Logo DBNL
Werken. Deel 1: Gedichten (1875)

Werken. Deel 1: Gedichten

(1875)– Hadewijch–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende
tekstkritische noten

XLIV.

 
Alse ons de vrochte van den iare
 
In sijn comen al openbare
 
Sonder sorge ende sonder vare
 
Dies al de werelt blide levet
5
So hevet hi rouwe ende hongher sware
 
Die minne beghert ende niet en volhevet.
 
 
 
Dat elc beghert dat name hi gerne
 
Maer van minnen es dat meeste wee te ontberne
 
Daer vore ic alle mensche waerne
10.
Dat sier voer hebben hoede vroet
 
Alle andere pine sijn te scerne
 
Vore minnen begheren sonder spoet.
 
 
 
Dien andere dinghen werden te goede
 
Dan dolen in minnen orewoede
15
De scinen vore de vremden vroede
 
Die so in minnen niet en sijn verdeilt
 
Diet wel doen mach hi hebbe hoede
 
Hine hevet gheen keren dier in verseilt.
 
Selc hevet ter minnen in den beghinne
20.
Dore spelen ghekeert sine sinne
 
Datti soe es verseilt daer inne
 
Dat met hem uten spele gheet
 
Weder hi verliese ochte winne
 
Hem sijn de kere wel ongereet.
 
 
25
Menne mach in minne verliesen niet
 
Al eest soe dat sijt spade versiet
 
Si gout ye gherne dat si onthiet
 
Die dies gheloeft hi wachter na
 
Dats te verlatene op selc gheniet
30.
Alse die hanghet beide dat menne afsla.
 
 
 
Die hanghet hoe goede beide hi hevet
 
Ende die in bant van minnen levet
 
Dats alleens ende die als om minnen begevet
 
Ay minne daer siet noch selve toe
35
Hoe verre ghine ye in scine verdrevet
 
Siet dat hem uwe nature voldoe.
 
 
 
Het mach wel sijn dat minne voldoet
 
Maer de na noet es den armen goet
 
Dat minne hare tere met minnen verdoet
40.
Dats wel recht si es soe groet
 
Ende si ons altoos doe scone gemoet
 
Hare sparen es arger dan al doet.
 
 
 
Ay minne weder spaerdi mi
 
Soe spare ic u dies manic di
45
Mi wondert bi wat saken het si
 
Dat ghi mi so vremde sijt
 
Ghi sijt mi verre ende ic u bi
 
Dies lide ic altoes droeven tijt.
 
 
 
Ay minne gemaet uwe geweldeghe crachte
50.
Ghi hebbet die dage ende ic die nachte
 
Wat doedi mi iaghen uwe iachten
 
Ende ghi mi soe verre voer ontfaert
 
Ghi doet mi gelden selke pachte
 
Mi gruwelt dat ic ye mensche werd.

Vorige Volgende