Werken. Deel 2: Proza
(1895)– Hadewijch– Auteursrecht onbekend[XII]God si u god Ende ghi hem minne. God gheve u te leveneGa naar margenoot+der minnen werc in allen dinghen die ter minnen behoren. Dies beghinne ic ane die rechteGa naar voetnoot(7) oetmoedecheit, daerGa naar voetnoot(8) | |
[pagina 36]
| |
sine minnerseGa naar voetnoot(1) ane began, daer sine in hare met trac. Noch moet hi alsoe doen die gode in hem trecken wilt ende sijns ghebruken in minnen. Hi moet onverheven bliven van allen dinghen, Ende onverwonnen van allen dienste, Ende even starc inden storm, Ende even vlitechGa naar voetnoot(2) int bezoeken, Ende even nidech int hanteren. Al wildi gescreven hebben dus ghedaen dinghenGa naar voetnoot(3), wettiGa naar margenoot+selve ghenoech wat men om volmaectheit doen soudeGa naar voetnoot(4)te gode. Die daer na staen ende dat begheren, gode metGa naar margenoot+minnen ghenoech te doene, si beghinnen hier dat ewelike leven, daer god ewelike met leven sal. Want om hemGa naar margenoot+minne te volghevene ende genoech te zine na sine werdecheit, daer over es hemel ende erde alle uren in nuwen dienste, Ende datGa naar voetnoot(5) en wert nemmermeer voldaen. Want die hoghe minne ende die grote die god es, die en wert nemmermeer vervult noch bekint met al dien dat men daertoe gheleisten mach. Alle hemelsche selenre ewelekeGa naar voetnoot(6)Ga naar margenoot+even zere om berren in minnen om der minnen ghenoech te volghevene. Daer omme die hem hier elGa naar margenoot+nietGa naar voetnoot(7) ghenoegen en laet, noch vreende troeste en nemt dan alle uren om der minnen ghenoech te doene, hi beghint hier dat ewelike leven, daer die hemelsche godeGa naar margenoot+met sijn in ghebrukeleker minnen. Al dat den mensche vanGa naar margenoot+gode comt te siere ghedinkenessen ende al dat hiere af verstaen mach ende bi enegher figuren gheleisten, dat enGa naar margenoot+ | |
[pagina 37]
| |
es god niet. Want mochtene die mensche begripen ende verstaen met sinen sinnen ende met siere ghedachten, soe Ware god mendere dan die mensche, Ende soe ware hi saen ute ghemint, Alsoe nu die nedere menschen sijn, die soe saen te gronde ghemint zijn. Cortelike gheseghet, dat sijn alle die menscheGa naar voetnoot(1) die niet met eweliker minnen ghebonden en sijn, Ende altoes van herten niet en waken om der minnen ghenoech te doene. Mer die derGa naar margenoot+na staen der minnen ghenoech te doene, die sijn oec ewech ende sonder gront. Want al hare wandelingheGa naar margenoot+es inden hemel. Ende hare ziele volghet na hare liefGa naar voetnoot(2)Ga naar margenoot+dat sonder gront es. Ende al minde men die oec met eweliker minnen, si en worden oec van minnen gronde niet vervolghetGa naar voetnoot(3), Alsoe si nietGa naar voetnoot(4) vervolghen en connen dat si minnen, no hem ghenoech ghesijn, Ende nochtan el niet en willen ochte inden weghe sterven, ochte hem ghenoech doen, ochte el niet. Dies biddic u sere ende mane bi gherechter trouwen die god es, dat ghi u haestGa naar margenoot+ter minnen, Ende hulpet ons dat god gheminnet werde, dies biddic u te vorst boven alle dinc. Ende der goetheit gods laet u alle uren ghedinken, ende ontfermen, dat siGa naar margenoot+soe ongherenen es, ende dat hiere soe wel allene ghebruket ende wi soe ellendech daer af sijn, ende hiere ende sine vriende soe dore vroylike ende soe weldelike ghebrukende sijn, Ende in siere goetheit sijn vloyende ende weder | |
[pagina 38]
| |
vloyende in allen goede. Ay ia hi god, diemen met ghenen wesene van arbeide bekinnen en mach, daer en si gherechteGa naar margenoot+minne toe, Die haeltene neder ende doetene soe na ghevoelen wie hi es. Alsoe machmenre af weten wie hi es. Dat es ene ontseggheleke weeldeleke weelde, Mer wet God nochtan altoes weelec met diere weeldenGa naar voetnoot(1). Mer dat es der hoescher minnender herten recht, dat hare alre naeste raste zi, om hare lief te arbeitene ende hem lieveGa naar margenoot+ende ere te doene, om sijn ghetamen ende om ghichten van sconen dienste, niet om ieghenwerdeghen loen, Mer om datGa naar margenoot+minne hare selven al ure ghenoechte ende loen ghenoech es. Mer minne wert nu vele sere ghelet ende hare recht wert vele zere te broken bi ongherechtecheiden. WantGa naar margenoot+Ga naar margenoot+nieman en wilt emmerGa naar voetnoot(2) toe siere affectien ontberen om der minnen ere. Si willen alle na haren ghenoeghen haten ende minnen ende na hare onste belghen ende soenen, niet na gherechtecheit van broederleker minnen. Si laten oec gherechtecheit van scamene; dat es oec affectie. EndeGa naar margenoot+si te storen de gherechtecheit bi erheden; dat es eneGa naar margenoot+affectie daer vele scaden bi ghesciet. Die eerste scade es:Ga naar margenoot+wijsheit wert daer bi vergheten. Die andere es: De gheselschapGa naar margenoot+werter bi gestoert. Die derde es: Die heilegheGa naar margenoot+gheest werter bi verdreven. De vierde es: Die duvelGa naar margenoot+werter bi ghesterket. Die vijfte es: De vrientscap werter bi ghetwiveltGa naar voetnoot(3) ende blivet ongheoefent ende alGa naar margenoot+die wile vergheten. De seste es: Die doghet warter bi | |
[pagina 39]
| |
achtergelaten. De sevende es: De gherechtecheit werterGa naar margenoot+bi testoertGa naar voetnoot(1), Ende affectie van hatene ende van vreemden toerne, dat gheen heilech toren en es, die beneemt minne Ende siere begherte, ende doet af reinhertecheit ende doet altoes merken met suspicien ende doet vergheten der suetecheit van bruederliker minnen,Ga naar margenoot+Ende hem bliven oec ombekint te oefenen de hemelsche wezene. Mer nijt oefent altoes de helsche wesene oefeningheGa naar voetnoot(2). Bi affectien van blijscappen verghet men derGa naar margenoot+nauwer weghe die ter hogher minnen behoren Ende der scoenre zeden ende dies suets ghelaets Ende der wel geordender dienste die der hogherGa naar voetnoot(3) minnen behoren. bi affectienGa naar margenoot+van lichter minnen verghet men die oetmoedecheit die de werdechste stat es, Ende de reinste zale daer men minne in oefentGa naar voetnoot(4). Ende in die affectie verliest men verlichteGa naar margenoot+redene, die onse reghele es, die ons leert watmen doen salGa naar voetnoot(5) in rechte van minnen, daermen der minnen ghenoech wilt doen. Want verlichte redene dorelicht alle de weghe van dienste na dien bequamen wille der hoechsterGa naar voetnoot(6) minnen, Ende toent clare alle de wesene die der minnen ghenoech sijn. Ay arme, dat dese ij. verdreven werden bi affeccien van lichter minnen, dat sijn de iammerlecste scaden die ic kinne, dat ghescien moghen. Met al desen affectien wert gherechtecheit van minnen testoertGa naar voetnoot(7) ende ghelet onder die ghetoende. | |
[pagina 40]
| |
Onder dese grote poente die ic u hebbe geseghet, lopen vele cleinre die ontellec zijn, Ende benemen claerheit der Minnen. Ay, al en letten u ende den anderen deGa naar margenoot+meeste poynten niet, doch lopenre vele daer onder u lieden met ghecierden clederen, soe dat si gheen ocsuun en willen nemen die te verdrivene. Der es ghecledetGa naar margenoot+scande met oetmoedecheden, Ende erheit met gerechtecheiden, Ende nyt met trouwen ende met redenen, EndeGa naar margenoot+blyscap met troeste ende met toeverlate, Ende Minne met sinne ende met langhen tiden, Ende met ghelate van overcomenheiden, Ende met sconen woerden, daer andersGa naar margenoot+es dan god. Hier omme en can men die niet ghehoeden, die de bant van binnen van ghewaregher minnen niet en hoedet. Dat wet wel, dat ic dit alGa naar voetnoot(1) niet dore u en hebbe gheseget, Mer dore die nose die ons hier af ghesciet hier ende elre, die ons te onverwinlec es. dat scijnt ons allen iammerlike, die deen den anderen bederven van doelne, daer si ons met verladen ende niet en hulpen, dat onse lief ghemint werde. Ende om dat ghiere een sijt doch bewilen, die dat int ghemeine vorderen ende letten moghet, soe vermanics u dat ghiere hoede vore hebbet in u ende indeGa naar margenoot+andere gherechtecheit van minnen te vorderne in allen zaken.Ga naar margenoot+Ende altoes met al dat ghi sijt, toent hem der minnen teken in allen ende over al. Want dat swaerste dat ic weetGa naar margenoot+inder scrifturen, dat dunket miGa naar voetnoot(2) dat ghebod van minnenGa naar margenoot+dat god seide te moysen: Du salt minnen dinen here dinen god van al diere herten, van al diere zielen, van al dinen crachten. DoenGa naar voetnoot(3) hi dit hadde gheseghet, doe seide hi | |
[pagina 41]
| |
na: dese woert en saltu nemmermeer vergheten slapende noch wakende. Slaepstu, di moetGa naar voetnoot(1) daer omme dromenGa naar voetnoot(2); waecstu, du moets daer omme peinsen Ende spreken ende werken. Dese woert saltu scriven inden dorestijl Ende inden overdorpel ende inde wande ende in alle die stade daer men wesen sal, dat men niet en verghete watmen daer te doene hevet, dat es, der minnen nemmermeer te verghetene, slapende noch wakende, in ghere manieren, Alsoe god selve ghebiedet, met al dat men es, MetGa naar margenoot+herten, Met zielen, Met sinnen, Met crachten, Met ghedachten. Dit gheboet hi moysen ende inder ewangelien aldus derGa naar voetnoot(3) Minnen al te sine. O wi, hoe dorren wi hareGa naar voetnoot(4) dan iewerinc mede menGa naar voetnoot(5) zijn. Ay en eest dan nietGa naar voetnoot(6) vreselec roef dat wi vore minne iet sparen ende iet onthouden. Ay hier omme peinset ende werct sonder vergheten de minne te vorderne ane alle zaken. Ghedinct oec wat abdias de prophete zeghet: JacopsGa naar margenoot+Ga naar margenoot+huus sal sijn een vier. Josephs huus sal sijn ene vlamme. Esaus huus sal sijn ene stoppele. Jacob es iewelecGa naar voetnoot(7) die verwint: met crachte van minnen verwint hi godeGa naar margenoot+hem te verwinneneGa naar voetnoot(8), Na dat hi verwonnen hevet. soe dat hi verwonnen es ende benedictie ontfaen hevet, soe sal hi voert hulpen, dat si verwonnen werden, die men verwonnen sijn ende die noch rechte gaen op beide hare voete ende niet en houten, alsoe die doen die Jacob | |
[pagina 42]
| |
Ga naar margenoot+worden sijnGa naar voetnoot(1). Want Jacob bleef ten stride cranc, Ende ye zider ane die ene zide manc. Doe hi manc verwonnen was, doe eerst gaf men hem de benedictie. Alsoe moet hi sijn die jacop sijn sal ende die de benedictie ontfaen sal van godeGa naar voetnoot(2); Ende die jeghen gode stride wilt, houde hem te verwinneGa naar voetnoot(3) dat hine verwinne. Ende hi moet houtende werden ane die ene zide, daer hem iet el soude sijn dan god enechleke allene, Ende daer hemGa naar voetnoot(4) oec iet meer es. Ende wien oec iet el hem meerGa naar voetnoot(5) es dan god, Ende die met hem niet een en es in siere enegherGa naar margenoot+sueter benedictien, hi steet op twee voeten endeGa naar margenoot+es onverwonnen, ende hi en smaket ghere benedixien.Ga naar margenoot+Ghi moet u soe enechleke al omme al laten, dat ghi soe invierechleke in uwe enecheit berren selt in al uwen wesene, Ende in al uwen werken, dat u el nietGa naar margenoot+sijn en sal dan god allene, Noch lief noch leet, Noch licht noch swaer. Alse ghi in dit wesen woent sonderGa naar margenoot+Ga naar margenoot+sesseren, dan es jacobs huus een vier. Joseps huus sal sijn ene vlamme. Alsoe alse josep was een behoudere ende een berechtere des volcs ende siere bruedere, alsoe moeti ende dieGa naar voetnoot(6) joseph worden sijn, leideren ende bescermeren sijn der andere diet noch niet ghenoechen zijn, Ende noch inder ghebrekenessen sijnGa naar voetnoot(7) der vreemder mesquamen. Metter invierecheit van eneghenGa naar margenoot+berrenden levene salmense ontsteken ende metter vlam- | |
[pagina 43]
| |
me der berrender karitaten salmen se verlichten. Die vreemde in die ghemeinte der liede, die sijn esau. hare huus dat sijn stoppelen die saen ontsteken zijn met invieregherGa naar margenoot+vlamme. Alsoe selen de andere van u onsteken, alse ghi dus ghedanech sijt. Dit behoret oec te uwen prelaetscappe, dat ghi die droge stoppelen ontstekenGa naar margenoot+selt met goeden exemplen ende met manierenGa naar voetnoot(1) ende met biddene ende met radene ende met dreigheneGa naar voetnoot(2). Ende oec seldi uwe broedere berechten metGa naar margenoot+innegher minnen, Ende hulpen hem minnen, dat si minnenGa naar margenoot+in gode ende in gherechter werken te gode ende teGa naar voetnoot(3) gherechter doghet. Ende altoes ghedinket dat de scrifture seghet: Sobrie, pie, iuste vivamus in hoc seculo. Dit Sobrie, pie, etc. hoert te uwen ambachten. Ay, met pure enegher minnen hulpet ons, dat onse lief ghemint, werde. Corteleke ghezeghet, dat wille ic boven alle dinc van u, gherechte minne te gode. Dat mane ic u Ende bidde gode te gevene, Ende dat ghi hem voldoet dat ons ontblivet. God si met u. haest u ter minnen. |
|