Werken. Deel 2: Proza
(1895)– Hadewijch– Auteursrecht onbekend[IV]Ga naar margenoot+ Ic bidde u dies, dat ghi merket al die poente daer ghi in hebbet ghedoelt, ende betert u in dien met alGa naar margenoot+uwer cracht. Want men doelt in herde vele dinghen die men goet acht ende die oec goet sijn. Nochtan doelt redene daer in. Alse mense niet in haren besteGa naar voetnoot(7)versteet noch en volghet, daer doelt redene. Alse dan redeneGa naar margenoot+verdonkert wert, so wert die wille cranc ende onmechtech ende so vernoeyt hem arbeidts, Want hem redene niet en lichtetGa naar voetnoot(8). Hier bi verliest de memorie hare hoeghe ghedachte Ende hare ioeyleke hoghe toeverlaet, Ende hare menich nauwe keren dat hare toeverlaet leert bi te verhoeghene ellendech beiden na hare lief. | |
[pagina 11]
| |
Hier met wert verladen die edele ziele. Maer alst aldusGa naar voetnoot(1)Ga naar margenoot+daer met es, soe troestse de hope van derGa naar voetnoot(2)goetheit gods. Maer men moet dolen ende doghenGa naar voetnoot(3) eer menGa naar margenoot+dus verledecht wert. Nu seldi merken op alle die dinghe die ic u segghen sal, waer biGa naar voetnoot(4) dat redene doelt, Ende beteren u in dien met al uwen vlite. Ende en laet u niet vernoeyen, soe dat ghi hier ane yet ghebrecht. Want die oetmoedeghe riddere en sal niet sorghen om sine slaghe,Ga naar margenoot+alse hi bescout die wonden van sinen heileghen grave. Alst gode tijt dunct, so salt saen ghebetert werden; ghedoeghet ghebadeclekeGa naar voetnoot(5). So sal god der redenen licht gheven ende ewecheit ende waerheit. So sal de wille redene vercrighen; daer af sal hem nuwe cracht bliven. Dan sal memorie coene wesen, alse god met siere moghentheit alrehande anxt ende vervaertheit af sal doen. Corteleke gheseghet, redene doelt In vresen, In hopen, In caritaten,Ga naar margenoot+In ordenen te houdene, In tranen, In begherten van devocien, In oefeninghen van suetecheiden, In vervaertheiden van der dreygodenGa naar voetnoot(6) gods, In onderschedecheiden van wesene, In nemen, In gheven, In menegherande dinc die men goet waent, doelt redene. Redene kintwel dat menGa naar margenoot+gode vresen moet ende dat god groet es ende de menscheGa naar voetnoot(7) cleine. Alse dan redene vreset die groetheit godsGa naar margenoot+bi haerre cleinheit, ende laet hare ontbliven die groetheit gods ane te vane, Ende te twivelne beghent dat si dat liefste kint gods niet en wert, Ende dat hare dunct dat | |
[pagina 12]
| |
hare so groet wesen niet en besteet, Hier bi laten vele liede dat si gheen groet wesen ane en vaenGa naar voetnoot(1). Hier inGa naar margenoot+doelt redene ende in vele saken meer. In hope dolen vele liede, Die hopen dat hen god al hare sonden vergheven hevet.Ga naar voetnoot(2) Ende warense hen gewarechleke te vollen vergheven, si minden gode ende wrachten werke van Minnen. Ende si verlaten hen met hope op saken die hen nemmermeer en werden. Want si sijn te traghe ende laten hare scout achterGa naar voetnoot(3), die si sculdech sijn gode ende der Minnen, DieGa naar voetnoot(4) men sculdech es te pinenGa naar voetnoot(5) toter doet. In hopen doelt redene in vele saken dient alsoe steet; dies en behoefdi alsoe vele niet alse der andere poente.Ga naar margenoot+In caritaten doelt men in onbeschedenen dienste, Van ghevene bi onste sonder noet, Van dienne sonder noet, Ende dat i. mensche hem selven quetset sonderGa naar margenoot+noet. Vele doet affectie dat men caritate noemt. Met ordenenGa naar margenoot+te houdene, becommert men met vele dinghen dierGa naar margenoot+men quite mochte sijn ende dat doet redene dolen. EenGa naar margenoot+gheest van goeden wille werct in binnen scoenre dan alleGa naar margenoot+ordenen gheviseren mochten. In tranen doelt men vele. Al wiset wel redene dat men weent om dat enen tsine ghebrect, Ja doch eesGa naar voetnoot(6) vele eenwille; daer doelt menGa naar margenoot+utermaten vele in. In begherten van devotien dolen alle die menschen diere yet in sijn soekende. Want men sal gode soeken ende el niet. Ende dat hi daer boven ghevetGa naar margenoot+dat sal men gherne nemen. In oefeninghen van soetecheiden doelt men vele. Want daer es herde vele affectien | |
[pagina 13]
| |
in, Eest te gode, eest ten menschen. Dreygade van godeGa naar margenoot+ochte menechfout torment, dat te ontsiene, doet redeneGa naar margenoot+dolen, Alse men die meer ontsiet ende daer omme dicwile meer doet ende laet dan om Minne. Vele onderscedecheidenGa naar margenoot+van werken, in doene, in latene, benemt vele vriheiden van Minnen. In nemen dies men ontberenGa naar margenoot+mach van buten ende van binnen doelt redene. In alrehande hebbinghe ende in ghemac sonder moet,Ga naar margenoot+Ende in nauwen vrede van gode ende van menschenGa naar margenoot+doelt redene. In ghevene doelt men vele, dat i. hemGa naar margenoot+Ga naar margenoot+selven al op gheven wilt vore sinen tijt, Ende te meneghenGa naar margenoot+vremden dinghen hem te ghevene daer hi niet toe en es ghemeynt noch ghemint. In rouwe, In pine, In raste,Ga naar margenoot+In belghen, In soenen, In lief, In leet: Te al desen goeden tijt te ghevene, daer in doelt redene. Die menegherande ghehoersamheit doet redene oversere dolen. Daer inGa naar margenoot+sijn alle dese andere poente besloten. Ghehoersam te sine der vresen alse wille, Ende al den anderen poenten onghetempert alse wille; Ghehoersam te sine in vare, In hope, In affectien Ende in al dien dat men ghehoersam es, datter volcomenre Minnen niet en behoert, daer doelt redene.Ga naar margenoot+Dat ic segghe dat redene doelt in al desen poenten die de liede pleghenGa naar voetnoot(1) te verlichtene, Dat es om dat dit die hoeghe poente sijn ende redene elkenGa naar voetnoot(2) van desen poenten bi naturen wiset na sine werdecheit. |
|