Liederen

[p. 82]

Aan de beek.

Helder de beek en ver de bron,
Waaruit zij schitterend ontspruit.
Hier vloeit zij vlak, zonder geluid,
Doorschenen van de zachte zon.

Schaduw en grijze schemering
Van waterwilg en 't oeverriet.
Zij spiegelt weder, wat zij ziet
Met inniger vertedering.

Hemel in herfsttijd diep en bleek
Boven het wijde land gebogen.
En dieper zien mijn verdiepte oogen
Hemelspiegeling in de beek.

Het smalle water, stil bereid,
Weerspiegelt wijl het peinzend vliet,
De hooge zon en 't hoog verschiet
Van der heemlen oneindigheid.

[p. 83]

 

Mijn ziel als water van de beek

 

Arm en van wat troebelde ontdaan,

 

Vreugden en smart, wordt rijker aan

 

Schoonheid uit hemelverre streek.

 

 

 

Mijn ziel werd helder, zij vervliet

 

Als water zonder rimpeling,

 

Spiegelende in licht-tinteling

 

Schat, die zij schoon en verre ziet.