoot+Ga naar margenoot+Dat derde es, ghi selt u hueden vore dieve. Dat sijn subtile coringe van buten ende van binnen. Na dien dat men gheen ambacht connen en mach sonder meester, soe en sijt nemmer soe coene dat ghi u enech sonderlinghe wesenGa naar voetnoot(2) onderwindet sonder raet van gheesteleken vrooden. Ga naar margenoot+ Dat vierde es, ghi selt u hoeden van overate, dat es van allerGa naar voetnoot(3) vreemder rasten, Ende dat u ghene zake buten gode nemmermeer en ghenoeghe noch en smake vore dien male dat ghi gods gesmaket, hoe wonderleke sueteGa naar margenoot+hi es. Ay, ghedinet ende wet altoes aldatGa naar voetnoot(4) iemanne iet el ghenoeghet dan god allene, dat es al overaet. Ga naar margenoot+ Dat vijfte es, Ghi selt u hoge scursen ende vaste gurden. Dat es van allen aerdschen vlecken ende van alre nederheit behuedet te sine, Ende soe vaste ghe- | |
[pagina 51]
| |
gordetGa naar voetnoot(1) te sine metter minnen bande die god es, dat ghi u selven niewerincGa naar voetnoot(2) el in sinken laet. Dat seste es, alse ghi den berch op gaet, dat ghiGa naar margenoot+Ga naar margenoot+sere nicken selt, dat es danken in al die pinen dieGa naar margenoot+u toe comen ommeGa naar voetnoot(3) der minnen, Ende dat ghi u van al uwer herten oetmoedeghen selt, al mochti allene alle die doechden werkenGa naar voetnoot(4), die alle menschen moghen die leven, dat u al cleine dunken soude ende al niet ieghen die groetheit gods Ende ieghen de scout die ghi gode sculdich sijt in dienste ende in minnen. Dat sevende es, alse ghi den berch neder ghaet, seldiGa naar margenoot+rechte gaen, Dat es, al moeti biwilen sinken int nemen uwer nodorft ende int ghevoelen der behoeften uwes lichamen, nochtan seldi uwe begherte op houden te gode metten heilighen die hogeGa naar voetnoot(5) leveden, ende seiden al onse wandelinge es inden hemel. Dat achtende esGa naar voetnoot(6), Ghi selt goeder liede ghebet begheren.Ga naar margenoot+Dat es, ghi selt van allen heilighen ende van allen menschen begheren ghevordertGa naar voetnoot(7) te sine ten oversten wille gods, Ende selt alle dinc laten omme met hemGa naar voetnoot(8) een te sine in gode.Ga naar margenoot+ Dat neghende es, Ghi seltg herne omme gode spreken.Ga naar margenoot+Dat es een teken van minnen, dat lievensGa naar voetnoot(9) name sueteGa naar margenoot+Ga naar margenoot+es. Daer af spreect sente baernaert: Jhesus es honichGa naar voetnoot(10) | |
[pagina 52]
| |
Ga naar margenoot+inden mont. Het es over suete om lief te sprekene, Ende hetGa naar voetnoot(1) beruertGa naar voetnoot(2) de minne over zere, Ende het vlietechtGa naar margenoot+de werke. Nu mane ic u bider heiligher minnen Gods, dat ghi scone ende suverleke uwe peregrinatie doet sonder vernoyen Ende sonder swaren van eenwillecheden, inGa naar margenoot+sueten vredeliken blide gheeste. Ende dore wandelt soe gherecht ende soe puer ende soe berrende dit ellende, dat ghi gode u lief vindet ten inde. Dies onneGa naar voetnoot(3) hi u selve ende sine heilighe minne. |
|