Beschryving van de Straat Davids, benévens des zelven inwooners, zede, gestalte, en gewoonte, mitsgaders hunne visvangst, en andere handelingen

Als mede een kort en beknopt verhaal van de Westkust van de zelfde Straat, of anders Noord Amerika

IV. Hoofdstuk.

I.	Van de Walvisvangst.
II.	Van de Manne Schuiten.
III.	Van de Robbenvangst.
IV.	Van de Zeehaanen vangst.

I. INdien zy op de Walvisvangst uitgaan, zo zyn ’er gemeenlyk 5 a 6 ofte meerder van deze Schuiten by elkanderen, en in yder Schuit 10 a 12 perzoonen, die elk eene schepriem in de handen heeft, daar mede zy eenen goeden, of liever gezegt, eenen snellen vaart kunnen maaken; en voor op de Schuit, zit ’er een met eenen Harpoen, die voor Harpoenier is dienende, zo hy een Walvis komt te zien, zo schept men, met goeden moede, daar naar toe, en met ongeloofelyken vaarte; daar by komende, steekt de Harponier

[p. 14]

den Harpoen, in den Vis; dezen Harpoen, die van been, en op zeer zeldzame wyze is gemaakt, komt zeer zelden, ofte noit, ja men mag vry zeggen, nimmermeer te slippen. De snoer, die aan den harpoen vast is, wordt van zenuwen der Walvissen gemaakt, en zyn 2 a 3 vademen lang, en aan het andere einde van dat snoer eene huid van eenen Walrus ofte grooten Zeehond, die zy eerst vol windt blaazen, en byzonder, ja onbegrypelyk digt is gemaakt, laaten dan de Vis, zo lang met die huid loopen, tot dat hy moede en afgemat wordende, weder moet boven komen, en dan met alle doenlyken vlyt en spoedt wordt vervolgt, en hem, indien ze by kunnen komen, dood steeken, met lenssen, die aldaar mede door ons worden gebragt, en boegsjaren hem dan aan ’t land: maar indien de Vis te verre van den wal is, moeten ze dezelve zomtyds wel verlaaten; alzo ze met hunne Schuiten, met boegsjaaren, weinig kracht kunnen doen, en geene vaart of spoed maaken: vermids ze ligt zyn, en byzonder weinig drift maaken; zo ze dan geen gelegentheid, kans, of moedt zien, om den Vis aan het land te brengen of te krygen, zo springen ze op den Vis, ja zelfs in het water, daar ze die voorgemelde springrokken alleen toe aantrekken; snyden dan van den Vis af, daar ze allerbest by kunnen komen, inzonderheid den staart en vinnen, die ze voor groote lekkernye houden, en boven maaten begeerig naar zyn om te eeten; de baarden snyden ze ook uit den Vis, zo ze maar eenigsints by kunnen komen, ja kruipen, om zulks te doen, in den mond des Vissen zelfs onder water, het welk ongelooflyk schynt te weezen, alhoewel ik, van twee vissen, zelfs voor myn oogen, het zelve van hen hebbe zien doen, ja ze duiken zo onder water, daar ze een wyle onder kunnen duuren, om dat ze hunnen adem zo lang weeten in te houden, en alsdan met twee of drie baarden boven komen: daar toe ze in de eene handt een groot mes, en in de andere handt een haakje hebben, daar ze zich onder water mede vast houden; indien ze den Vis aan het landt krygen, haalen ze hem, met hoog water, boven op den walle, en snyden dan het spek, baarden, en zenuwen daar af, gelyk mede de ribben en kaakebeenen, die ze tot balken in hunne huizen gebruiken, en yder behoud voor zich, al het geene, hy op dien tydt uit of van den Vis gekregen heeft, en het spek en baar-

[p. 15]

den komen ze aan de Schepen verhandelen. Kleiner vissen als Witvis en Zeehonden vangen ze niet.

II. Hunne zo genoemde Manneschuitjes ofte Kanoos zyn gemeenlyk 15 a 16 voeten lang, en ook van Robben-leer, als de Vrouwen-schuiten gemaakt, met kleine houte ribbetjes daar van binnen in, om dat voornoemde van malkander te houden, regt in het midden van deze Kanoos is een rond gat, daar de Wilden met hunne onderlichchaamen in zetten op hunne naarzen neder, met de voeten naar vooren: om dit gat is een rand twee vingeren breet, van Walvis-baarden of van hout gemaakt, daar zy van die waterrokken rontom over heen spannen, gelyk een kraag om een mast, om aldus daar door het inkomen van het water te beletten, vorders zyn deze Kanoos rontom heel byzonder digt, zonder eenige opening, en van fatsoen als eene Wevers spoel, achter en voor heel scherp: ze worden voort geroeit met een riempje aan elk einde een blad, dat zy in het midden houden, en dus over en weêr daar mede voort roeyen, dat eenen zeer snellen voortgang maakt, met stil weder, ja dat ik wel zoude gelooven, dat ’er geene vaartuigen zyn, die met roeyen tegen de hunne kunnen uitstaan, in snelheid van vaarte. Ze kunnen ook met deze Kanoos rontom tuimelen, met de hoofden onder water door, en ze doen dat zo gezwind, ja gezwinder, als wy ons, met onze lichaamen, op den grond staande, zoude kunnen omdraaijen.

III. Wanneer zy op de Robbenvangst gaan, zo hebben ze daar toe eene opgeblaazene Robbehuid, die wel water en windt digt is gemaakt, achter hen op de Schuitjens leggen, en daar een snoer van 3 a 4 vademen lang aan vast, en aan het andere einde eenen werppyl, dien ze dan zo net in den Rob weeten te schieten, en laaten de Rob daar mede dan zo loopen, die zich in korter stond moede en krachteloos, ja gantsch afgemat maakt, dus moede zynde, roeyen ze met een snelle vaarte naar dezelve toe, en steeken hem dood, leggen hem dan achter by zich op het Schuitje, of indien hy te groot is, maaken ze hem op de zyde van het Schuitje vast, en roeyen daar mede naar ’t landt, snyden het spek ’er dan af, en de vellen laaten ze droogen; noch hebben ze twee a drie andere soorten van werppylen by zich op de Schuitjens leggen, sommige van kleine smalle

[p. 16]

degens, en ook van beenen gemaakt; daar aan is een stok van 3 a 4 voeten vast gebonden, ofte gemaakt, met kleine blaasjes daar op, om zich te doen dryven, indien zy, by ongeluk, in ’t water komen te vallen: met deze pylen schieten ze ook wel in de Robben, zo ze met de voor deze gemelde andere pylen hen niet kunnen begaan, of onder hun bereik geraaken. Het gevogelte schieten ze ook met de hand-pylen: wanneer ze met deeze pylen willen schieten, hebben daar toe een stukkie hout, wat inde ronte uytgeholt, daar die pyl in leid, en daar dan zo komt uit te vliegen, ze houden dat houtje in de handen vast; zy weeten eenen goeden, ja byzonderen verren weg met dezelve te schieten, en ook, tot groote verwondering, by uitnementheid net.

IV. En als zy op de Zeehaanen-vangst gaan, zo hebben ze voor op hunne Schuitjens een vislyn van 7 a 8 vadems lang, van eenen Walvisbaart gemaakt, aan het einde, in de plaatse van een lootje, een steentje met drie of vier hoekjes ofte haakjes, aan het onder einde vast, en aan het boven eind 2 a 3 witte koraalen of iets anders, dat wit is, daar ze dan de Zeehaanen mede weeten te vangen, op de wyze gelyk men by ons de Kabelauw vischt. Deze Zeehaanen zyn ’er in groote en overvloedige menigte, en ze kunnen in zeer korten tyd een goede portie vangen, die ze aan ons aanstonds komen verhandelen, zy houden ze somwyle of somtyds voor hun eigen eeten. Daar is ook eene zeekere zoorte van Zalm, maar valt heel klein, van groote gelyk hier te lande de Schelvissen zyn; deeze Zalmen weten ze heel aartig onder water te steeken met stokken, daar toe van hen keurlyk uitgevonden. Spieringen zyn ’er in overvloed, ja zo byzonder overvloedig, dat ze in zeer korten stonde met laafnetten, ofte haafnetten, of schepnetten, eene halve vrouwe-schuit weeten vol te scheppen. Hylbot en Kabelaûw zyn ’er ook, maar worden van de Wilden ofte Heidenen niet veel of zeer zelden gevangen, waar by dat dit toekomt, is ons onbewust.