Liederen

[p. 63]

Aan Zijne Excellentie den Generaal W. Djounkovsky.

(Dat hij Georges Dmitrenko spare).

Ik kom, een smeekeling, die nimmer smeekte
In eigen nood, gedreven door het leed
Van mijn Makker, dat mijn hart wreed vervreet
Tot U, die streng zijn stout vergrijpen wreekte.

Nu weet ik goed: niets blijft ons meer dan smeeken
Want tegen U valt machtloos elke macht
Gebroken zijn, die uw macht wilde breken,
Zij sterven traag in ballingschap en Nacht.

Laat strijd en streng Recht Georges in wreede nood
O, Man, heerschend over maatlooze machten
Mocht de bee van een Dichter u verzachten
En redde een Knaap van ban en barren dood.

Ik kom tot U: wat is mijn macht? Het klagen
Van droever liedren dan ooit Dichter zong.
Uw Macht? Die stoute strevers nederdwong
En bant waar ook de moedigsten versagen.

[p. 64]

 

Gij, machtig Man, wees voor mijn bede zwakker

 

Dan gij waart voor gewelddadende macht,

 

Verwoest geen schat van stout verstand en kracht,

 

Betoon genade aan mijn verloren makker.

 

 

 

Want om de wil van zijne teedre jeugd

 

En om de wil van zijn krachtig verstand

 

Verban hem niet naar het gemeden land

 

Vanwaar geen man blij wederkeeren heugt.

 

 

 

En om de wil van zijn bedroefde moeder

 

Die dag en nacht een hooploos keeren beidt

 

Die schreide tot zij machtloos niet meer schreit

 

Wees niet een wreed wreker, maar zorgzaam hoeder.

 

 

 

En om de wil van mijn dof-snikkend lied,

 

En om de wil der Schoonheid trouw gediend,

 

Gij machtig Man, spaar mijn verbannen Vriend,

 

Verwoest de pracht van dit rijk leven niet.