Werken. Deel 2: Proza

[V]

God sij met u, herteleke lieve, Ende gheve u⁺troest ende vrede met hem selven. Dat saghe ic nu⁺boven alle dinc gherne dat u god met vreden onderstonde, Ende troeste met sijns selfs goetheit, Ende

+ v cap^m

+ pax in

[p. 14]

verlichte metter fierheit sijns gheests, Alse hi wel sal, ende gherne wildijs hem ghetrouwen ende ghenoech in⁺⁺hem verlaten. Ay lieve kint, sinke met al dijnre zielen in hem gheheel, Ende buten al dien dinghen dat Minne niet en es, Wat soe u overgheet. Want onser stoete sijn vele, Ende moghe wi ghestaen, so sele wi volwassen.⁺Groete volmaectheit eest, alle dinc te verdraghene van allen lieden⁽²⁾; Maer wet god, alre meeste volmaectheit eest, te verdraghene van den valschen broederen die schinen huusghenoete des gheloefs. Ay dat en si u gheen wonder, al eest mi wee, dat die ghene die wi vercoren hebben met ons in iubileerne in onse lief, dat si ons hier beghinnen te stoerne, ende te brekene onse gheselscap omme ghescheden te sine, Ende namelec mi, diese met niemene en willen laten. O wi, hoe onseggheleke suete doet mi Minne haer wesen Ende ghichten die mi van hare comen. Ay hare en maghic niet ontsegghen, Ende ghi moghet haers ontbeiden, Ende gheduren vore hare, die men seghet dat alle dinc verwint. Ay lieve, waeromme en hevet di de Minne niet na ghenoech bedwonghen ende verswolghen in hare diepheit.⁺⁺O wi, soe suete so Minne es, Waeromme en valdire niet diepe inne, Ende waeromme en gheraecti gode niet diepe ghenoch in die diepheit der naturen die so ongrondelec es. Suete Minne, ghevet u omme Minne in Minnen gode te vollen, dies es noet. Want ons eest beiden quaet, Ja u quaet ende mi te swaer. Ay lieve Minne, ten doegheden en ghebrect niet dore ghene pine. Te sere veronledechdi u met vele dinghen, daer u soe vele niet ane en leghet. Ghi quest te vele tids met nwer haestecheit, dat ghi so

+ 5c)

+ merge te

+ perfectio magna

(2) lieden] C lidene.

+ 5d)

+ dulcis amor

[p. 15]

sere in den dinghen valt die u ontmoeten. Daer toe en constic u nye bringhen, dat ghi mate daer ane hielt. Dies u yet lust te doene, dat es u emmer soe haestech, dat ghi⁺ghebeert ochte ghi el niet achten en const. Dat ghi al die ghene die uwe vriende sijn, troestet ende holpet, dat ware mi lief; Ja so ghi best moghet, soe dat ghijs ende si in vreden blevet⁽¹⁾, dat ghedoeghede ic gherne. Ic bidde u ende mane bi gherechter trouwen van Minnen, dat ghi alle dinc⁺doet ende laet die ic u bevolen hebbe, Ende dat ghi om onse onghetroeste bedroefnesse alle bedroefde troestet na uwe macht. Boven al bevele ic u, dat ghi onse eweleke bevoelne ghebode der Minnen gheheel houdet ende onghequetset van allen vremden sorghen ende van allen rouwe.

+ impetuosa

(1) blevet] C blive.

+ 6a)