Werken. Deel 2: Proza
(1895)– Hadewijch– Auteursrecht onbekend[XIII]Alsoe sal de mensche hemGa naar voetnoot(4) houden onnosel onderGa naar margenoot+alle dinc, dat hi sijn wassen sal soeken in allen dinghen,Ga naar margenoot+Ende werken na die gherechte vorme der redenen bovenGa naar margenoot+alle dinc. Ende soe sal god vore hem ende met hem werken alle dinc, Ende hi sal met gode werken alle gherechtecheit. Ende hi sal begeren dat god volwerke alle die gherechte werke van siere naturen in hem zelven ende in ons allen, dat es, der minnender herten recht te kiezene ende boven al te wilne, we- | |
[pagina 44]
| |
der dat het zi verdoemnesse ochte benedictie. EndeGa naar margenoot+dat es hare begherte altoes ende hare bede, in enecheidenGa naar margenoot+van Minnen te sine, alsoeGa naar voetnoot(1) men leset in de cantike:Ga naar margenoot+Dilectus meus mihi et ego illi. aldusGa naar voetnoot(2) sal die enege vergaderinghe sijn in enen wille van enegher minnen. DieGa naar margenoot+wilt dat hem alle dinc onderdaen sijn, hi moet onderdanich sijn siere redenen boven al dat hi wilt ochte dat hem iemen wilt. Want niemen en mach volmaect werden in minnen dan die ziere redenen onderdanech es. WantGa naar margenoot+dese mint gode om sine werdecheit, Ende de edele mensche om dat si ghemint zijn van gode, Ende die nedere mensche om dat sijs behoeven. Hier omme sal de mensche doen sine volcomeneGa naar voetnoot(3) macht in allen dinghen na volcomenheitGa naar voetnoot(4) der minnen, die emmer onghenoeghende es, watmen hare toe leghet. Want al es dat zake dat i. mensche in alre menschen oghen van zeden ghenoech es te gode, nochtan ghebrect hemGa naar voetnoot(5) soe vele int volcomene ghenoeghen der Minnen, dat de menscheGa naar margenoot+behoeft altoes in meerre eyschinghe van minnen te sine ende in sterkeren begherteGa naar voetnoot(6) boven sijn hebben. Dat ghenoeghet der minnen alre best, dat men te vollen bistierechGa naar margenoot+Ga naar margenoot+rech si van alre rasten van vreemden ende van vrienden, Ende van hare selven om hare selven; ende dat es een vreselec leven, dat minne wilt, dat men ghenoechten van hare moetGa naar voetnoot(7) ontberen om hare ghenoech te doene. Die aldus in minnen ghetrocken ende onthaelt zijn, Ende die | |
[pagina 45]
| |
si beveet, die sijn soe over vele sculdech der minnen inder groter ghewout haerre sterker naturen altoes na ghenoechGa naar voetnoot(1) doen te stane. Ende dat leven es ellende bovenGa naar margenoot+al datGa naar voetnoot(2) menscheleke herte doghen mach. Want hemGa naar voetnoot(3)Ga naar margenoot+en ghenoeghet niet haers levens, Noch in ghichten, noch in dienste, noch in troeste, noch in al dat si gheleisten moghen. Want minne trectseGa naar voetnoot(4) soe sere van binnen ende si ghevoelen minne soe groet ende soe onbegripelec, ende vinden hem selven daer toe te cleyne ende te onghenoechlec, dien wesene ghenoech te sine, dat minne es. Ende si kinnen hem zelven soe vele sculdech der minnen ghenoech te sine in allen wesene, soe dat hem in anderenGa naar margenoot+dinghen noch lief noch leed ghescien en mach, noch inGa naar margenoot+hem selven noch inGa naar voetnoot(5) anderen menschen, sonder om die sake allene die minne zelve es. Omme die zake soe macher hem lief ende leet in gescien: LieveGa naar voetnoot(6) in alsoe velen alse minne ghevordert wort, Ende wast in hem ende in anderen; Leet in alsoe velenGa naar voetnoot(7) alse minne gheletGa naar voetnoot(8) wert ende ghequetst in de ghene die minnen in hem zelven ende in andere, Dien de vreemde gherne letten ende quetsen, daerGa naar margenoot+si moghen. Omder minnen vordernessen pijnt u te arbeitene ende om hoghe caritate. Want caritate begrijpt alle die ghebode gods sonder dolinghe ende houtse sonder arbeit. Want die mint, hine arbeit niet, want hine ghevoelsGa naar margenoot+arbeits niet. Ende die berrenlekere mint, hi loept | |
[pagina 46]
| |
vollekere ende volcomtGa naar voetnoot(1) haestelikere in die heilicheit gods, Dat es hi selve, Ende in die gheheelheit gods, dat es hi selveGa naar voetnoot(2). In siere gheheelheit si u al die dienst volmaecteleke ende die erenst die te diere volmaectheit behoert, die hem ghenoech es te siere gheheelre naturen, daer hi al minnende met es. God doe u kinnen alle dieGa naar margenoot+Ga naar margenoot+scout die ghi hem sculdech sijt van sculdegher pinen ende alre vorst van enegher minnen, die hi selve gheboet gode te minnene boven al. |
|