Werken. Deel 2: Proza

[VII]

Ay ic groete u, lieve, metter Minnen die god es, Ende⁺met dat ic ben, Ende dat god yet es. Ende ic danke u dat ghi sijt, Ende ic ondanke⁽¹⁾ u dat ghi niet en sijt. Ay lieve, alle saken sal men met hen selven soeken: Cracht met crachte, List met liste, Rike met rike, Minne met Minnen, Al met allen⁽²⁾, Ende emmer ghelike met gheliken:⁺dat mach hem ghenoeghen ende anders niet. Minne dat es de sake allene die ons mach ghenoech doen ende⁺el en ghene. Die behoert ons alle uren met nuwen storme te bestane, Met alre cracht, Met alre list, Met allen rike, Met alre minnen, Met al Met een, dat es lieves ghebruken. Ay suete minne onser Minnen, en vraghet niet te pleghene met nuwen werken, ende laetse werken⁽³⁾, al en moghe wiere niet ghebruken met ghenoechten. Si es⁺hare selven ghenoech, al ghebrechtse ons van buten. Minne loent altoes, al comt si dicke spade. Die hare al dat⁺sine ghevet, hi sal hare al hebben, wien lief wien leet.

+ vij cap^m

(1) ondanke] C ontdancke.

(2) allen] A alle.

+ querere debemus

+ amor sufficiens

(3) ende laetse werken] in C door een later hand op den rand bijgevoegd.

+ 10c)

+ premiat amor