Liederen

[p. 89]

Een dorp in Bretagne.

Wat huizen rond een oude kerk, geen straat
Van luiden steen, maar een zachte zandweg
Waar weinig-wisslend het dag-leven gaat
Tusschen tuinen, huizen, hoeven en heg.

Elk huis heeft zijn bloemen, geteelde of wilde,
Asters, anjers, wijntulpen, de papaver
Dubbel en donkerrood, de wilde haver
Groeit oovral waar de wind zijn zaden spilde.

Een wonder zijn de lage daken: ziet,
Donkergoud mos groeit over het dakriet,
Er bloeien bloemen in het vochtig mos.

En van de kindren ken ik stem en lach,
Spelen en landliederen; menig dag
Dwaalden wij saam langs zee, door duin of bosch.