Werken. Deel 1: Gedichten

[p. 295]

XXIX.

Ic soude der minnen noch gherne naerre dringen
Constict van binnen wel toe bringhen
Maer si en mogen dit liedeken niet met mi singhen
Die hen vele met creaturen minghen.

Die blote minne die niet en spart
In de welde overvaert
Alse si alles toevals wordt ontpart
Comt si in haren eenvoldeghen aert.

In bloter minnen toeverlaet
Moet zijn af der creaturen raet
Want si van hen alle vorme slaet
Die si in hare simpelheit ontfaet.

Daer werdense alre wisen quite
Ende vervremdet van allen ghelike
De arme van geeste in erterike
Houden van rechte dese vite.

[p. 296]

 

Het en es niet allene om verre ghaen

 

Noch om broot noch om ander goet ontfaen

 

De arme van geeste sijn sonder waen

20.

In de wide eenvoldechheit ontfaen.

 

 

 

Die en heeft inde noch begin

 

Noch vorme noch wise noch redene noch zin

 

Noch duncken noch dincken noch merken noch weten

 

Si es sonder cierkel wijt onghemeten.

 

 

 

In dese welde wide eenvuldecheit

 

Wonen die arme van geeste in enecheit

 

Daer en vindense niet dan ledecheit

 

Die altoes antwerdet der ewecheit.

 

 

 

Dit es geseit met corter tale

30.

Maer haer wech es lanc dat wetic wale

 

Want si moeten dogen menege quale

 

Die dit volprueven altemale.