klasse folle mear frijheid hiene. Alles wat mei it liif te krijen hie, mei bleat en neaken, waard thús net oer praten. Dat hie er al betiid ôfleard nei't er in kear mei De Det boarte hie. Dy woe altyd neuke, wat dat dan ek mar ynhâlde. Dêr stie se bekend om. Doe't de Lytsk fertelde dat er mei De Det boarte hie krige er wer op 'e bealch. En dêrnei wie ek De Det ferbean.
Guon swommen simmers yn de mûnier. Foaral de grutten lykas De Jent, De Mol en De Loet. De opslûpen fammen diene dat ek wol. Se klaaiden har út en sprongen sa de feart yn. Lykas De juf Annach dat oait dien hie. De Det die ek faak mei, hoewol't se eins folle jonger wie. Mar De Det wie faak by de grutten.
Op in kear woene dy De Det net mei hawwe en doe noadige De Det harren út om nei de mûnier te gean. De Lytsk woe earst net, mar op it lêst gong er dochs mar mei. De Det sprong al gau spierneaken yn de feart. Guon fan syn maten diene dat ek, en fleagen as gekken troch it wetter. De measten koene net swimme, mar se bleaunen dochs boppe wetter. Nei in kertierke kamen se der wer út.
De Det woe dat se har droech fagen mei gers. Dêrnei woe se kitele wurde mei stikjes reid en lytse twygjes. Foaral tusken har skonken en op har billen fûn se lekker. Soms stuts se in finger yn har liif. De Lytsk fûn it heel apart en ek wol wat geheimsinnich.
De Kid, syn freon, hie der wol niget oan en stryk oer it liif en de skonken fan De Det. Doe't De Lytsk it ek besocht, mei syn fingers, fielde er dat De Det heel sacht wie. Eins wie dit folle spannender as doe mei De juf Annach. Dy wie ommers fierste grut. De Det like krekt in oanspielde seehûn op Hoalko, of in grutte fisk mei in wyt liif.
In pear dagen letter moast er thús fertelle wat der bard wie. Syn heit hie heard dat De Det gauris neaken yn de feart omsprong. De Lytsk fielde oan de fragen, dat er foarsichtich wêze moast. Hy die mar krekt oft er fan neat wist. Miskien leauden se him, miskien ek net. Hy woe net wer in pak op 'e bealch. Hy krige troch dat it fertellen fan de wierheid soms pynlik wêze koe.
Fan dy tiid ôf fertelde er net sa'n soad mear. Doe't De juf Annach swom wie er noch te lyts en hie er neat ferteld, omdat se it dochs net leauwe soene. De Ren hiene se foar him ferbean, omdat er dêr ferkearde dingen leare soe. En no't er wat grutter wie, krige er troch, dat er