Logo DBNL
Werken. Deel 1: Gedichten (1875)

Werken. Deel 1: Gedichten

(1875)– Hadewijch–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende
tekstkritische noten

XVI.

 
Alse hem de tijt vernuwen sal
 
Nochtan es berch ende dal
 
Wel donker ende ontsiene overal
 
Doch geet de hasel bloijen
5
Al hevet de minnare ongheval
 
Hi sal in allen groijen.
 
 
 
Wat hulpet hem blijscap ochte tijt
 
Die gherne in minnen name delijt
 
Ende niet en vindet in die werelt wijt
10.
Daer hi met trouwen op mach rusten
 
Ende vri toe segghen lief ghi sijt
 
Die minen gront mach custen.
 
 
 
Wat mach hem blijscap omme vaen
 
Die minne in hachten hevet inghe ghedaen
15
Ende die te wide van minnen woude omme gaen
 
Ende vri gebruken in trouwen
 
Meer dan sterren ane den hemel staen
 
Hevet de minne dan rouwen.
 
Dat ghetal diere rouwen moet sijn gheswegen
20.
Die grote sware waghen bliven ongheweghen
 
Daer en geet geen gheliken ieghen
 
Soe eest best dat mens begheve
 
Al is mijn deel cleyne ic hebber verdreven
 
Mi gruwelt dat ic leve.
 
 
25
Hoe mach hem gruwelen ende rouwen tleven
 
Die sijn al hevet op gegheven
 
Ende in donkeren dole wert verre verdreven
 
Dat hi meer ne waent doen kere
 
Ende in onthopenen storme al wert te wreven
30.
Wat rouwen gheliket dien sere.
 
 
 
Ay ghi fiere die als met minnen ghestaet
 
Ende vri levet in hare toeverlaet
 
Ontfint der verdeylder die minne verslaet
 
Ende met onthopenden ellende geet nopen
35
Ay die raeds mach pleghen leve vri in raet
 
Mijn herte levet in onthopen.
 
 
 
Want ic sach eene lichte wolke op gaen
 
Over alle swerke soe scone ghedaen
 
Ic waende met volre weelden saen
40.
Vri spelen inde zonne
 
Doe wert mijn hoge maer een waen
 
Al storve ic wie es dies mi wanconne.
 
 
 
Doe sweec mi nacht over den dach
 
Dat ic ye was gheboren o wach
45
Mer die sijn al ghevet op minnen sach
 
Met minnen saelt wel orsaten noch minne
 
Al ben ic weder onder den slach
 
God troest alle edele sinne.
 
 
 
Die minne es in allen beginne ghenoech
50.
Doe mi minne eerst minne ghewoech
 
Ay hoe ic met al hare al beloech
 
Doe dede si mi hazelen slachten
 
Die in deemsteren tide bloyen ende vroech
 
Ende men langhe hare vrochte moet wachten.
 
 
55
Die beiden mach hem es wel ghesciet
 
Tote dat minne sijn al met al versiet
 
Ay god dies en achte ic niet
 
Maer ic bens meer dan te ghemeder
 
Der minnen ic doch mi selven al liet
60.
Mer mi dede dat wee al lede.
 
 
 
Dat es den minnare al te swaer
 
Na minne te doelne ende hi ne weet waer
 
Het si in demsterheit ochte in claer
 
In abolghe ochte in minne
65
Gave minne haer ghewarege troeste openbaer
 
Dat cust de ellendege sinne.
 
 
 
Ay liete mi mijn lief lieve van minnen ontfaen
 
Daer omme en werde minne niet al verdaen
 
Ende soe waer geen hoge maer in waen
70.
Dat ware groet jammer dattet gesciede
 
Ay den edelen fieren doe god verstaen
 
Wat selke scade bediede.
 
 
 
Ay wat ic meine ende hebbe ghemeent
 
Hevet god den edelen wel versceent
75
Dien hi quale van minnen hevet verleent
 
Om ghebruken van minnen nature
 
Eer al met al wert vereent
 
Smaket men betere suere.
 
 
 
illustratie Der minnen comen troest haer ophouden versleet
80.
Dat swert de avonture
 
Ay hoe men al met al beveet
 
Dat en weten ghene uren de gheburen.

Vorige Volgende