Werken. Deel 2: Proza
(1895)– Hadewijch– Auteursrecht onbekend[II]Nu merket alle die dinghe daer ghi in ghedoelt hebbet,Ga naar margenoot+Met eenwille, Met droefheiden sonder noet. Maer dats | |
[pagina 4]
| |
waer, dat wetic wel, dat hi dicke droevet dien sijns ghebrect, Ende dieGa naar voetnoot(1) dan niet en weet weder hi naket ofGa naar voetnoot(2) verret; dat es wel recht. Maer die rechte gheloeveghe hi salGa naar margenoot+weten dat die goetheit sijns liefs meerre es dan sijn sneven.Ga naar margenoot+Ga naar margenoot+Men en sal niet droeven om doghen, Noch langhen na raste. Men sal alles om al begheven ende alre rastenGa naar margenoot+vertien. Sijt blide altoes in hope om Minne te vercrighene; Want begherdi Minne teGa naar voetnoot(3) gode volmaecteleke, so en seldiGa naar margenoot+ghene sake van rasten wederGa naar voetnoot(4) begheren dan alleneGa naar margenoot+Minne. Sijt op uwe hoede ende in vreden van allen dinghen.Ga naar margenoot+Doet te allen dinghen wel, Maer en roeket omGa naar margenoot+gheen ghewin, Noch om salecheit, Noch om doemsele, Noch om behoudenesse, Noch om torment, Maer alle dinc doet ende laet om der Minnen ere wille. Houddi uGa naar margenoot+dus, so seldi saen vercoeveren. Ende scijnt plomp voreGa naar margenoot+de liede; daer es vele waerheiden in. Sijt bekeersamGa naar margenoot+ende ghereetGa naar voetnoot(5) al den ghenen die uwes behoeven. Ende elken mensche doet sinen vrede, daer ghijt gheleistenGa naar margenoot+moghet sonder uwe nederheit. Sijt blide metten bliden, Ende weent metten wenenden, Ende verdrachlec, den ghenenGa naar voetnoot(6) die uwes behoeven, Ende erenstech ten sieken,Ga naar margenoot+Ende melde den behoevenden, Ende enich in denGa naar margenoot+gheeste buten allen creaturen. Ende alse ghi te allen dinghenGa naar margenoot+doet dat beste dat ghi moghet, die menscheit moet dicke sneven; so verlaet u op die goetheit gods, dat sine goetheit meerre es dan uwe sneven. Ende werct altoes in toeverlate ghewareghe doeghet, Ende sijt erenstech ende | |
[pagina 5]
| |
ghestadech, altoes sonder sparen te werkene den raet ons heren ende sinen alre liefsten wille in al dat ghine bekinnen moghet, met aerbeite, met nauwen ondersoekene van peisinghen u selven te kinne in al. Ende levet so gode, diesGa naar margenoot+bidde ic u, dat ghi niet en ghebrect dien groten werkenGa naar margenoot+daer hi u toe gheroepen hevet. Dat en versuemt niet bi ghenenGa naar voetnoot(1) lichteleken werken, dat bidde ic u ende rade. Want ghi hebbet grote saken daer ghi ocsuun op nemen moghet vore gode. Want hi hevet u ghehuedt van allenGa naar margenoot+ocsunen, wildi u selven hoeden, soe dat ghijt ghenadechleke goed doen hebbet, wildijt bekinnen. Ende te vollen hebdi lettel ghenoech doeghens, groet met te wassene. Alsoe ghi sculdech waert,souddi gode recht doen, alsoe ghiGa naar margenoot+bi wilen gherne daet.Al ghevoeldi oec bi wilen ellendecheit van herten, alse ochte ghi van hem begheven waert, daer omme en mestroest u selven niet. Want ic segghe u waerleke, dat al de ellende die men doeghet met goedenGa naar margenoot+wille te gode, die es bequame in die ghehele nature gods. Maer wiste wi hoe lieve gode daer toe es, dat ware ons ontidech. Want so en waert ons ghene ellende; want die den wille gods kinde datter hem lieve toe ware, hi soudeGa naar margenoot+wel gherne bi sinen willeGa naar voetnoot(2) in den afgront der hellen sijn. Ende hi en mochte nemmermeer voert gaen noch wassen, daer hi ghene pine gesmaken, en mochte. Die wiste dat gode behaechlec ware te sinen werken, hem en soudeGa naar margenoot+rouwen wat hem ghesciede. Ghi sijt noch ionc ende behoeft sere te wassene, ende voeghet vele bat, wildi den wech der Minnen ghaen, dat ghi aerbeit soeketGa naar margenoot+ | |
[pagina 6]
| |
ende dore hare ere pijnt, dan ghi haers soudet willenGa naar margenoot+ghevoelenGa naar voetnoot(1), Maer ghi selt hare dienen alse i. die emmer in haren werdeleken dienst sijn wilt. Ende daer vore en seldi willen sparen ere Noch scande, Noch tormentGa naar margenoot+van erterike Noch van der hellen, al mochtise daerGa naar margenoot+bi vercrighen dat ghi hare werdeleke dienet Hier inne, dore hare werdeleke te pinene, In ghetiden, In ordene te houdene, In al uwen dienste, sonder raste te wilne ochte te ontfane. Ende al quemdi oec in rastenGa naar voetnoot(2) in eneghe dinc, die men ware dan die selve god, nameleke die uweGa naar voetnoot(3) wesen sal in ghebrukene, in welken dat dat si, daer in seldi gherne dolen tote dien male, dat u god met dien wesene verlichte ende moghentheit ghevet, der Minnen te pleghene ende te ghebrukene in haren wesene daer si hareGa naar margenoot+selven Minne ende ghenoech met es. Dient scone ende en wilt el niet ende enGa naar voetnoot(4) ontsiet el niet. Ende laetGa naar margenoot+die Minne vrileke met hare selven ghewerden, Want Minne volloent, al comtse dicke spade. Bi ghenen twivele noch bi ghenen onspoede en seldi laten, doghede te werkene. Noch bi onspoede en seldi niet soerghen dat ghi selve ane gode niet vercoeveren en selt. Dies en seldi niet twivelen noch oec gheloeven, noch menschen, noch heileghen, noch inghelen, Ja ende oec bi litekenen,Ga naar margenoot+Want ghi vroech gheroepen waert. Ende oec ghevoelt uweGa naar margenoot+herte wel bi wilen dat ghi vercoren sijt, Ende dat God uwe Ziele in toeverlate hevet beghonnen te onderstane. Ghevet u selven soe volmaecteleke daer toe dat hi u volmake.Ga naar margenoot+Ende en beghert nemmermeer dat u mensche enGa naar voetnoot(5) | |
[pagina 7]
| |
ondersta in den hemel, noch in der erden, die so moghende es. Sonder alsoe ic u segghen mach: Ghi sijt van gode onderstaen ende ghi selt willen onderstaen sijn van hem met ghewoude, Ende niet langhere met twivelenden vare. Sonder dat allene moet men altoes vresen dat menGa naar margenoot+der Minnen te lettel es in dienste na hare werdecheit. Dese vrese vult den mensche met Minnen, dat hi soe na ghevoelt ende verstoermt wert van erenstecheiden, soGa naar margenoot+dunct hem dat hi der Minnen ghenoech hevet ghedaen ende dat hem Minne te lettel hulpet ende mint na sine werdecheit van sinen dienste. Dan al die wile es dese vrese ute, alse men Minne aldus betijt met ontrouwen.Ga naar margenoot+Alle andere vresen dan dese seldi wech doen, ende nemt dese te u in al hare comen ende in hare ghaen. Die pine dieGa naar margenoot+u van gode bevolen es, die doeghet gherne al dore endeGa naar voetnoot(1)Ga naar margenoot+dore; soe seldi den verhoelnen raet van hem horen. Alsoe Job van hem seghet: Te mi es gheseghet i. verborghen woert. Twerande onderstaen es van menschen datse deGa naar margenoot+menschen onderstaen. Dat een es dat si de sondaren onderstaen in haren val. Selc mensche wert bi wilen soe ghewontGa naar margenoot+bi caritaten dat hi hem gode ontsegghen moet in sijnGa naar margenoot+ghebruken ende in sine verweentheit om de sondaren die in sonden sijn, soe dat hi liever hevet sijns liefs te darvene, hem en worde dies sekerheit ghedaen dat hen de sondaren niet en onthopen van der ghenaden gods; Aldus doet caritate den mensche de menschen onderstaen. Dat ander onderstaen es, dat selc mensche dien god so ghesont kintGa naar voetnoot(2)Ga naar margenoot+in doeghene endeGa naar voetnoot(3) in caritaten ghewesent, dattene god niet en spaert, alse hine so moghende vint van volre redenen | |
[pagina 8]
| |
in hem selven, dat hi hem selven niet en verligghe, noch hem selven met hem selven niet en ontsinct in sine suetecheit, soe hine wilt eer alles darven dat hi van gode hebben soude, ochte god onthoude de sondaren. Soe sijn dan selke sondaren die fiere nature hebben van hoeghenGa naar margenoot+wesene, Ende die hem selven bedorven hebben ende soeGa naar margenoot+ghequetst, dat si gheen vercoeveren en hebben selve ieghen gode. Doch es hem god soe hout, dat hi den ghenen dien hi moghende vonden hevet, bevelet den ghenen verdoelden, dat hine van sinen halven ondersta, Ende leide te sinen weghe, daer men volmaecteleke mint. Dus ghedaen onderstaen en hebdi niet te doene. Want ghi begonst vroech ende en hebbet gods niet gheloeghent met uwen wesene, soe hine sal u wel selveGa naar voetnoot(1) gheleiden te sinen wesene op dat ghijs u te hem verlaet.Ga naar margenoot+Maer ic segghe u waer af ghi onderstaen moghet werden. Volghet den eyschene van uwer herten, enechleke levende in gode. Daer in en levet niemanne vrinder, Dien ghi daer in vindet ochte gheloeft ochte ghevoelt scone wonende, Ende na daer in gheleidet es, Ende gheweldecleke daerGa naar margenoot+in wandelende es, ende wesende sonder falyeren. Dese es daer boven u. Dien moghedi volghen ende onderstaen sijn sonder uwe nederheit. Wildi al dat uwe vercrighen,Ga naar margenoot+soe seldi u selven in toeverlate gode al op gheven, te werdene dat hi es. Ende omGa naar voetnoot(2) der Minnen ere wille, so seldi selven na ghenoech vertien, puer ghehoersam te wesene in al dien datter meester volmaectheit behoert, In doene, In latene. Daer toe soeGa naar voetnoot(3) moeti oetmoedech ende onverha- | |
[pagina 9]
| |
ven bliven van al uwen werken die ghi gheleisten moghet, Ende so vroet met onstegher volmaecter caritaten alle dinghe van erterike ende van hemelrike te voedene, ghelijc datter rechterGa naar voetnoot(1) caritaten behort in ordenen. Hier in moghedi volmaect werden, ende dat uwe vercrighen, wildi. |
|