Werken. Deel 2: Proza
(1895)– Hadewijch– Auteursrecht onbekend[X]Ga naar margenoot+ Die gode mint, hi mint sine werke. Sine werke sijn edele doechde. Daer omme die gode mint, hi mint doechde. Dese minne es ghewarech ende volGa naar voetnoot(3) van troeste.Ga naar margenoot+Doghede proeven de Minne ende niet soetecheit. Want het ghesciet zelke wile dat die mensche die men mint, meer suetecheiden ghevoelt. Na dat elc mensche ghevoelt; daer na en es minne in hem niet, Maer na dien dat hi ghefundeert es in doechden ende ghewortelt in karitaten.Ga naar margenoot+Begheerte es selke wile suete te gode waert; nochtan en eest niet al god, Want het es meer purrende uten ghevoelne der sinnen dan van gratien, Ende meerGa naar margenoot+van naturen dan van geeste. Dese suetecheit beruerd de ziele meer ten minderen goede, Ende men ten meerren | |
[pagina 31]
| |
goede, Ende si valt diepe op dat hare smaket dan op dat hare nutte es. Want si natuert na die zake, daer si ute gheboren es. Dus gedaenre suetecheit ghevoeltGa naar margenoot+alse wel die onvolmaecte alse de volmaecte, ende waent sijn in groter minnen, om dat hi suetecheiden ghesmaket, nochtan niet puer, mer gheminghet. Al es oec die suetecheit puer ende al god dat suptijl te kinne es, daer na enGa naar margenoot+es die minne niet te metene, Maer na die hebbinghe der doechde ende der karitaten, alsoe ghi ghehoert hebbet. Want wi proeven in zelke zielen, alsoe lange alse die suetecheit duert in hem, soe sijn si sachte ende vet. Ende alse die suetecheit vergheet, Soe tegeet hareGa naar margenoot+minne ende soe blivet hare gront ru ende magher. Dit es daer omme, want si noch niet bezet en zijn met doechden. Want alse die doechde vruech gheplant sijn inder zielen Ende met langher oefeninghe vaste ghefundeert, al mindert dan de suetecheit, de doechde doen hare nature ende werken altoes der minnen werc. Sine wachten na ghene suetecheit, Maer hoe si altoesGa naar voetnoot(1) ghedienen moghen ghetroulekeGa naar voetnoot(2) der Minnen. Sine haken niet na smake, Maer si soeken orbore. Si sien op hare hande,Ga naar margenoot+Ga naar margenoot+Niet opten loen. Si bevelent alder minnen; dies en hebben si maer te bat. Die minne es soe soeteGa naar voetnoot(3), soe edel ende soe rine, ane hare en blivet niemens loen. Niemen en dorfte brayeren om loen; dadet sine, minne soudet hareGa naar margenoot+wel doen. Dit weten wel de vroede, die altoes na doechden staen. Sine zoeken maer der minnen wille. Si en bidden der minnen om ghene andere suetecheit dan dat si | |
[pagina 32]
| |
Ga naar margenoot+hem gheven, dat si in allen dinghen bekinnen moghen haren liefsten wille; Sijn si boven, si der minnen wille;Ga naar margenoot+Sijn si onder, si dat selve. Selke andere zielen sijn arm van doechden; alsi de suchtecheiden ghevoelen, soe minnense. Ende alse die suchtecheit te geet, soe tegeet oecGa naar margenoot+hare minne. Inden daghe der gratien sijn si coene, Ende inder nacht der tribulatien soe keren si den rugghe. DitGa naar margenoot+sijnGa naar voetnoot(1) aernherteghe liede; si werden lichte verheven int swete ende lichte bedroeft in tsuereGa naar voetnoot(2). Ende eene cleine gratie doet hare herte sere verbliden, Ende een cleyn vernoy sere verdroevenGa naar voetnoot(3). Hier omme ghesciet selkeGa naar margenoot+wile, dat de lichte herten biwilenGa naar voetnoot(4) meer werden bedroeftGa naar voetnoot(5) dan de weghende, Ende de arme van gratien dan deGa naar margenoot+rike. Want alse god comt met siere gratien ende hi troestenGa naar margenoot+wilt hare armhertecheit ende hulpen hare crancheit ende porren haren wille, soe sijn si gods lustech Ende suetecheiden gherende ende werden meer beroert dan dien die met ghewoenten dore gaen sijn metten goede gods. Ende men waent selke wile dat dus ghedane liede grote gratie hebben ende grote minne, die nochtan herde dieren tijt gods hebben. Hier omme es selke wile ghebreke vanGa naar margenoot+gode meer zaken der suetecheit dan ghewaendeGa naar voetnoot(6). Selke wile es oec de quade gheest sake der suetecheit. Want selke wile alse die menscheGa naar voetnoot(7) sutecheiden ghevoelt, soe delecteert hi zere daer in ende volghet der delectatien | |
[pagina 33]
| |
soe vere dat hi valt in crancheden van lichamen endeGa naar margenoot+dat hi daer medeGa naar voetnoot(1) verlet oerboerlike dingen. Ende oec daer bi alse de mensche siet dat hi goede ghewande suetecheden hevet, soe beghint hi alleinskine hem selven te ghelovene van volmaectheden ende acht dies te men sijn leven te huedene. Hier bi steet wel, datGa naar margenoot+elc sine gratie besie ende dat goet ons heren wijselikeGa naar margenoot+Ga naar margenoot+voerwert kere. Want de ghichten der gratien en maken den mensche niet gherecht, Mar si bendene; want werct hi met siere gratien, soe behaghet hi gode, Ende en doetGa naar margenoot+hijs niet, soe wert hi sculdech. Oec moet hi wise hebben, daer hi sine gratie met hoefene. Want ghelijc alseGa naar voetnoot(2) die doghet mesdaet wert, als mense buten haren tide oefent,Ga naar margenoot+Alsoe wert gratie niet gratie, sine werde bedect met gratien. Hier omme, dien god coman hevet ghemaectGa naar voetnoot(3) metGa naar margenoot+sinen goede, hi behoeft dat hi wijs si ende sine gratie alsoe hoede, soe datse hem blive. Want alsoe alse die ghene die sonder gratie es, behoeft gode te biddene om gratie, alsoe behoeft hi die in gratien es, gode te biddene dat hise behoude. Want alsoe dicke alse die mensche dat goet onsGa naar margenoot+herenGa naar voetnoot(4) minderen laet in hem ende niet en meerret, soe haddeGa naar voetnoot(5) hijs al verboert, en dade die goedheit gods. Hier omme de bruudt daer men af leset inde cantiken, Si sochte haren brudegom niet allene begheerlike, maer oec wijselike. Ende alse sine vonden haddeGa naar voetnoot(6), soe en was si niet min | |
[pagina 34]
| |
Ga naar margenoot+sorfhertech hem te behoudeneGa naar voetnoot(1). Dus soude doen elkeGa naar margenoot+vroede ziele die in roere ware van minnen. Si soudeGa naar voetnoot(2)altoes hare gratien met begherten ende wijselike meerrenGa naar margenoot+Ende sorfhertechlike oefenen haren acker, ute treckende ondrachtecheit, Ende insayende doechde, Ende maken een huus van suverre conscientienGa naar voetnoot(3), daer si werdelike in ontfa hare lief. |
|